Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε τα πάντα προκειμένου να αναρριχηθεί στην εξουσία, αφού, ψέμματα είπε, αθέτησε υποσχέσεις, πρόδωσε συντρόφους, πρόδωσε το δημοψήφισμα που ο ίδιος έκανε, εφάρμοσε σκληρές πολιτικές, έκοψε συντάξεις, αγνόησε το περιβάλλον και ξεπούλησε δημόσια περιουσία.

Την ίδια ώρα, πορεύτηκε επί χρόνια με την ακροδεξιά του Πάνου Καμμένου και χρησιμοποίησε την Χρυσή Αυγή όποτε του φάνηκε χρήσιμη. Όταν τελικά ξεφορτώθηκε τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ, διατήρησε την κοινοβουλευτική του ομάδα. Την ίδια ώρα αγκάλιασε αποτυχημένους ΠΑΣΟΚους και γυρολόγους της Βουλής χτίζοντας μία κυβέρνηση που επικαλείται την εθνική ενότητα, αλλά στην ουσία μαρτυρά την ικανότητα ορισμένων πολιτικών ζόμπι να επιβιώνουν.

Μπορούμε να μιλήσουμε για πολλά ακόμα. Για τους διορισμούς, για την εξαγορά ψήφων, για τα ψευτοεπιδόματα, για τις ασυνέπειες και τις λανθασμένες προβλέψεις, για τα προεκλογικά ψέμματα, και την αξιοποίηση κάθε παλαιοκομματικού μέσου προς χάριν της πολιτικής επιβίωσης. Κι όμως, δεν είναι αυτή η ουσία.

Η ουσία είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ υφίσταται γιατί δεν υπάρχει ιδεολογικός αντίπαλος της ΝΔ στο πολιτικό σύστημα. Μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και τις αποτυχημένες προσπάθειες των πιστών στο κόμμα να το αναστήσουν, το εκλογικό σώμα, στράφηκε σε κάποιον που με τον μανδύα της αριστεροσύνης μπόρεσε και ικανοποίησε με την ρητορική του πηγαίες και πρωτόγονες ανάγκες ασύνδετων μεταξύ τους εκλογικών ακροατηρίων.

Έτσι κατάφερε να είναι αρχικά θελκτικός για τους ανέργους αλλά ταυτόχρονα για τους ιδιοκτήτες ακινήτων. Τους πρώτους τους αποζημίωσε με μερικά επιδόματα, ενώ τους δεύτερους τους ξεζούμισε με τους πλειστηριασμούς, τον ΕΝΦΙΑ και την δυσθεώρητη φορολογία. Την ίδια ώρα, δημιούργησε ένα ιδεολογικό κράμα που προσπαθεί να παντρέψει τον συντηρητισμό, την εσωστρέφεια και τον λαϊκιστικό λόγο, όταν επί του πρακτέου δεν μπορεί υλοποιήσει ουδεμία δέσμευσή του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σημείο των καιρών. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Αυτή η ριζοσπαστική αριστερά που εκπροσωπήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, τους PODEMOS, τον Μπέπε Γκρίλλο και άλλες πολιτικές δυνάμεις, ξεπετάχτηκε μετά την κατάρρευση της σοσιαλδημοκρατίας που δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την άνοδο της ακροδεξιάς.

Δεν είναι τυχαίο πως και στην Ελλάδα, εμφανίζονται ωφελημένοι να ξεπετάγονται από τις τρύπες τους, οι χρυσαυγίτες, όποτε και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτυχαίνει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι εικόνες που ακολούθησαν την επιτυχημένη επίθεση του Ρουβίκωνα στην Βουλή.

Η οικονομία αλλά και η κοινωνία λειτουργεί με κύκλους. Σε κάθε περιστροφή, κάτι γεννιέται και κάτι πεθαίνει. Έτσι η Ισπανία έδειξε τον δρόμο, η Σοσιαλδημοκρατία δεν έχει πεθάνει, και εγκλώβισε τον ΣΥΡΙΖΑ, σε μία ιδεολογική στήριξη άνευ αφηγήματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την θέση ενός διεφθαρμένου συστήματος που χρησιμοποιούσε την Αριστερά ως βιτρίνα, αποδείχθηκε άξιος συνεχιστής κάθε κακής πρακτικής και πλέον έχει έρθει η ώρα να εγκλωβιστεί σε μία κατάσταση όπου η κεντροδεξιά φέρει προοδευτικό πρόσημο και ο ίδιος είναι εκπρόσωπος του συντηρητισμού και της αμορφωσιάς του Πολάκη.

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι ο διευθυντής του EleftherosTypos.gr