Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ο Παύλος Μπακογιάννης, από το 1985, υποστήριζε ότι ήταν ανάγκη οι Ελληνες να εκπαιδευθούν στο να ψηφίζουν λαμβάνοντας υπόψη τους τα προγράμματα των κομμάτων. Φυσικά, τα κόμματα μιλούσαν προεκλογικά για πρόγραμμα. Αλλο το διαφήμιζε ως συμβόλαιο με τον λαό και άλλο ως συμφωνία. Τι σημασία είχαν τα επίθετα αφού κανένα δεν το εφάρμοζε; Ωστόσο η απόσταση ανάμεσα στο «έχω πρόγραμμα αλλά δεν το εφαρμόζω», στο «έχω πρόγραμμα και κάνω ακριβώς τα αντίθετα» και μάλιστα ως kolotoumba, είναι τεράστια.

Στην προετοιμασία, λοιπόν, για τις εκλογές του Ιουνίου 1989 ο Παύλος σύστησε ομάδες εργασίας που κατήρτισαν προγράμματα για την Παιδεία, την Υγεία, τη συγκοινωνία και δεν θυμάμαι τι άλλο, αλλά θυμάμαι πολύ καλά ότι παρουσιάστηκε πρόγραμμα για το περιβάλλον. Εν έτει 1989 ποιος μιλούσε για το περιβάλλον, παρόλο που η αιθαλομίχλη έκανε τη δουλειά της ώστε η Πύλη του Αδριανού ήταν χρώματος… στακτί…

Το πρόγραμμα για το περιβάλλον παρουσιάστηκε από τον Κων. Μητσοτάκη στο «ΚΑΡΑΒΕΛ». Ξεκίνησε μιλώντας για τις θρυλικές πεζοπορίες του στα βουνά της Κρήτης. Και για να πω την αλήθεια οι περισσότεροι πολιτικοί συντάκτες δεν προσήλθαν γιατί δεν βρήκαν τόσο ενδιαφέρον το θέμα. Αν ψάξω στο αρχείο μου, ίσως και να βρω κάπου το φυλλάδιο που είχε τυπώσει η Ν.Δ.

Αν σήμερα κάποιος μπορεί να μιλήσει για το περιβάλλον, ναι, αυτή είναι η Νέα Δημοκρατία. Οχι γιατί το 1989 ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε ούτε ως ενύπνιος εφιάλτης ή γιατί ακροθιγώς η τότε Αριστερά έθιγε το θέμα με τους εναλλακτικούς αλλά γιατί όταν στην «πρώτη φορά Αριστερά» δόθηκε η εξουσία, κάτι ευχολόγια είπε η «πράσινη» συνισταμένη του, κάτι επιχείρησε να κάνει ο συνεργαζόμενος υφυπουργός της, αλλά ουσιαστικό τίποτε.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Σύνοδο του ΟΗΕ, μιλώντας για την κλιματική αλλαγή, ενέταξε την πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης. Ποιες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στο υλικό πολιτιστικό μας απόθεμα και ποιες στα άυλο. Ισως η παράλειψη προβληματισμού από άλλες χώρες για το υλικό πολιτιστικό απόθεμα να οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έχουν όλες μνημεία τα οποία μπορεί να υποφέρουν από την κλιματική αλλαγή. Στην άυλη αναφέρθηκαν αρκετές.

Πώς θα υποφέρουν τα μνημεία; Ορίστε ένα χειροπιαστό παράδειγμα που το βλέπουμε κάθε μέρα περνώντας από τη λεωφόρο Συγγρού. Επειδή πέρασαν 124 χρόνια, οι νεότερες γενιές δεν είχαν προηγούμενη εικόνα. Μιλώ για τον 15ο κίονα του Ολυμπιείου που έπεσε το 1892 κι έκτοτε κείται στο έδαφος. Το χρονικό της εποχής αναφέρει ότι μια θύελλα τον έριξε κάτω. Τι λένε σύγχρονοι αναστηλωτές; Οτι είχαν προηγηθεί γερές νεροποντές, το έδαφος ίσως είχε διαβρωθεί και υποχωρώντας το υπέδαφος, έχασε ο κίονας τη βάση στήριξής του.
Η πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στο πολιτιστικό απόθεμα παρουσιάστηκε από το ΥΠΠΟΑ στο pre summit event. Επιδοκιμάστηκε από δεκάδες κράτη και αναφέρθηκε στα τελικά συμπεράσματα, πράγμα που αποτελεί μεγάλη επιτυχία. Ομως μεγαλύτερη επιτυχία είναι ότι θα έρθουν οι αρχηγοί κρατών στην Αθήνα να προσυπογράψουν τη συμφωνία για την προστασία των μνημείων κάτω από τη σκιά του Παρθενώνα, όπως ανήγγειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Αλήθεια, μήπως ο πρωθυπουργός έπρεπε να ζητήσει συγνώμη από τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή στην ομιλία του στον ΟΗΕ δεν… ανακοίνωσε ενώπιον εκατοντάδων πρωθυπουργών, υπουργών και στελεχών των κρατών την ανικανότητα της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, εξαιτίας της οποίας χάθηκαν εκατό άνθρωποι στο Μάτι; Δεν είπε ότι ο προηγούμενος πρωθυπουργός έκρυβε τους νεκρούς και έκανε μεσονύχτια εκπομπή για τον άνεμο της επόμενης μέρας… Είπε ότι η δοκιμασία που περάσαμε μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε τι μπορεί να είναι αυτό που έρχεται ως κλιματική αλλαγή.

Είναι θέμα ήθους το να μην εκθέτεις ενώπιον της διεθνούς κοινότητας τα εσωτερικά προβλήματα της χώρας σου. Ηθους! Οχι ανύπαρκτου ηθικού πλεονεκτήματος.

Από την έντυπη έκδοση