Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Η επιτυχής έως τώρα διαχείριση της πανδημίας του κορονοϊού από τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν αφήνει περιθώρια για αντιπολίτευση και μάλιστα από έναν πολιτικό που θρέφεται από την τοξική σύγκρουση και τον διχαστικό λόγο. Εθισμένος στις κραυγές, ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να ασκήσει «υπεύθυνη» αντιπολίτευση, όπως υποστήριξε χθες. Η σιωπή του είναι σχεδόν αναγκαστική, την επιβάλλουν οι επιδόσεις  της κυβέρνησης.

Αλλωστε ο ίδιος δεν μπορεί να δίνει μαθήματα σύνεσης, όλοι θυμόμαστε τα προηγούμενα χρόνια ότι ως πρωθυπουργός από τα έδρανα της Βουλής ξιφουλκούσε κατά του Μητσοτάκη με αχαρακτήριστες εκφράσεις και αλαζονείες τύπου «είσαι πολύ λίγος, δεν χάνω από εσένα ούτε μία στο εκατομμύριο». Τώρα παραμένει βουβός επειδή η κυριαρχία του Μητσοτάκη είναι εκκωφαντική, αν τα πράγματα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά ο Τσίπρας θα είχε πάρει τα «άρματα». Η κυβέρνηση έχει την πλήρη πρωτοβουλία των κινήσεων γιατί σε δύο μεγάλες κρίσεις έχει ανταποκριθεί καλύτερα και από τις απαιτήσεις των πολιτών. Στο μεταναστευτικό εξουδετέρωσε το σχέδιο αποσταθεροποίησης του Ερντογάν, που υπέστη δεινή ήττα – μάλλον και αυτός υποτίμησε τις ικανότητες του Μητσοτάκη.

Στο μέτωπο του κορονοϊού ο παγκόσμιος Τύπος έχει αναδείξει την Ελλάδα ως χώρα-πρότυπο τονίζοντας την προνοητικότητα του Μητσοτάκη να λάβει εγκαίρως τα μέτρα που είχαν προτείνει οι ειδικοί επιστήμονες. Και αυτή είναι η διαφορά του Κυριάκου από τον Τσίπρα. Ο πρωθυπουργός παίρνει αποφάσεις χωρίς να ενδιαφέρεται για κομματικές ισορροπίες αλλά λαμβάνοντας υπόψη τις προτάσεις του επιστημονικού συμβουλίου.

Ολοι θυμόμαστε με οργή πώς διαχειρίσθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ την τραγωδία στο Μάτι και ποια είναι η διαφορά της ενημέρωσης από Τσιόδρα και Χαρδαλιά με εκείνη την κατάπτυστη συνέντευξη των υπουργών του Τσίπρα, όταν εντόπιζαν εμπρηστές με δορυφορικά σήματα. Ο Μητσοτάκης ενεργοποίησε την κοινή λογική και την επιστημονική γνώση, η επιλογή αυτή επιβραβεύεται από την κοινωνία γιατί αποδίδει καρπούς και λειτουργεί καταπραϋντικά σε μία χώρα που τα τελευταία δέκα χρόνια πέρασε κυριολεκτικώς διά πυρός και σιδήρου. Γι’ αυτό και τα ποσοστά αποδοχής των κυβερνητικών προτάσεων έχουν εκτιναχθεί σε επίπεδα 90% ενώ η καταλληλότητα του πρωθυπουργού πλησιάζει το 55%.

Ο Τσίπρας βρίσκεται σε αμηχανία γιατί δεν έχει πεδίο αντιπολίτευσης στο ζήτημα του κορονοϊού. Παρουσιάζει ανεδαφικές προτάσεις για την οικονομία, ζητώντας να δοθούν εδώ και τώρα 26 δισεκατομμύρια ευρώ όταν ουδείς ξέρει πόσο θα διαρκέσει η πανδημία, ποια θα είναι η έντασή της τους επόμενους μήνες και εάν υπάρχει κίνδυνος επανεμφάνισης τον Οκτώβριο. Το πολιτικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι συγκυριακό, η ηγεσία του ακροβατεί μεταξύ ακραίων και μετριοπαθών, χωρίς όμως να διαθέτει το δίχτυ ασφαλείας που προσφέρει μία ολοκληρωμένη ιδεολογική πλατφόρμα. Γι’ αυτό αναλίσκεται σε πρόχειρες αναλύσεις και κομματικούς βερμπαλισμούς.

Οσο για τον Καρτερό, δεν σταμάτησε να αρθρογραφεί όταν έγινε σύμβουλος του Τσίπρα στο Μαξίμου, όπως ισχυρίσθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Αρθρογραφούσε κανονικότατα στην «Αυγή» μέχρι την ημέρα που ο Ελεύθερος Τύπος καυτηρίασε αυτή την αντιδεοντολογική πρακτική μετά την επίθεση που είχε εξαπολύσει κατά της εφημερίδας μας ο «σύμβουλος» του Τσίπρα. Είχαμε αποκαλύψει το κομματικό SMS που έστελναν σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μετά την πολύνεκρη τραγωδία στο Μάτι. Τότε θυμίζουμε ότι ο πρωθυπουργικός σύμβουλος ήθελε να μας παραπέμψει στο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ επειδή κάναμε τη δουλειά μας. Αυτά γιατί ο κ. Τσίπρας δεν θυμάται καλά.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου 

Από την έντυπη έκδοση