Γράφει ο Γιώργος Κουμπαράκης
Η ολοκληρωτική κυριαρχία των λαϊκιστών δεν αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά μια πιθανότητα η οποία κινδυνεύει να γίνει πραγματικότητα. Γιατί; Επειδή πολύ απλά η αντίπαλη πλευρά ούσα μουδιασμένη, αποδέχεται αναντίδραστα την ήττα της.
To 2018, τη στιγμή που η Ελλάδα ετοιμαζόταν για την «καθαρή» της έξοδο από τα Μνημόνια, Ιταλία, Ισπανία, Πολωνία και Ουγγαρία ανακαλύπτουν την είσοδό τους σε μια νέα περίοδο έντονων δοκιμασιών. Ο ευρωπαϊκός Νότος κάνει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα να τρίζει συθέμελα και αυτό γιατί η παρατεταμένη λαϊκή απογοήτευση απέναντι στις ηγέτιδες πολιτικές δυνάμεις τοποθετεί τις διάφορες μορφές του λαϊκισμού, των ευρωσκεπτικιστών και των ευρύτερων αντισυστημικών και ακραίων δυνάμεων από το περιθώριο στην κεντρική πολιτική σκηνή και σε πολλές περιπτώσεις και στο τιμόνι των χωρών. Η διαρκής υπεράσπιση ενός status quo που είναι πρόδηλα αναποτελεσματικό και οδηγεί λαϊκίστικες και τις ακραίες δυνάμεις στον δρόμο για την εξουσία.
Ντόναλντ Τραμπ και Δαλάι Λάμα
Το διάστημα από 23 μέχρι 26 Μαΐου 2019 σε όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι εξαιρετικά κρίσιμο. Στις 27 Μαΐου θα ξέρουμε τα ποσοστά του λαϊκισμού και του αντιευρωπαϊσμού αλλά και τη μορφή της νέας Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η μορφή αυτή θα κρίνει και τα θέματα που θα κυριαρχήσουν στην ευρωπαϊκή ατζέντα για τα επόμενη επταετία καθώς επίσης και τη στάση που θα διαμορφωθεί σε μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα όπως είναι οι εμπορικές σχέσεις με τις ΗΠΑ και την Κίνα, το μεταναστευτικό και το κυριότερο το ποια θα είναι η θέση της χώρας μας στην Ευρώπη.
Η νέα Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο όραμα, το οποίο θα αποτρέψει τη διάλυση του οικοδομήματος. Μόνον έτσι σιωπήσουν οι σειρήνες του λαϊκισμού. Μόνο έτσι οι πολίτες πρέπει να αισθανθούν και πάλι ότι οι mainstream πολιτικοί είναι δίπλα τους. Το όραμα αυτό θα πρέπει σε κεντρικό ευρωπαϊκό επίπεδο να αντιμετωπίζει οριστικά και να θεραπεύει αποτελεσματικά φαινόμενα όπως αυτά της αύξησης της μετανάστευσης, της οικονομικής ανισότητας, της χαμηλής εμπιστοσύνη στους θεσμούς, της μεγάλη οικονομική κρίσης. Φαινόμενα που δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για την εμφάνιση διαφόρων δημαγωγών ηγετών και γεννούν λαϊκισμό. Το πολιτικό αυτό σχέδιο θα πρέπει απαραίτητα να συνοδεύεται και από τη διατύπωση μιας ολοκληρωμένης πρότασης για το αύριο.
Ζούμε τον απόηχο μιας παγκόσμιας απαξίωσης ως προς το κυρίαρχο πολιτικό ρεύμα. Αυτό που χρειαζόμαστε για να δραπετεύσουμε από την κατάσταση της γενικευμένης μιζέριας είναι μια αξιοπρεπής περίοδος οικονομικής ανάπτυξης και αυξανόμενων εισοδημάτων, η οποία θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Και για να γίνει αυτό χρειαζόμαστε εκπροσώπους με ατζέντα που θα περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω. Τώρα το εάν τελικά μάθαμε κάτι σε εθνικό επίπεδο, θα φανεί προϊόντος του χρόνου, Κυριακή κοντή γιορτή, που λέει και ο λαός. Και για να συνειδητοποιήσουμε την αξία της συμμετοχής μας στις ευρωπαϊκές εκλογές, εκεί δηλαδή όπου πραγματικά παίρνονται οι αποφάσεις για όλους μας, αρκεί να καταλάβουμε πως ο ιστορικός του μέλλοντος θα αναφέρεται σε αυτά τα χρόνια ως τα χρόνια που μας διαμόρφωσαν.
Από την έντυπη έκδοση