Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Ωστόσο, αυτό που δεν μελετούμε όσο πρέπει είναι η τρίτη θέση. Αυτή που έχει καπαρώσει τα τελευταία χρόνια η Χρυσή Αυγή. Ενα μόρφωμα με ρατσιστικό λόγο και έργο, με στελέχη που δεν αρνούνται το φιλοναζιστικό παρελθόν τους, με μια ηγεσία που κατηγορείται για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Γνωστά όλα αυτά, αλλά φαίνεται πως δεν πτοούν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων που εξακολουθούν να ρίχνουν την ψήφο τους και να δηλώνουν την πρόθεσή τους να ψηφίσουν ξανά το «μαύρο».
Και εκεί που λες να μην ασχοληθώ, πετιέται ένας Στηβ Γιατζόγλου και ρίχνει την μπάλα στην εξέδρα.

Σφιχταγκαλιάσματα με τον Νίκο Μιχαλολιάκο σε εκδήλωση της Χρυσής Αυγής και δηλώσεις απενοχοποίησης τύπου «μην προσπαθείτε να κάνετε ντρίμπλες σε εμένα. Δεν τους βγάζω λάδι. Εχουν κάνει τρομαχτικά λάθη. Εδωσαν λάθος εντύπωση για το ρατσισμό και μία δήλωση για τον Αντετοκούνμπο ήταν λάθη. Δεν έχουν υπογράψει, όμως, 40 Μνημόνια». Και για το 30χρονο παλικάρι, τον Φύσσα, που δολοφονήθηκε από μέλος της Χ.Α., είπε πως ήταν «κακιά στιγμή». Δηλώνει πιο μαύρος από τον Ομπάμα γιατί μεγάλωσε στο Χάρλεμ, αλλά συμφωνεί με τον Τραμπ που θα διώξει τους λαθρομετανάστες. Και απαντώντας στις επικρίσεις για το ναζιστικό παρελθόν της Χ.Α., είπε: «Δεν ξέρω τι έκανε στο παρελθόν και δεν με ενδιαφέρει. Εάν διαπιστώσω ότι είναι ναζί δεν θα με ξαναδούν».

Το ότι καταρρέει ο μύθος του μπασκετμπολίστα Γιατζόγλου είναι δικό του πρόβλημα. Το ότι ο λόγος του μπορεί να αγγίξει κάποια νέα παιδιά που μεγάλωσαν έχοντάς τον σαν είδωλο είναι υπόθεση όλων μας. Γιατί κακά τα ψέματα, οι μεγάλοι αθλητές, όπως και οι καλλιτέχνες, επηρεάζουν όχι μόνο με το έργο τους, αλλά και με τη στάση ζωής τους.

Αλλά πάντα υπάρχουν και οι άλλες επιλογές. Οπως αυτή που συμβολίζουν ο Νίκος Γκάλης, ο Βασίλης Σπανούλης και ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Οι δύο τελευταίοι επισκέφθηκαν προχθές μαζί με τον Σταύρο Κοντονή ένα δημοτικό σχολείο στα Βριλήσσια. «Οχι στη βία και στο ρατσισμό» ήταν το μήνυμα προς τα παιδιά, ενώ ο Διαμαντίδης το συμπύκνωσε σε μια φράση: «Σημασία έχει να γίνουμε καλοί άνθρωποι».

Για τον Γκάλη τι να πούμε. Οταν πριν από μερικές εβδομάδες περνούσε την πόρτα του Μαξίμου, ένα χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη των Ελλήνων. Οχι γιατί τον τίμησε ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά γιατί η Πολιτεία αναγνώρισε στο πρόσωπό του όλες τις αρετές και τις αξίες του αθλητισμού. «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή από το να συνεχίσει το όνομά του μετά την καριέρα του ή και μετά τη ζωή του», είπε και ο νοών νοείτο.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου