Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Χθες Κυριακή η κίνηση ήταν πυκνή και οι περιπατητές, στους ωραιότερους περιπάτους που προσφέρει το κέντρο της Αθήνας, ήταν όπως δεν αρμόζει στον κίνδυνο και στο σεβασμό στην τήρηση των μέτρων. Γι’ αυτό και τα ρεπορτάζ που βγήκαν στις ειδήσεις των επτά έδειξαν ότι τα μέτρα πρέπει να είναι σεβαστά μέχρι την τελευταία μέρα που θα ισχύουν, ενώ γιατροί, λοιμωξιολόγοι, βιολόγοι που ασχολούνται με το θέμα και εκφράζουν έγκυρη γνώμη είπαν πως δεν είναι ώρα για πισωγυρίσματα.

Ωστόσο, μια φιλική χειρονομία -ας τη δούμε έτσι- του Δήμου της Αθήνας προς τους δημότες του αποτέλεσε αφορμή για να αποφανθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο κάθε ψεκασμένος σχετικά με τον τρομερό κίνδυνο στον οποίο έβαλε η Πρωτοψάλτη τους Αθηναίους τραγουδώντας πάνω σε πλατφόρμα με μικρόφωνα και ελάχιστους μουσικούς. Η μπάλα πήρε και τον πρωθυπουργό, που δουλεύει νυχθημερόν στου Μαξίμου. Ο λόγος ήταν ότι βγήκε τρία λεπτά από το γραφείο του για να πει δυο λέξεις ευγένειας στην Αλκηστη. Θυμάμαι, τον Ιούλιο ’19, όταν είχα γράψει σε άρθρο μου ότι τα φώτα στου Μαξίμου σβήνουν μεταμεσονύκτια -κάτι που καθησυχάζει τους πολίτες-, ότι είχαν βγει διάφοροι τρελαμένοι να γράφουν αυτά που νομίζουν πως είναι μεγάλης εξυπνάδας απόδειξη. Κυρίως ύβρεις.

Διάφορες φυλές των social έχουν στους κόλπους τους τους κυρίους και τις κυρίες perfect που είναι έτοιμοι να διασύρουν και να καθυβρίσουν εκείνους που βρίσκονται στην αντίπερα πολιτική όχθη. Αυτό γίνεται συστηματικά από ανύπαρκτους ή ψευδεπίγραφους λογαριασμούς. Γίνεται και από κομματικούς παράγοντες που νομίζουν ότι βρίζοντας και χυδαιολογώντας υποστηρίζουν την ιδεολογία τους. Ως παράσημα λογίζονται τα like και τα bravo συντρόφων και λοιπών ματαιόσπουδων αργόσχολων που φαίνεται να ζουν μέσα στη φαντασίωση μιας ψηφιακής φιλίας, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.

Πρέπει να είσαι με τη Νέα Δημοκρατία για να χειροκροτήσεις την Πρωτοψάλτη επειδή πρόσφερε ένα χαμόγελο σε αυτούς που τη συνάντησαν στους δρόμους της Αθήνας, και να τη βρίσεις επειδή πιστεύεις στον ΣΥΡΙΖΑ και θα ήθελες να είχαμε πέσει σε κατάθλιψη ώστε να βεβαιώνεις ότι τα μέτρα έκαναν ψυχικά άρρωστους τους Ελληνες;

Ως εδώ τα έχουμε πάει καλά. Ως εδώ κάναμε την Ελλάδα παράδειγμα στην παγκόσμια κοινότητα, που δοκιμάζεται από τον ιό. Δεν χρειάζεται να γίνει και ο ιός θέμα κομματικής διαμάχης. Ας συνεχίσουμε, τις λίγες μέρες που απομένουν στον εγκλεισμό μας, αλληλέγγυοι και ήπιοι όπως ξεκινήσαμε. Τα τραγούδια είναι για να μας ενώνουν. Ασχετα από όποιον τα έγραψε…

Από την έντυπη έκδοση