Ο κ. Τσίπρας δεν έχει μπροστά του καμία εκλογική δοκιμασία, όμως το 2017 είναι η χρονιά που θα κρίνει το πολιτικό του μέλλον. Καταρχάς έχει μεγάλη σημασία με ποιους όρους θα επανέλθει χρηματοδοτικά στο ελληνικό πρόγραμμα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εάν το ΔΝΤ επιμείνει στην περαιτέρω μείωση του αφορολογήτου ορίου από τα 8.600 ευρώ και στο ψαλίδισμα των κύριων συντάξεων η κυβέρνηση δύσκολα θα σταθεί όρθια.

Στο Μαξίμου έχουν αρχίσει να διαμορφώνουν ένα σκηνικό τύπου «success story» με επίκεντρο τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, που δεν είναι τίποτε άλλο από τη λήψη βραχυπρόθεσμων μέτρων χαμηλής ισχύος, όπως η μετατροπή επιτοκίων από κυμαινόμενα σε σταθερά και η παράταση του χρόνου πληρωμής ενός μέρους του συνολικού δημόσιου δανεισμού.

Οι πολίτες όμως θα βρεθούν αντιμέτωποι με τα μέτρα του 2017. Και εδώ είναι το αδύνατο σημείο του Τσίπρα. Η κυβέρνηση πιστεύει ότι θα πετύχει ανάπτυξη 2,7% του ΑΕΠ προσθέτοντας νέα φορολογικά βάρη ύψους 2,5 δισεκατομμυρίων και αφήνοντας ανέπαφες τις δημόσιες δαπάνες. Η συνταγή αυτή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ανακύκλωση του προβλήματος. Το είδαμε επί Παπανδρέου που είχε επιλέξει για δημοσιονομική προσαρμογή ένα μίγμα μέτρων που αποτελείτο κατά 70% από φόρους και 30% από μειώσεις δαπανών. Για το 2017 η κυβέρνηση επέλεξε ακόμα βαρύτερη για την οικονομία αναλογία με 97% φόρους και μόλις 3% παρεμβάσεις στις δαπάνες.

Η εξίσωση δεν βγαίνει εκτός εάν ο Τσακαλώτος πιστεύει ότι υπερφορολογώντας πολίτες και επιχειρήσεις η ιδιωτική κατανάλωση θα αυξηθεί κατά 1,8% το 2017 (από πτώση 0,6% φέτος) και οι εξαγωγές θα εκτιναχθούν κατά 9,1% από 3,3%.

Ο προϋπολογισμός το γράφει καθαρά. Εάν η οικονομία δεν μπει σε τροχιά ισχυρής ανάπτυξης από τους πρώτους μήνες της νέας χρονιάς, η μαύρη τρύπα που θα δημιουργηθεί θα απαιτήσει πρόσθετες παρεμβάσεις, τις οποίες δεν θα μπορέσει να σηκώσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ο δημοσιονομικός κόφτης θα πέσει στην τελευταία εκλογική πελατεία του κυβερνώντος κόμματος, που είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι και αυτό δεν είναι διαχειρίσιμο από τον κ. Τσίπρα. Επομένως η πορεία εκτέλεσης του νέου προϋπολογισμού στο πρώτο τρίμηνο του 2017 θα προδιαγράψει το μέλλον της κυβέρνησης.

ΔΕΝ ΒΑΡΕΘΗΚΑΝ ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ;
Κάθε φορά που το Μαξίμου βρίσκεται σε δύσκολη θέση ανακαλύπτει την τρόικα εσωτερικού που χτυπά εκ των ένδον τη διαπραγματευτική δεινότητα του Τσίπρα. Ετσι η κοινή παρουσία Μητσοτάκη, Θεοδωράκη και Βενιζέλου, στην παρουσίαση του βιβλίου του καθηγητή Γιώργου Παγουλάτου, ερμηνεύθηκε από κύκλους της κυβέρνησης ως επίθεση της «τρόικας» στην κυβέρνηση. Εχουν δίκιο, η «τρόικα» επιτέθηκε στον λαϊκισμό και τη δημαγωγία, μάλλον στο Μαξίμου βλέπουν στο πρόσωπό τους, τους τέλειους εκφραστές της οπισθοδρόμησης.

ΣΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ Η Ν.Δ. ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΔΙΡ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
Πριν από έναν ακριβώς χρόνο η Νέα Δημοκρατία αδυνατούσε να ολοκληρώσει την εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη νέου πολιτικού αρχηγού. Το μηχανογραφικό σύστημα δεν λειτούργησε, η διαδικασία ματαιώθηκε και η Ν.Δ. έγινε περίγελος των αντιπάλων. «Ο Τσίπρας θα κυβερνά για άλλα 20 χρόνια» έλεγαν τότε ορισμένοι καλοθελητές. Ομως η Ν.Δ. όχι μόνο δεν κατέρρευσε αλλά σήμερα εμφανίζεται πολιτικά κυρίαρχη διατηρώντας διαφορά 15 μονάδων έναντι του ΣΥΡΙΖΑ και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να έχει διπλάσιο ποσοστό σε σχέση με τον Αλέξη Τσίπρα στο ερώτημα για την καταλληλότητα.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου