Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος

Δεν γνωρίζω αν ο συντάκτης της ανακοίνωσης του Υπουργείου Εξωτερικών είχε αυτό υπ’ όψιν του ή απλώς ήταν αγράμματος και φυσικά –επιεικέστατα- ανόητος.

Η περίφημη, πλέον, ανακοίνωση-απάντηση του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, στην ανακοίνωση του Τουρκικού ΥΠΕΞ, σχετικά με το θέμα κυριαρχίας επί ορισμένων νησίδων στο Αιγαίο και κατ’ επέκταση την έγερση ζητήματος επί των θαλασσίων συνόρων, θα ήταν κωμική και θα έτερπε τον αναγνώστη της, αν δεν ήταν –φύσει και θέση- επικίνδυνη.

Το ανησυχητικό δεν συνίσταται, μόνον, στην αγραμματοσύνη και την έλλειψη γνώσεων της Αγγλικής, αλλά στο γεγονός ότι οι «σύμβουλοι» και «συνεργάτες» των πολιτικών γραφείων, αυθαιρετούν, υποκαθιστούν στελέχη της Διοίκησης και ασκούν καθήκοντα «κομισάριου» του «κόμματος». Προφανώς και δεν την συνέταξε κάποιο στέλεχος της Διπλωματικής Υπηρεσίας γιατί, αν μη τι άλλο, διαθέτουν υψηλό μορφωτικό επίπεδο και άριστη γνώση της Αγγλικής και των θεμάτων της εξωτερικής πολιτικής. Και αν αυτό συνέβαινε σε κάποιο άλλο Υπουργείο, ίσως, να μην είχε και τόσο μεγάλη βαρύτητα και απλώς, να μας χάριζε άφθονο γέλιο. Στο Υπουργείο Εξωτερικών, όμως, το Υπουργείο που διαχειρίζεται τις διεθνείς υποθέσεις της χώρας, τα πράγματα είναι ιδιαίτερα κρίσιμα και δεν επιτρέπονται παρόμοιες ανοησίες.

Βέβαια, να υπενθυμίσουμε ότι πρώτος ο Έλληνας Πρωθυπουργός αμφισβήτησε την ύπαρξή τους όταν στην αγωνία του να ρίξει ένα «κόκαλο αριστεροσύνης» στους απεγκεφαλισμένους οπαδούς του (όσοι ακόμη του απομένουν), με αφορμή το προσφυγικό δήλωνε ότι «δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα», παραβλέποντας με εγκληματική αφέλεια ότι το ακροατήριό του δεν περιορίζεται μόνον στο εσωτερικό της Ελλάδας. Τότε, προφανώς –λόγω άγνοιας, μάλλον- και δεν αντιλαμβανόταν τι περιθώρια παρείχε στην Τουρκική πλευρά η δήλωσή του αυτή -πολλώ δε μάλλον, αφού η Τουρκία δεν έχει κυρώσει την Συνθήκη Δίκαιο της θάλασσας (Montego Bay) και με την πρώτη ευκαιρία το αξιοποίησε.

Το άλλο ζήτημα των ημερών, ο ψεκασμός με δακρυγόνα των συνταξιούχων δεν έχει την διάσταση του προηγουμένου ζητήματος, αλλά, δεν είναι ασήμαντο. Οι συνταξιούχοι ακούν τις τελευταίες ημέρες κυβερνητικά στελέχη και τον αρμόδιο υπουργό, να δηλώνουν μετ’ επιτάσεως ότι δεν κόπηκε καμία σύνταξη, ενώ η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, η οποία είχε εξορκισθεί δια παντός, εφαρμόζεται τελικά μετ’ επαίνων από την σημερινή κυβέρνηση.

Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ανέλαβε την πολιτικής ευθύνη! Σε άλλες χώρες, η ανάληψη θα συνοδευόταν και από την –έστω και τυπική- υποβολή της παραιτήσεώς του. Βέβαια, δεν έχει κανείς παρόμοια απαίτηση από έναν πρώην «εκλεκτό» θυροφύλακα υπουργικού γραφείου, ο οποίος –ευφυώς και με αξιοζήλευτη ευελιξία- σαλτάρησε στο … νεότευκτο πλοίο εξουσίας και υπουργοποιήθηκε.

Ίσως δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι δύο αυτοί Υπουργοί (Εξωτερικών και Προστασίας του Πολίτη), έχουν κοινή προέλευση και ανήκουν στην ίδια «κίνηση πολιτών» που συνεργάζεται με τον Συριζα.

Το πάζλ συμπληρώνει το ζήτημα που αφορά σε άλλο υπουργό της αυτής προελεύσεως και είναι μεν λίγο πιο παλαιό, αλλά διατηρεί πάντοτε το ενδιαφέρον του. Ο λόγος για το θέμα που άνοιξε η απρόκλητη και οργίλη δήλωση του Υπουργού Εσωτερικών (και προϊστάμενου Υπουργού του δεύτερου προαναφερομένου), σχετικά με την μασονική ιδιότητα του πρωθυπουργού. Δίχως να τον προκαλέσει κανείς και δίχως να έχει ειπωθεί κάτι σχετικό προηγουμένως, ο κύριος Υπουργός αιφνιδίασε τους πάντες λέγοντας «.. κύριε Αυτιά, ο Τσίπρας δεν είναι μασόνος…»!

Φαίνεται ότι το προσεχές συνέδριο του Σύριζα και οι επικείμενες αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα πυροδοτούν σειρά γεγονότων και προκαλούν αντιδράσεις από συνωθούμενους στην πόρτα των υπουργικών γραφείων, καθώς καταγράφεται η πρόθεση του Τσίπρα για απόσυρση ορισμένων και αξιοποίηση άλλων, από τους εκ ΠΑΣΟΚ μεταναστεύσαντες, ενώ, δεν πρέπει να παραβλέπονται και οι φιλοδοξίες «αυτοχθόνων» στελεχών του κυβερνητικού κόμματος.

Προφανώς αυτό εξυπηρετεί και η δήλωση του κ. Κουρουπλή περί μασόνων αλλά και διασπορά της είδησης περί ρίψεως δακρυγόνων από παρακρατικούς κύκλους που «πολεμάνε» την αριστερή μας κυβέρνηση…

Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά επιβαρύνουν το κλίμα και την κοινωνική σταθερότητα, καθώς εμπεδώνουν στους πολίτες την αντίληψη ότι «όλοι σε κοροϊδεύουν», χαρακτηριστική τακτική ολοκληρωτικών κινημάτων και καθεστώτων. Έχει αναφερθεί ότι οι θεσμοί, ο σεβασμός προς αυτούς και η ευφυής πολιτική διαχείριση, δεν είναι και το πιο «δυνατό» σημείο των κυβερνητικών συνεταίρων. Πρέπει, σύντομα όμως, είτε να συνέλθουν και να σοβαρευτούν είτε να απαλλάξουν την χώρα από την παρουσία τους στις θέσεις κυβερνητικής ευθύνης.