Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Ζουράρις: Μεγάλη φυσιογνωμία της ανθρωπότητας, μαζί με τον Τσε Γκεβάρα, έτσι αποδήμησε εις Κύριον και μας αφήνει πιο φτωχούς και λιγότερο επαναστάτες. Δημοσιογράφος: Και αυτοί που τον χαρακτηρίζουν δικτάτορα τι είναι; Αφελείς;

Ζουράρις: Μαλάκες.

Δημοσιογράφος: Γιατί το λέτε αυτό, για πείτε μου. Ζουράρις: Οχι, βαριέμαι.

Δημοσιογράφος: Βαριέστε δηλαδή να μιλάτε για μαλακίες.

Ζουράρις: Ναι, ναι.

Δημοσιογράφος: Μ’ άρεσε το σχόλιό σας γι’ αυτούς που τον λένε δικτάτορα, αλλά 56 χρόνια δεν έγιναν εκλογές. Ζουράρις: Ε, ήταν άλλο το σύστημα εκεί, ήταν ένα σύστημα άμεσης δημοκρατίας, βεβαίως με ελαττώματα.
ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ από τη συνέντευξη του υφυπουργού Παιδείας Κώστα Ζουράρι προκάλεσε δημόσια αναταραχή για λάθος λόγους. Ολοι στάθηκαν στους «μαλάκες» όταν είναι γνωστό πως ο καθηγητής θα επέλεγε αυτή τη λέξη μόνο με την έννοια που της απέδιδαν οι αρχαίοι, δηλαδή της μαλθακότητας. Αλλά, όπως είναι γνωστό, δεν θα μπορούσε ποτέ να πει κάτι μετ’ ευτελείας, καθώς η λιτότητα λόγου και ο Ζουράρις έχουν τόση σχέση όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Ο υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο όποτε ακούμε ψάχνουμε για μεταφραστικό λεξικό από τα ελληνικά στα ελληνικά, είπε και άλλα, που θα έπρεπε να μας απασχολήσουν πιο πολύ. Οπως ότι βαριέται να μιλήσει για τεμπέληδες -άρα και για πολλούς συναδέλφους του- και ότι δεν πειράζει που δεν έγιναν εκλογές στην Κούβα, αφού είχαν σύστημα αμεσοδημοκρατίας.

ΒΕΒΑΙΑ, δεν είναι πρώτη φορά που προκαλεί με το λόγο ή τις απόψεις του. Ο συγγραφέας βιβλίων όπως «Ελληνική Δημοκρατία: Σπουδή στα σπουδαρχίδια της εδώ κοπροκρατίας», «Χέσαιτο ει μαχέσαιτο», «Μέσα στο σάμαλι η Αχειροποίητος», «Να την χέσω τέτοια λευτεριά, οπού θα κάμω εγώ εσένα πασιά», γίνεται σταρ άμα τη εμφανίσει του. Κανένα πρόβλημα και καμία αμφισβήτηση στο εύρος των γνώσεών του, που για το μέσο Ελληνα πολιτικό είναι άπιαστο. Ωστόσο, όπως και στην καθημερινή ζωή τα πτυχία δεν σε κάνουν κοινωνικά λειτουργικό, έτσι και στην πολιτική οι σπουδές δεν αρκούν για να κατανοήσεις τι βασανίζει σήμερα τους κατοίκους αυτής της χώρας.

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ είναι ένας ευφυής διαφημιστής και ταυτόχρονα προβοκάτορας του εαυτού του. Ενας καθηγητής, χριστιανός ορθόδοξος, κομμουνιστής και μακεδονομάχος, που συνέπλευσε κατά καιρούς με τη Ν.Δ., το ΚΚΕ, τον Παπαθεμελή. Τώρα, συνταξιδεύει με το δίδυμο Τσίπρα-Καμμένου, χωρίς να φοβάται να πάει κόντρα όπου γουστάρει, π.χ. έσπασε τη γραμμή των ΑΝ.ΕΛ. και ψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά και χωρίς να λογαριάζει τα ρίσκα της αέναης ταλάντευσης από δεξιά στα αριστερά και τούμπαλιν, με το πολιτικό κενό να χάσκει επικίνδυνα από κάτω.

ΩΣΤΟΣΟ, το πρόβλημα δεν το έχει ο κ. Ζουράρις, ο οποίος και υψηλή αίσθηση του χιούμορ έχει και απόλυτη γνώση του χάους που προκαλεί με τη γλώσσα που επιλέγει να ομιλεί. Αλλά αυτός είναι ο Ζουράρις και μαγκιά του. Το πρόβλημα το έχει ο πρωθυπουργός, ο οποίος επέλεξε για μια νευραλγική κυβερνητική θέση μια sui generis προσωπικότητα, η οποία αρνείται να ενδώσει σε κάποιους κοινούς κώδικες επικοινωνίας. Πρόκειται για ακόμα μία αψυχολόγητη και ανερμήνευτη πολιτικά απόφαση του πρωθυπουργού, ο οποίος μάλλον αρέσκεται να βλέπει ταύρους σε υαλοπωλεία. Οπως είχε πει άλλωστε και παλαιότερα, «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση». Είναι όμως;

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ ανέλαβε θεωρητικώς το χαρτοφυλάκιο της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης. Αντ’ αυτού έχει προλάβει να μαλώσει με τον Αντώνη Λιάκο, πρώην πρόεδρο του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, έχει δώσει συνεντεύξεις εξηγώντας (όσο είναι αυτό δυνατό) τις απόψεις του για τα σχολικά βιβλία, που όμως δεν εντάσσονται στις αρμοδιότητές του, έχει μιλήσει για τα τζαμιά και την Κούβα και έχει προκαλέσει ακόμα και αίτημα για πρόταση μομφής από τον Σταύρο Θεοδωράκη. Πώς θα λειτουργήσει λοιπόν στο καλούπι του υπουργείου; Πώς θα αντιμετωπίσει τα καθημερινά, γραφειοκρατικά και ουσιαστικά προβλήματα που έχουν η ελληνόγλωσση εκπαίδευση και τα διαπολιτισμικά σχολεία;

 ΩΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ θα μπορούσε να προσφέρει πολλά, ακόμα και υποστηρίζοντας καλοδεχούμενες αιρετικές απόψεις. Ωστόσο, στα τεχνοκρατικά και άκρως πεζά ζητήματα θα συναντήσει μεγάλα ζόρια. Και αυτά δεν τα πολτοποιείς με την ίδια ευκολία, που θα μπορούσες να πολτοποιήσεις με το λόγο σου στη Βουλή ένα αντίπαλο κόμμα. Επειδή πάντως, για τον Ζουράρι μιλάμε, αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τις πρώτες ουσιαστικές κινήσεις του ως υφυπουργού Παιδείας. Μπορεί και να μας εκπλήξει ευχάριστα. Εχει άλλωστε και την προσ-ευχή του φίλου του Στέλιου Παπαθεμελή: «Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου» (Ψαλμός πη’).

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής