Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Υποθέτω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης – θέση εμπιστοσύνης Σαμαρά- είχε στα χέρια του όλους τους φακέλους, τις εκθέσεις, τα «επειδή» και τα «διότι» με τα οποία ο Παυλόπουλος ως υπερυπουργός -από τα παραγωγικά υπουργεία μόνον το Υγείας είχε αφήσει απέξω- διόρισε 40.000 υπαλλήλους! Πίστευε ότι έτσι θα εξασφάλιζε ψηφοφόρους; Το αστείο ήταν πως οι περισσότεροι ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ, πλείστοι όσοι στις δυνάμεις της Αριστεράς και οι λιγότεροι στη Νέα Δημοκρατία. Οτι βούλιαζε η χώρα, ότι η κρίση ερχόταν καλπάζοντας, ότι ο δανεισμός ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο, ότι η αξιοπιστία της κυβέρνησης κατατρακυλούσε δεν πτόησε τον υπερυπουργό.

Μήπως και όλοι οι άλλοι δεν ήξεραν την πολιτεία Παυλόπουλου; Φυσικά. Αλλά λίγοι κατάλαβαν ότι η πρόταση για να γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να προσυπεγράφη από τον Κ. Καραμανλή, όμως η ουσία είναι ότι αποτέλεσε την αρχή της νέας στρατηγικής ΣΥΡΙΖΑ: «Διαίρει τη Ν.Δ. και βασίλευε». Τι θα έλεγε η Νέα Δημοκρατία; Δεν ψηφίζουμε τον υπερυπουργό της δικής μας κυβέρνησης επειδή διόρισε αβέρτα, έδωσε εντολή στους αστυνομικούς να αφήσουν «τα παιδιά» να κάψουν την Αθήνα, κι έτσι άνοιξε τη δίοδο προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως είπε η κ. Κωνσταντοπούλου;

Δεν λέω πως τώρα ο κ. Παυλόπουλος είναι ευτυχής συνεργαζόμενος στενά με την κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, συμβουλεύοντας τον πρωθυπουργό, δίνοντας νομικές συμβουλές σε υπουργούς, όπως τον Νίκο Παππά, που πήγε να ψωνίσει τρόφιμα στο Καράκας. Λέω όμως ότι θα ήθελα να ήμουν στη χθεσινή επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο προεδρικό μέγαρο να ακούσω «τις συμβουλές», που θα του έδωσε. Γιατί ικανό τον έχω: Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας να του απαριθμεί τις πράξεις της κυβέρνησης, οι οποίες συνιστούν εκτροπή κι εκείνος να απαντά: Εκτροπή; Ποια εκτροπή; Δεν γίνονται αυτά!

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου