Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*
Ας δούμε λίγο τα στοιχεία… Μελετώντας τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για τον Φεβρουάριο του 2015, βλέπουμε πως ο Αλέξης Τσίπρας, ανέλαβε μία οικονομία στην οποία η ανεργία έφτανε στο 25,7%. Την ίδια ώρα, την επομένη των εκλογών του Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους, και μετά τα τραγελαφικά του πρώτου εξαμήνου, η ανεργία βρισκόταν στο 24,7% με την πτώση να οφείλεται στον πάντα τροφοδότη ελληνικό τουρισμό. Πάμε, όμως, λίγο στο σήμερα.
Η ανεργία σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ για τον Φεβρουάριο του 2019 βρίσκεται στο 18,5%, την ώρα που η καθοδική της πορεία είχε ήδη ξεκινήσει από τον Ιούλιο του 2013, βλέποντας τους πίνακες για τον Φεβρουάριο κάθε έτους. Η πτώση της ανεργίας είναι μία καλή είδηση, δεν συνοδεύεται, όμως, με θετικό αντίκτυπο για την κοινωνία γιατί πλέον δεν μιλάμε για εργασία, αλλά για δουλεία!
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
Βλέποντας την τελευταία έκθεση του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, αποκαλύπτεται από την ανάλυση των στοιχείων του 2018 περίπου 1 στους 4 εργαζομένους, λαμβάνει λιγότερα από 500 ευρώ τον μήνα, κάτι που μεταφράζεται σε 571.000 εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα. Το ακόμα πιο σοκαριστικό στην έκθεση είναι πως τα 500 ευρώ δεν είναι ο πάτος. Αφού από αυτά, τα 251.000 άτομα αμείβονταν με μισθό κάτω των 250 ευρώ!
Παράλληλα κατά το 2018 οι προσλήψεις ανήλθαν σε 2.668.923 θέσεις εργασίας, ενώ οι αποχωρήσεις σε 2.527.920, με αποτέλεσμα την καθαρή αύξηση της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα κατά 141.003 νέες θέσεις εργασίας. Ωστόσο, η πλειοψηφία των νέων προσλήψεων στον ιδιωτικό τομέα αφορούν εργαζομένους με σύμβαση μερικής και εκ περιτροπής εργασίας.
Όλα τα παραπάνω έχουν σαν συνέπεια το 50,4% των νοικοκυριών αυτήν την στιγμή να αδυνατεί να καλύψει τις έκτακτες ανάγκες του. Όσο κι αν ο πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο, προσπαθούν να παρουσιάσουν μία εικόνα ευημερίας, οι αριθμοί δείχνουν πως η πραγματικότητα είναι μαύρη. Αυτήν την στιγμή, δημιουργείται μία ολόκληρη τάξη ανθρώπων οι οποίοι ναι μεν εργάζονται, αλλά η επιβίωσή τους εξαρτάται από τις κρατικές παροχές.
Το όραμα για μία Ελλάδα αυτάρκης δεν μπορεί να βασιστεί σε επιδόματα και πολιτική εξάρτιση των οικογενειών από την κρατική χρηματοδότηση, αφού αυτά είναι τα βασικά συστατικά διατήρησης του φαύλου κύκλου που οδήγησε την ελληνική οικονομία στην κατάρρευση.
Το τρίπτυχο, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, ενίσχυση των εισοδημάτων καθώς και της προστασίας της εργασίας, πρέπει να αποτελούν τους θεμέλιους λίθους του αναπτυξιακού σχεδιασμού της οικονομίας. Κάτι τέτοιο, φαίνεται πως δεν είναι στα άμεσα σχέδια της παρούσας κυβέρνησης.
*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι ο διευθυντής του EleftherosTypos.gr