Γράφει ο Γιώργος Δ. Ευθυμίου

Στο προσχέδιο που έχει κατατεθεί στη Βουλή, όλοι οι δημοσιονομικοί δείκτες ευημερούν. Η ανάπτυξη θα αγγίξει το 2,7%, η ανεργία μειώνεται, το ΑΕΠ ξεπερνά τα 180 δισ. ευρώ, τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις θα φτάσουν τα 2,5 δισ. ευρώ και το πλεόνασμα αυξάνεται. Μόνο που τα 3,6 δισ. ευρώ του πρωτογενούς πλεονάσματος θα τα πληρώσουν εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι ασφαλισμένοι, που θα… μαρτυρήσουν με τους νέους φανερούς και κρυφούς φόρους και τις εισφορές που θα επιβάλει η κυβέρνηση στο 2017.

Ωστόσο, στο νέο Προϋπολογισμό η κυβέρνηση προβλέπει κοινωνικό μέρισμα αλληλεγγύης ύψους 760 εκατ. ευρώ αλλά και κονδύλι για κοινωνικές παρεμβάσεις σε Υγεία και Παιδεία, που ανεβάζουν τις παροχές στο 1 δισ. ευρώ. Και ποια οικογένεια δεν έχει ανάγκη σήμερα εφάπαξ 100-200 ευρώ; Αυτά τα χρήματα θα προσπαθήσει να μοιράσει ο Αλέξης Τσίπρας ως αντίβαρο για την… κοινωνική συνεισφορά μισθωτών και συνταξιούχων που για το 2017 ανέρχονται στα 850 εκατ. ευρώ (564 εκατ. από περικοπές συντάξεων και 279,4 εκατ. αυξημένα έσοδα από ασφαλιστικές εισφορές).

Επίσης, αυτό που αποφεύγουν να λένε τα κυβερνητικά στελέχη είναι πως έχουν ήδη αποδεχθεί ότι το 2018 θα υπάρξει «τρύπα» στα έσοδα άνω των 600 εκατ. ευρώ, γεγονός που σημαίνει νέα μέτρα. Τελικά ο παράδεισος του Αλέξη Τσίπρα, σε σχέση με την ισλαμική σωτηριολογία, από απολαύσεις έχει σκέτο ρύζι και μάλιστα δανεικό, καθώς δεν μπορείς να τάζεις ότι θα μοιράσεις χρήματα όταν χρωστάς από τώρα για του χρόνου.

Αν και οι εξαγγελίες για το κοινωνικό μέρισμα έβαλαν ξανά στο τραπέζι σενάρια πρόωρων εκλογών, από τα μέχρι σήμερα δεδομένα είναι σαφές ότι ο κ. Τσίπρας δεν δείχνει καμία διάθεση να προχωρήσει σε ρήξη με τους δανειστές, αντιθέτως μάλιστα. Θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία και να μεταθέσει όσο το δυνατόν τις εκλογές πιο πίσω, επιβαρύνοντας περισσότερο την οικονομία και τους πολίτες.

«Και η Ν.Δ. τι κάνει;», ρωτούν πολλοί. Το τελευταίο διάστημα ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλά έντονα για την ανάγκη πολιτικής αλλαγής. Δεν κινείται στη λογική της καλύτερης εφαρμογής του Μνημονίου από μια κυβέρνηση της Ν.Δ., αλλά αναφέρεται σε ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο, το οποίο προχθές συνόψισε στον όρο «πολιτική του Μετά-Λαϊκισμού».

Μίλησε για θετική αξιοποίηση του ισχυρού ρεύματος αλλαγής που διαμορφώνεται σήμερα στην ελληνική κοινωνία και το οποίο έχει απορρίψει μαζικά τις πολιτικές, οικονομικές, μιντιακές και ακαδημαϊκές ελίτ. Μίλησε επίσης για ρήξη με το παρελθόν, η οποία δεν μπορεί να γίνει με τα εργαλεία και το λεξιλόγιο του χθες. Το πώς και αν θα αφομοιωθούν η στρατηγική και η πολιτική του κ. Μητσοτάκη από την κοινωνία θα φανεί στο επόμενο διάστημα. Το σίγουρο είναι ότι η σημερινή κατάσταση στη χώρα δεν οδηγεί πουθενά. Είτε γίνουν εκλογές είτε δεν γίνουν.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου