Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Πράγματι, η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι έβαλαν πλάτη στον Τσίπρα προκειμένου να μη φτάσουμε στο Grexit και ενώ πάνω από 50 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ καταψήφιζαν τις σχετικές διατάξεις. Το αποτέλεσμα αυτής της συναίνεσης το γνωρίζουμε όλοι. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μόλις ψήφισε το Μνημόνιο και πριν ξεκινήσει η εφαρμογή των δυσβάστακτων μέτρων του προκήρυξε εκλογές με βασικό σύνθημα «Τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».

Ετσι αντιλαμβάνεται ο κ. Τσίπρας τη συναίνεση, αλά καρτ και με βασικό κριτήριο τις κομματικές του επιδιώξεις. Οταν κατάλαβε ότι με τις εκλογές δεν τους τελείωσε, αντιθέτως η Νέα Δημοκρατία με τον Μητσοτάκη είχε αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων στο πολιτικό σκηνικό, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αγνόησε την ανάγκη συναίνεσης στα εθνικά θέματα, προχωρώντας μόνος του σε διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Σκοπιανού. Βασικός του σκοπός και τότε να «τελειώσει την αντιπολίτευση» ή καλύτερα να τη διασπάσει. Και αυτό το παιχνίδι δεν του βγήκε, αντιθέτως η χώρα φορτώθηκε μία συμφωνία στην οποία δώσαμε πάρα πολλά στους γείτονες, αναγνωρίσαμε μέχρι και ανύπαρκτη «μακεδονική» γλώσσα, χωρίς να λάβουμε απολύτως τίποτα.

Τώρα ο κ. Τσίπρας με τη συνέντευξή του στο «Βήμα» παραδίδει μαθήματα συναίνεσης, δηλώνοντας ότι είναι σαν το ταγκό, χρειάζονται δύο, φέρνοντας ως παράδειγμα «αδιαλλαξίας» του Μητσοτάκη το γεγονός ότι δεν έχει ανακοινώσει την επιλογή του για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ευπρόσδεκτη στο πολιτικό σύστημα αλλά και στη δημόσια ζωή κάθε διάθεση συναίνεσης, αρκεί να είναι ειλικρινής, και η περίπτωση του κ. Τσίπρα «φωνάζει» από μακριά ότι είναι κίβδηλη. Οταν, για παράδειγμα, εκτιμά ότι ο πρωθυπουργός διασύρει το θεσμό και τη διαδικασία ανάδειξης Προέδρου της Δημοκρατίας, όταν ο ίδιος στα τέλη του 2014 χρησιμοποίησε την εκλογή προκειμένου να σύρει τη χώρα σε εκλογές, δεν μπορεί να πείσει ότι νοιάζεται πραγματικά για να εμπεδωθεί κλίμα συνεργασίας των πολιτικών δυνάμεων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα που θρέφεται από την πόλωση και το διχασμό, μόνο που τώρα οι απαιτήσεις της κοινωνίας είναι διαφορετικές. Τα συνθήματα για «χούντες» και «ακροδεξιές» πρακτικές δεν έχουν πια πέραση, φάνηκε στις εκλογές του Ιουλίου, αποδεικνύεται και κατά τη μετεκλογική περίοδο. Οι «αγανακτισμένοι» απηύδυσαν από τη σύγκρουση, διαπίστωσαν ότι από τη διαδικασία της μάχης με έναν αόρατο εχθρό βγαίνουν μόνο χαμένοι. Η συναίνεση είναι το βασικό πρόσταγμα των πολιτών, μόνο που η εντολή δεν έχει καμία σχέση με τα κατόπιν εξουσίας μαθήματα του κ. Τσίπρα.

Εθνική στρατηγική για την Τουρκία υπάρχει

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τόνισε την ανάγκη να υπάρξει εθνική στρατηγική για την Τουρκία και τα υπόλοιπα εθνικά μας θέματα. Ο κ. Τσίπρας βέβαια δεν έπραξε το ίδιο όταν διαπραγματευόταν κατά μόνας με τον κ. Ζάεφ, ο οποίος επίσης αποχώρησε από την πρωθυπουργία μετά το άδειασμα που δέχθηκε από την Ευρωπαϊκή Ενωση για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Ωστόσο, εθνική στρατηγική για την Τουρκία υπάρχει, σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς είναι γνωστή, όπως και οι θέσεις της χώρας για την υφαλοκρηπίδα και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.

«Η κορωνίδα της απάτης»

Είπε και κάτι ακόμη ο κ. Τσίπρας στη συνέντευξή του, που χρήζει σχολιασμού. Χαρακτήρισε «κορωνίδα» της προεκλογικής απάτης του κ. Μητσοτάκη τη μείωση του πλεονάσματος, λέγοντας ότι ο πρωθυπουργός αύξησε το στόχο. Αυτά έλεγε και προεκλογικά και έχασε με 9 μονάδες διαφορά. Ο κ. Τσίπρας είναι ο πρωθυπουργός που έπνιξε την οικονομία από τα αχρείαστα υπερπλεονάσματα και δέσμευσε τη χώρα μέχρι και το 2022 για στόχο 3,5%. Το επόμενο που περιμένουμε από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι όταν θα πετύχει ο κ. Μητσοτάκης τη μείωση των πλεονασμάτων στο 2,5% (για την περίοδο 2021 και 2022) να εγκαλέσει τον πρωθυπουργό ότι άργησε δύο χρόνια. «Η κορωνίδα της απάτης».

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση