Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Είχε μάλιστα διακηρύξει ότι πας εισερχόμενος έπρεπε να φέρει και διαβατήριο -μπορεί να είχε πει διαμονητήριο, θα σας γελάσω- αλλιώς δεν… εισιέτω! Τέλος πάντων, διασκεδαστικός ήταν ο άνθρωπος και δεν ενοχλούσε με τις βαθιές ελληνικούρες του.

Τον βρήκα δε έτι μάλλον διασκεδαστικό, όταν -προϊούσης της νυκτός και δεινώς ανιούσα- έπεσα επάνω σε τηλεοπτικό διάλογό του -ας τον πούμε κι έτσι- με τον αείμνηστο Κακαουνάκη. Φυσικά, ότι γινόταν το «σώσε» στη συζήτηση ή ότι ματαίως ο παρουσιαστής προσπαθούσε να ακουστεί, δεν έχει σημασία. Αλλωστε γι’ αυτό είχε επιλέξει το συγκεκριμένο δίδυμο!

Ωστόσο, σε μια στιγμή ο Ζουράρις εξοργίστηκε έτι μάλλον -του συνήθους δηλαδή- επειδή νόμιζε ότι ο Κακαουνάκης είχε καρφωμένο το βλέμμα επάνω του.

– Διατί με οράτε κύριε ασκαρδαμυκτί; τον ρώτησε.

Μεσολάβησαν μερικά δευτερόλεπτα αμηχανίας, που φάνηκαν αιώνας. Κι έπειτα ο Κακαουνάκης, γυρίζοντας με όλο το σώμα του προς τον Ζουράρι, του είπε εκείνο το θεϊκό:
– Ασκαρδαμυκτίς, ρε, είσαι και φαίνεσαι!
Από τότε εννοείται ότι δεν έχασα συζήτηση την οποία τιμούσε -και κοσμούσε- με την παρουσία του ο Ζουράρις. Ηταν μόνος του ένα θέαμα και ακρόαμα.
Κάποια στιγμή ο δρόμος του διασταυρώθηκε με του Καμμένου. Αντιλαμβάνεστε ότι ο Πάνος εξετίμησε τα μάλα το ταλέντο του Ζουράρι, ότι δηλαδή, ομιλεί ιδιότυπη ιδιόλεκτο -ας μου επιτραπεί ο ατελής αλλά σεμνός χαρακτηρισμός- η οποία απαιτεί τη συνεχή προσφυγή μας στο Liddell and Scott.

Τα συναισθήματα που γεννήθηκαν στον Καμμένο από το συναπάντημα με το «δάσκαλο» Ζουράρι τολμώ να πω ότι θα ήταν ανάλογης έντασης με εκείνα των ιθαγενών, όταν οι κατακτητές τους τους πρόσφεραν χάνδρες και καθρεφτάκια. Οθεν έσπευσε να περιλάβει τον πεπαιδευμένο Ζουράρι στο ψηφοδέλτιό του.

Τώρα, πώς βρέθηκε στους δεξιότατους ΑΝ.ΕΛ. ο Ζουράρις, ο οποίος, ως αριστερός, αποκήρυξε το ΚΚΕ Εσωτερικού, επειδή στήριζε τον Τσαουσέσκου -κατά δήλωσή του- δεν υπάρχει πλέον δυσκολία να το αντιληφθούμε. Εδώ ο αρχηγός του από πούρος δεξιός και ένθερμος θαυμαστής του Ναπολέοντος -του Ζέρβα, εννοείται- ενεγκαλίσθη τον Αλέξη. Το… τούμπαλιν μας πείραξε;

Στον ανασχηματισμό ο Ζουράρις απέκτησε κι άλλον θαυμαστή, ως φαίνεται. Το σύντροφο Αλέξη. Αμφιβάλλω ότι του πρόσφερε την υφυπουργία λόγω ημερών αρχαίων της πάλαι ποτέ θητείας Ζουράρι στο ΚΚΕ εσ. – κατά δήλωσή του, βεβαίως. Σκεφθείτε μόνο το εξής: Ο Κουβέλης και στο ΚΚΕ εσ. εθήτευσε! Και την κυβέρνηση Σαμαρά έριξε! Και δηλώσεις μετανοίας -να τον λυπάσαι- έκανε υπέρ ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, ούτε υφυπουργείον δεν είδε…

Θαρρώ, λοιπόν, ότι ο Αλέξης δεν επιδαψίλευσε την υφυπουργία στον Ζουράρι επειδή πιστεύει ότι οι επταετείς Ελληνόπαιδες θα εξοικειωθούν με την… αλά ζουράρειον αρχαιοελληνική.

Τώρα που το σκέφτομαι, βρίσκω ότι ο πρωθυπουργός δικαίως έκανε τον Ζουράρι υφυπουργό και δη Παιδείας: Οπως είδατε, απάλλαξε τους Ελληνες από το αδίκημα της εξύβρισης -τιμωρείται ως πλημμέλημα- όταν αποκαλούν εαυτούς και αλλήλους «μαλάκες». Επειδή ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής