Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης*

Σηκώθηκα, έκανα μία βόλτα, πήγα στο απέναντι καφέ και πήρα έναν χυμό (καφέ δεν πίνω, ναι) επέστρεψα στο γραφείο, αλλά το Word ήταν ακόμα ολόλευκο σαν το γάλα. Δεν ήθελα να ξεκινήσω συμβατικά. Σκεφτόμουν διάφορα δημοσιογραφικά τερτίπια προκειμένου η αρχή του κειμένου να είναι άκρως ενδιαφέρουσα και να εξάψει το ενδιαφέρον του αναγνώστη για την συνέχεια. Δεν μου έκανε κανένα.

Τελικά κατέληξα πως αυτό το κείμενο πρέπει να είμαι εγώ. Έτσι θα μοιραστώ μαζί σας τα δύο αγαπημένα μου τσιτάτα που αφορούν το λειτούργημα της Δημοσιογραφίας.

Ήταν κάπου εκεί στα μέσα του 19ου αιώνα όταν ο Horace Greeley είχε πει το: «Η Δημοσιογραφία θα σε σκοτώσει, αλλά θα σε κρατήσει ζωντανό όσο είσαι μέρος αυτής». Και είναι αλήθεια γιατί το κυνήγι της είδησης σε ακολουθά από την στιγμή που θα ξυπνήσεις μέχρι να κοιμηθείς. Και εκεί ενίοτε ονειρεύεσαι κάτι σχετικό με την είδηση της επόμενης μέρας. Και αυτό σε «σκοτώνει» σιγά-σιγά. Βασικά σκοτώνει την ανοχή που έχεις για όσους ανθρώπους γύρω σου δεν μπορούν να κατανοήσουν πως η Δημοσιογραφία είναι βίωμα δεν είναι επάγγελμα. Και μέσα από αυτήν δεν επιβιώνεις, ζεις. Έτσι πληροφοριακά, ο Horace Greeley ήταν ο εκδότης μίας εκ των ιστορικότερων εφημερίδων της Αμερικής της New-York Tribune η οποία εκδιδόταν από το 1841 έως και το 1966, για σχεδόν 120 χρόνια δηλαδή.

Και εκεί που νομίζεις πως η Δημοσιογραφία είναι κάτι ιδανικό συνειδητοποιείς πως είναι κατασκευασμένη από τον άνθρωπο και κατά συνέπεια έχει ανθρώπινα ελαττώματα. Πόσο δίκιο είχε ο Henry Grunwald, ο αυστριακής καταγωγής διευθυντής του TIME, όταν έλεγε: «Η Δημοσιογραφία δεν μπορεί ποτέ να είναι σιωπηλή. Αυτή η υπέρτατη αρετή της και το υπέρτατο σφάλμα της. Πρέπει να μιλά και να μιλά αμέσως (immediately), ενώ η ηχώ της κατάπληξης, των πανηγυρισμών και των ενδείξεων του τρόμου είναι ακόμη στον αέρα». Και είναι αλήθεια πολλές οι φορές που θα αισθανθείς αυτόν τον κόμπο για την μετάδοση της είδησης η οποία δεν θα είναι πάντοτε ευχάριστη.

Ωστόσο είναι η ζωή σου και αν και δεν το συνειδητοποιεί ο κόσμος, είναι και η δική του ζωή, αφού με την μετάδοση της πληροφορίας, μεταδίδονται ειδήσεις που μας επιτρέπουν από το να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας, μέχρι το να αποτελούμε ζωντανό κομμάτι του κοινωνικού συνόλου.

Όσο αγαπημένα και επίκαιρα όμως κι αν είναι τα παραπάνω τσιτάτα δεν παύουν να είναι κομμάτια μίας άλλης εποχής. Μίας εποχής η οποία αποθέωσε την δημοσιογραφία, την εξέλιξε και της έδωσε τα εχέγγυα να φτάσει στο σήμερα. Στην εποχή του διαδικτύου. Το ίντερνετ κατηγορήθηκε για την απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας δημοσιογράφων την εποχή του boom του στα μέσα των 00ς.

Η πρόσφατη πείρα μας από την οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με την σταδιακή εξοικείωση των Ελλήνων με το διαδίκτυο μάς απέδειξε για άλλη μία φορά πως στο μεταίχμιο της αλλαγής των εποχών οι απώλειες είναι αναπόφευκτες. Ωστόσο μετά από κάθε ισοπέδωση έρχεται ξανά η ανέγερση, η αναγέννηση. Είναι στην φύση του ανθρώπου να μην αφήνει τα ερείπια στην θέα του, αλλά να χρησιμοποιεί πρώτες ύλες από αυτά για να ξαναχτίσει, να ξανασταθεί στα πόδια του.

Όπως ακριβώς έκανε ο λαός μας αιώνες τώρα όπου σε όποια εκκλησία και να σκάψεις θα δεις αρχαίους κίονες. Έτσι στήθηκε και το διαδίκτυο στην Ελλάδα. Χρησιμοποιώντας την γνώση και την πείρα των «μεγάλων» της ελληνικής δημοσιογραφίας και την καινοτομία και το θράσος των νέων φτάσαμε να κάνουμε την ενημέρωση μέσω διαδικτύου κυρίαρχο κομμάτι της καθημερινότητας των Ελλήνων.

Τα στοιχεία είναι χαρακτηριστικά. Μέχρι πέρσι το 71,4% των Ελλήνων χρησιμοποιούσε το διαδίκτυο με το 55% εξ αυτών να είναι κάτοχοι smartphone που σημαίνει πως ανά πάσα ώρα και στιγμή έχει πρόσβαση στην είδηση και την πληροφορία. Αυτή η ζήτηση και κατ’ επέκταση, ανάγκη, έχει καταστήσει την διαδικτυακή δημοσιογραφία πολύ πιο απαιτητική ακόμα και από αυτήν της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, πόσω μάλλον των εντύπων.

Βέβαια όσο περισσότερες είναι οι απαιτήσεις τόσο μεγαλύτερη είναι και η ευθύνη που σημαίνει πως στο κυνήγι της επιτυχίας γίνονται και λάθη. Και εδώ έρχεται ο αναγνώστης-κριτής με την επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία του να φέρει την ισορροπία που χρειάζεται. Άλλωστε η κριτική είναι τόσο άμεση σήμερα, αφού τα social media συνοδεύουν τον άνθρωπο από την επιτυχία του και τις διακοπές, μέχρι την προσωπική στιγμή της γέννησης της κόρης του ή τον θάνατο ενός δικού του ανθρώπου και φυσικά τον καθημερινό σχολιασμό της επικαιρότητας και της έκφρασης των πολιτικών πεποιθήσεων.

Αυτόν τον άνθρωπο θέλουμε να προσεγγίσουμε και να εκφράσουμε. Δεκαετίες τώρα ο Ελεύθερος Τύπος εξέφραζε τον μέσο Έλληνα και θα συνεχίσει να το κάνει αυτήν την φορά ΚΑΙ από το πόστο του διαδικτύου. Η ανταπόκριση του κοινού στο εγχείρημα των τελευταίων μηνών ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή και μέσα από τον τετραπλασιασμό πλέον της επισκεψιμότητάς μας αυξάνεται και η ευθύνη μας απέναντι στην ενημέρωση σας. Αφουγκραζόμενοι τις προτάσεις σας και τις ανάγκες σας διαμορφώνουμε ένα προϊόν που συνεχώς εξελίσσεται και προσφέρει ολοένα και περισσότερες δυνατότητες για διαδραστική ενημέρωση.

Αυτήν την φορά παρουσιάζουμε το «ΕT Magazine», μία προσπάθεια να φέρουμε το ΣαββατοΚύριακο στο διαδίκτυο. Στο «ΕT Magazine» θα βρείτε κείμενα με άποψη, μακριά από το κυνήγι της είδησης και με γνώμονα τον ίδιο τον άνθρωπο. Συνεντεύξεις, αφιερώματα, απόψεις, γεγονότα που δεν ξέραμε, ή νομίζαμε πως ξέραμε και κάθε τι που η συντακτική ομάδα του EleftherosTypos.gr κρίνει στις εβδομαδιαίες συσκέψεις της πως αξίζει να μοιραστεί με τους επισκέπτες της.

Καλή μας αρχή

*Ο Γιώργος Μιχαηλίδης  είναι διευθυντής του EleftherosTypos.gr

Ακολούθησέ τον στο Facebook και στο Twitter