Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Δηλαδή όλα πήγαν αρκούντως στραβά και ο Αύγουστος είναι ακόμα εδώ. Κατά γενική παραδοχή όμως οι «στραβές» στη βάρδια του Νίκου Χαρδαλιά αντιμετωπίστηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, κάνοντας πολλούς να παραδεχθούν πως ο νέος γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας, εκτός από ικανότητες διακτινισμού, έχει και ικανότητες συντονισμού. Αρκεί όμως ένας άνθρωπος για να σώσει τη χώρα από τη μανία της κλιματικής αλλαγής, από τους εμπρησμούς ή την ανθρώπινη βλακεία; Ασφαλώς και όχι. Είναι όμως μια καλή αρχή.

Ο ΧΑΡΔΑΛΙΑΣ ξέρει τη δουλειά του. Γνωρίζει από πρώτο χέρι πώς λειτουργεί η αυτοδιοίκηση, όντας δήμαρχος Βύρωνα για 12 χρόνια, στη συνέχεια εκτελεστικός γραμματέας της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας και μετά περιφερειακός σύμβουλος στην Αττική. Στα προσόντα του και το γεγονός ότι υπήρξε πρόεδρος του Συνδέσμου Προστασίας του Υμηττού, που σημαίνει ότι έχει λερώσει τα παπούτσια του στα δύσβατα μονοπάτια του. Ξέρει τη νομοθεσία, γνωρίζει τις δυνατότητες του μηχανισμού αλλά γνωρίζει ακόμα καλύτερα τις αγκυλώσεις και τη νοοτροπία που έχει διαποτίσει το σύστημα. Θα αναρωτηθούμε όμως και πάλι. Αρκούν η εμπειρία και η γνώση; Ασφαλώς και όχι, αλλά είναι μια καλή συνέχεια μιας καλής αρχής.

ΑΝ ΟΜΩΣ εκείνος έγινε το κεντρικό πρόσωπο στο κάδρο της περασμένης εβδομάδας, η γενικότερη εικόνα εμπεριέχει και άλλους. Δείτε τον συνδυασμό: Ο Νίκος Χαρδαλιάς με μακρά εμπειρία από την αυτοδιοίκηση και καθαρόαιμο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, στο καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργείο, με μακρά εμπειρία στο Προστασίας του Πολίτη και με την ανεξαρτησία που του δίνει το κομματικό παρελθόν στο ΠΑΣΟΚ. Ο Κυριάκος Πιερρακάκης, ένας άρτιος τεχνοκράτης από την ιδιωτική αγορά, στο Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Τι κατάφεραν σε περίπου έναν μήνα; Να λειτουργήσει άψογα ο συντονισμός μεταξύ ΓΓΠΠ, Πυροσβεστικής, Αστυνομίας, δήμων και εθελοντών. Να αποφευχθούν ανθρώπινες απώλειες με τις έγκαιρες αποφάσεις για προληπτικές απομακρύνσεις κατοίκων. Να τεθεί σε λειτουργία, έστω και ως ενδιάμεση λύση, το «112», ένα σύστημα που βρισκόταν σε… ημιθανή κατάσταση περίπου 20 χρόνια.

ΝΑ, ΛΟΙΠΟΝ, τι μπορούν να πετύχουν οι κρατικοί επικεφαλής, αρκεί να μη βλέπουν τη δουλειά τους με ωράριο 8-4. Αρκεί να ξέρουν και να θέλουν να συνεργάζονται, αρκεί να θεωρούν πως η ασφάλεια των πολιτών δεν είναι βάρδια, αρκεί να πιστεύουν πως είναι καιρός πια να τελειώνουμε με τα αυτονόητα. Σκεφτείτε, άλλωστε, κάτι απλό: Από πέρσι το καλοκαίρι μέχρι φέτος δεν άλλαξε κάτι σπουδαίο όσον αφορά στον εξοπλισμό, στα πυροσβεστικά μέσα και στο ανθρώπινο δυναμικό. Δεν προσελήφθησαν περισσότεροι πυροσβέστες, δεν αγοράσαμε καινούργια αεροσκάφη ούτε γεμίσαμε αντιπυρικές ζώνες και εκπαιδευμένους πολίτες. Αν εξαιρέσουμε το Μηχανοκίνητο Ειδικό Τμήμα Πυροσβεστικών Επιχειρήσεων που πρώτη φορά έκανε την εμφάνισή του, τα υπόλοιπα παραμένουν σε γενικές γραμμές ίδια. Αλλαξε όμως το κεφάλι του ψαριού.

ΒΕΒΑΙΑ, ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να πει πως ο Χαρδαλιάς ή ο Χρυσοχοΐδης είναι μικροί θεοί και θα μηδενίσουν τις ανθρώπινες απώλειες ή δεν θα κάνουν λάθη. Ομως, δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους και, κυρίως, δεν είναι ερασιτέχνες που κρύβουν την ανεπάρκειά τους πίσω από παχιά λόγια. Η καταδίκη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για την τραγωδία στο Μάτι δεν ήταν ούτε για το ακραίο και πρωτόγνωρο φυσικό φαινόμενο που κατέκαψε την περιοχή μέσα σε μισή ώρα ούτε για τις παθογένειες δεκαετιών ολόκληρων. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ καταδικάστηκε για την αλαζονεία της, την πολιτική και την επιχειρησιακή ανεπάρκειά της και την επικοινωνιακή διαχείριση της τραγωδίας.

ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ στον Χαρδαλιά για να κλείσουμε με το -όχι τυχαία- αγαπημένο του μότο: «Don’t wish it was easier, wish you were better. Don’t wish for less problems, wish for more skills» («Μην εύχεσαι να ήταν πιο εύκολο, να εύχεσαι να ήσουν καλύτερος. Μην εύχεσαι για λιγότερα προβλήματα, να εύχεσαι για περισσότερες ικανότητες»).

Από την έντυπη έκδοση

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου