Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος 

Ετσι κι αλλιώς, η επιδημία είναι το τελευταίο που απασχολεί τους κατοίκους μιας χώρας βυθισμένης από το 2015 σε έναν εμφύλιο με 100.000 νεκρούς, 10 εκατομμύρια λιμοκτονούντες και εκτοπισμένους, επιδημίες χολέρας, έλλειψη νερού και τη Σαουδική Αεροπορία να καταστρέφει κάθε τόσο υποδομές και νοσοκομεία.

Η παγκόσμια εκεχειρία που πρότεινε λόγω Covid-19 ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, στην Υεμένη έληξε άδοξα στις 23 Απριλίου. Μέσες-άκρες ξέρουμε ότι στο νοτιοδυτικό άκρο της Αραβικής Χερσονήσου πολεμάνε «δι’ αντιπροσώπων» το Ιράν και η Σαουδική Αραβία.

Οι μεν υποστηρίζουν τον παλιό πρόεδρο Σαλέχ στην πρωτεύουσα Σαναά, επικεφαλής των σιιτών ανταρτών Χούτι, και οι δε τον σουνίτη αντίπαλό του Αμπντ Ραμπού Μανσούρ Χαντί, που «ελέγχει» το λιμάνι του Αντεν. Το «ελέγχει» εντός εισαγωγικών επειδή πλέον το φιλο-σαουδαραβικό στρατόπεδο διασπάστηκε στα δύο, με το Νότιο Μεταβατικό Συμβούλιο να κηρύσσει χθες την αυτονομία της επαρχίας του Αντεν και άλλων νότιων περιφερειών, κατηγορώντας τον Χαντί για «διαφθορά».

Στην πραγματικότητα η ρήξη ανάμεσα στον Χαντί και στο ΝΜΣ είναι ενδοοικογενειακός καβγάς Σαουδικής Αραβίας – Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Οι δύο πετρομοναρχίες έχουν μεν κοινό εχθρό το Ιράν -σε αυτό δεν πρόκειται να διαφωνήσουν- αλλά τσακώνονται ανελέητα για την επιρροή στην Υεμένη.

Μολονότι τα «φίλια αντιμαχόμενα» στρατόπεδα φάνηκε να τα βρίσκουν πρόσφατα σε μια διάσκεψη στο Ριάντ, η κήρυξη αυτονομίας του Αντεν σηματοδοτεί ρήξη ανάμεσά τους και επανάληψη των εχθροπραξιών, που ευνοεί μόνο την Τεχεράνη. Εύκολα μαντεύει κανείς τι συνεπάγεται για τον πληθυσμό της Υεμένης και την υγεία του αυτή η αέναη «κλωνοποίηση εμφυλίων».

Στην άλλοτε Ευδαίμονα Αραβία δεν δραστηριοποιούνται μόνο τα τρία (2+1) στρατόπεδα που προαναφέραμε, αλλά τουλάχιστον άλλες δύο μικρότερες ομάδες, του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ Κάιντα…

Από την έντυπη έκδοση