ΣΤΙΣ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ, οι νομοθέτες της Ρωσίας ενέκριναν μια τροπολογία, η οποία θα επαναφέρει τον αριθμό των προεδρικών θητειών που έγιναν πριν από την εισαγωγή του νέου συντάγματος. Η αλλαγή θα επιτρέψει στον Πούτιν να διεκδικήσει την επανεκλογή στις προεδρικές εκλογές του 2024, αυξάνοντας τις πιθανότητες να υπηρετήσει δύο επιπλέον εξαετείς θητείες. Οι τροποποιήσεις θα τεθούν προς έγκριση σε λαϊκή ψήφο (η οποία είχε αρχικά προγραμματιστεί για τις 22 Απριλίου, αλλά αναβλήθηκε επ’ αόριστον λόγω των μέτρων για τον COVID-19). Η έγκριση είναι νομικά δεσμευτική και θα άλλαζε αμέσως τις συνταγματικές διατάξεις. Ωστόσο, ο περιορισμός από το Κρεμλίνο της δραστηριότητας της αντιπολίτευσης -και το γεγονός ότι δεν απαιτείται στην πραγματικότητα δημοψήφισμα για την έγκριση των τροποποιήσεων παρά την επίφαση λαϊκής στήριξης που παρέχει- σημαίνει ότι οι συνταγματικές αλλαγές θα περάσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

ΠΑΡΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι θα αφήσει τον Πούτιν στην εξουσία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, το νέο σύνταγμα θα δημιουργήσει επίσης περιορισμούς και ισορροπίες μεταξύ των διαφόρων κυβερνητικών οργάνων της Ρωσίας σε μια προσπάθεια μείωσης της εκτελεστικής εξουσίας του διαδόχου του Πούτιν. Αυτές οι τροπολογίες περιλαμβάνουν μια αυστηρότερη επιτήρηση των ορίων των προεδρικών θητειών, που σημαίνει ότι οι μελλοντικοί πρόεδροι της Ρωσίας θα μπορούν να υπηρετήσουν μόνο δύο θητείες συνολικά στη διάρκεια της ζωής τους. Μεταβιβάζουν επίσης την ευθύνη για τον διορισμό ορισμένων θέσεων του υπουργικού συμβουλίου -κυρίως εκείνων που ασχολούνται με την οικονομία- στη Δούμα και όχι στην προεδρία, η οποία θα διατηρήσει το δικαίωμα διορισμού στα υπουργεία που σχετίζονται με την ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική. Αυτός ο διαχωρισμός των αρμοδιοτήτων θα αναγκάσει τα διάφορα σώματα της κυβέρνησης να συνεργαστούν ενεργά για την πρόσβαση στην εξουσία.

ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να φέρουν τα 12 επιπλέον χρόνια; Ο Πούτιν παρέμεινε ασαφής για τις προθέσεις του, αν και αναμένεται να διεκδικήσει την επανεκλογή του βάσει των νέων κανόνων. Χωρίς να έχει προσδιοριστεί ένας ξεκάθαρος διάδοχος, είναι πιθανό να διεκδικήσει μία ακόμη θητεία για να καθοριστεί ο αντικαταστάτης του. Εάν δεν μπορέσει να βρει τον κατάλληλο διάδοχο σε αυτά τα τέσσερα χρόνια, υπάρχει μια σημαντική πιθανότητα να θέσει ξανά υποψηφιότητα το 2030.

Η ΠΙΘΑΝΗ επανεκλογή του θα ενίσχυε τη σταθερότητα στην οικονομία, καθώς η Μόσχα επικεντρώνεται στην προώθηση της εγχώριας ανάπτυξης, της διαφοροποίησης και της αυτάρκειας. Η εξωτερική πολιτική της Ρωσίας θα συνέχιζε επίσης να περιστρέφεται γύρω από τον στόχο του Πούτιν να ξανακάνει τη Ρωσία μεγάλη δύναμη.

• Καθώς η ρωσική συμβατική στρατιωτική δύναμη έχει εξασθενήσει, ο Πούτιν έχει δώσει προτεραιότητα στις πυρηνικές δυνατότητες και τις δυνατότητες αποτροπής, ενώ υποστηρίζει μεμονωμένους συμμάχους σε όλο τον κόσμο με στρατιωτική και οικονομική βοήθεια.
• Η Μόσχα έχει ήδη προσπαθήσει να μειώσει την εξάρτησή της από τον τομέα των υδρογονανθράκων, δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη υψηλής τεχνολογίας, με διάφορες κρατικές οντότητες να ηγούνται στην ανάπτυξη κβαντικής πληροφορικής και τεχνητής νοημοσύνης.
• Οι πολιτικές του Πούτιν θα συνεχίσουν επίσης να ηγούνται ενδεχόμενης κλιμάκωσης ή και αποστασιοποίησης σε συγκρούσεις μέσων αντιπροσώπων στην Ουκρανία, το Ιράν και τη Συρία.

Η ΗΛΙΚΙΑ και η γενική υγεία του Πούτιν τα επόμενα δώδεκα χρόνια, ωστόσο, θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο αυτή τη στρατηγική. Στα 67, το να επικεντρώνεται στη φυσική κατάσταση και την εμφανή καλή υγεία του του επέτρεψε να φτάσει και πιθανώς να πετύχει το μέσο προσδόκιμο ζωής για τους Ρώσους άνδρες (που είναι τα 68). Ωστόσο, με τα υπόλοιπα τέσσερα χρόνια της τρέχουσας θητείας του και την προοπτική των ακόμη δώδεκα χρόνων στο αξίωμα, θα φτάσει στα 83 στο τέλος της τελευταίας θητείας του, αυξάνοντας σημαντικά τον κίνδυνο κρίσης, λόγω υγείας ή ακόμα και θανάτου του, όσο θα βρίσκεται στην εξουσία.

Η ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ της επόμενης προεδρικής μετάβασης στο 2036 κινδυνεύει να αποδυναμώσει την ηγεσία του Κρεμλίνου σε μια εποχή που η χώρα ήδη αναμένεται να αντιμετωπίσει σημαντικές οικονομικές και δημογραφικές κρίσεις. Μέχρι το 2035 περίπου, η Ρωσία θα αρχίσει να βιώνει την επόμενη σημαντική μείωση του μεγέθους του ενεργού πληθυσμού της, επιδεινώνοντας την ανισορροπία στις κοινωνικές δαπάνες και το οικονομικό δυναμικό. Περίπου την ίδια στιγμή, η παραγωγή υδρογονανθράκων αναμένεται επίσης να μειωθεί σημαντικά. Το ρωσικό υπουργείο Ενέργειας προβλέπει μείωση της παραγωγής κατά 40% έως το 2035, γεγονός που θα επηρεάσει σοβαρά τα κρατικά έσοδα και τη βιομηχανική ισχύ της Ρωσίας. Μια διαδοχή το 2036 θα μπορούσε να μεταβιβάσει την κεντρική εξουσία που επέβαλε ο Πούτιν, καθώς και να αποδυναμώσει τη συναίνεση και τη θεσμική συνεργασία που απαιτείται για τη διαχείριση αυτών των προκλήσεων, απελευθερώνοντας τον ανταγωνισμό μεταξύ των διαφορετικών εμπορικών-βιομηχανικών φατριών της χώρας, των οργανισμών ασφαλείας και των πολιτικών φατριών.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής