Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Ομως, εκεί που τελειώνει η Επιτροπή, αρχίζει η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ – ο οποίος στα σοβαρά υποστηρίζει ότι η κατηγορία της παράνομης ηχογράφησης ενός τηλεφωνήματος με τον κεντρικό τραπεζίτη ή η κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμησης, έχει να κάνει με την «άσκηση των καθηκόντων» ενός υπουργού…

Γιατί το υποστηρίζει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ; Επειδή – σύμφωνα με την καθ’ όλα πρωτότυπη – συνταγματική ανάλυσή του, αν το αδίκημα, υπαρκτό ή όχι, συνέβη «κατά την άσκηση των υπουργικών καθηκόντων», τότε ισχύει το άρθρο 86, που προβλέπει σύσταση προανακριτικής επιτροπής της Βουλής και στο τέλος, Ειδικό Δικαστήριο.

Εν ολίγοις, σύμφωνα με την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Πολάκης θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους ανώτατους δικαστές, με τα γουνάκια τους, τις τηβέννους και όλα τα σχετικά, επειδή κατηγορείται ότι συκοφάντησε κάποιον, ή επειδή ηχογράφησε κάποιον…

Στην πολιτική, όπως είναι γνωστό, ποτέ δεν πρέπει το πρώτο σου βήμα να είναι μία τρικλοποδιά για το επόμενο. Ομως, κι αυτό το κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ: στην προσπάθειά του να συγκροτήσει «σκάνδαλο Νοβάρτις», οι συνταγματολόγοι του εφηύραν τη θεωρία της «επ’ ευκαιρία των υπουργικών καθηκόντων» δωροληψίας. Προσοχή – μιλάμε για δωροληψία, όχι για παράνομη ηχογράφηση ή συκοφαντική δυσφήμηση. Για λεφτά, για βαλιτσάκια με ευρώ…

Και γιατί έφτασαν σε αυτή τη θεωρία οι συνταγματολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ; Απλό – επειδή δεν υπήρχαν στοιχεία για παραπομπή των πολιτικών τους αντιπάλων στο Ειδικό Δικαστήριο, βρήκαν έναν τρόπο να επιστρέψουν την υπόθεση στην τακτική Δικαιοσύνη, με τη βεβαιότητα ότι έτσι θα πήγαιναν στις εκλογές με ομήρους τους πολιτικούς τους αντιπάλους…

Ομως, οι εκλογές τελείωσαν – και μαζί τους τελείωσε και η θεωρία περί της «επ’ ευκαιρία των υπουργικών καθηκόντων» μπλα, μπλα, μπλα. Εκλαμβάνουν έτσι τον κ. Πολάκη ως έναν πολιτικό που δεν θα είχε κασετόφωνο, αν δεν ήταν υπουργός. Ή που δεν θα συκοφαντούσε, αν δεν ασκούσε υπουργικά καθήκοντα. Νιώθει άραγε άνετα με αυτό;

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου