Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Μια πρόσφατη έρευνα για παράδειγμα, για τη γενιά Κ (της Κρίσης) κατέληγε στο ότι οι νέοι άνθρωποι γυρνούν την πλάτη τους στο Δημόσιο, επιλέγουν μεταπτυχιακές σπουδές και φλερτάρουν με τη μετανάστευση.
Ετερη μελέτη, σε μεγαλύτερες ηλικίες, αναδεικνύει την τάση των περισσότερων να ασχοληθούν με την επιχειρηματικότητα, σε μια προσπάθεια είτε να ανεξαρτητοποιηθούν οικονομικά είτε να αποκτήσουν δεύτερο εισόδημα.
Κοινός τόπος σε όλες αυτές τις μετρήσεις είναι η αναγκαστική αλλαγή φιλοσοφίας του μέσου Ελληνα, ανεξαρτήτως ηλικίας. Η καθίζηση του ιδιωτικού τομέα, οι κατώτατοι και υποκατώτατοι μισθοί που περιμένουν τους νέους, οι απολύσεις, οι ευέλικτες μορφές εργασίας και η υψηλή ανεργία σε παραγωγικές, πλην όμως ώριμες, ηλικίες, των 50+, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια. Ετσι, οι νεότεροι ετοιμάζουν διαβατήρια, και οι μεγαλύτεροι κάνουν αλλαγή επαγγελματικού προσανατολισμού, όποιοι μπορούν βεβαίως.
Στα επτά χρόνια της κρίσης είδαμε πολλούς δικούς μας ανθρώπους να αλλάζουν επάγγελμα και ζωή. Αλλοι ασχολήθηκαν με τη γη, άλλοι επέστρεψαν στην οικογενειακή δουλειά, άλλοι δοκίμασαν να πειραματιστούν με start up επιχειρήσεις, άλλοι άνοιξαν καφενείο και μετρούν εκεί αν έμαθαν καλά τα γράμματα στο Πολυτεχνείο. Και υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που παραμένουν στις παλιές δουλειές τους αλλά με τους νέους μισθούς ή, ακόμα χειρότερα, εκείνοι που εργάζονται μόνο λίγες ώρες το μήνα, αμείβονται με 100 ευρώ και θεωρούνται… εργαζόμενοι! Αλλά αυτά ανήκουν στα παράδοξα της στατιστικής.
Ισως τελικά να είχε ενδιαφέρον μια έρευνα για τα χαμένα όνειρα των Ελλήνων γενικώς. Οχι μόνο για τις γενιές Χ και Υ, όπως κωδικοποιημένα αποκαλούν οι επιστήμονες τα παιδιά του μιλένιουμ, αλλά και για τις προηγούμενες και τις επόμενες. Τα μνημονιακά χρόνια, σαν άλλοι Μινώταυροι, όχι του Βαρουφάκη, αλλά της μυθολογίας, τρώνε μικρούς και μεγάλους και ο Θησέας μοιάζει χαμένος στο λαβύρινθο γιατί αντί για Αριάδνη τού έτυχε Αχτσιόγλου.
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου