Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος*

Το πιθανότερο είναι ότι η παροχολογία, έτσι όπως εξελίσσεται, θα προκαλέσει την αρνητική αντίδραση της πλειονότητας των πολιτών, με αποτέλεσμα να ανοίξει κι άλλο η εκλογική ψαλίδα υπέρ της Ν.Δ.

Το πρόβλημα της κυβέρνησης είναι ότι επιδίδεται σε παροχολογία χωρίς ουσιαστικές παροχές και πως στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό που αποκαλεί «παροχές» είναι ο περιορισμός υπαρκτών ή προγραμματισμένων μειώσεων.

Το προηγούμενο με τις συντάξεις

Το κακό προηγούμενο, σε ό,τι αφορά τον συριζαϊκό προγραμματισμό των «παροχών», δημιουργήθηκε με τη μη μείωση των παλαιών συντάξεων. Η κυβέρνηση ξεκίνησε να μειώσει δραστικά τις νέες συντάξεις, το εφάπαξ, τις επικουρικές συντάξεις και να καταργήσει το ΕΚΑΣ, όπως και να προσαρμόσει τις παλαιές συντάξεις στις «κουρεμένες» νέες συντάξεις.

Υστερα από τη δυναμική αντίδραση της Ν.Δ., η οποία καταψήφισε στη Βουλή το μέτρο, η κυβέρνηση προσπαθώντας να περιορίσει το πολιτικό κόστος προχώρησε στη μείωση των νέων συντάξεων, του εφάπαξ, των επικουρικών συντάξεων και στην εξαφάνιση του ΕΚΑΣ αλλά πήρε πίσω την προγραμματισμένη μείωση των παλαιών συντάξεων.

Το Μαξίμου άρχισε να μιλάει για το τέλος της μνημονιακής λιτότητας και την αποκατάσταση των αδικιών τη στιγμή ακριβώς που μείωνε νέες συντάξεις, εφάπαξ, επικουρικές συντάξεις και μηδένιζε το ΕΚΑΣ. Η βάση της «επιχειρηματολογίας» του ήταν ότι κατάφερε τουλάχιστον να αποτρέψει νέα μείωση των παλαιών συντάξεων. Τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ άρχισαν να παρουσιάζουν τη μερική αποτροπή της προγραμματισμένης μείωσης των συντάξεων σαν… παροχή.

Ίδια γεύση και με το αφορολόγητο

Το ίδιο πολιτικό παιχνίδι εξαπάτησης παίζει η κυβέρνηση με την προγραμματισμένη μείωση του αφορολόγητου ορίου στο ετήσιο εισόδημα που έχει ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή.

Υποκρίνεται τώρα ότι θα προστατεύσει τους χαμηλόμισθους από την προγραμματισμένη νέα μείωση του εισοδήματός τους στην οποία θα οδηγήσει ενδεχόμενη μείωση του αφορολόγητου ορίου. Στην καλύτερη περίπτωση για τους εργαζομένους δεν θα πρόκειται για κάποιου είδους παροχή που θα αυξήσει το εισόδημά τους αλλά για ματαίωση μιας προγραμματισμένης μείωσης του εισοδήματός τους.

Ο πρόεδρος της Ν.Δ., κ. Μητσοτάκης, ξεσκέπασε την κυβερνητική υποκρισία καταθέτοντας τροπολογία με την ψήφιση της οποίας θα ματαιωθεί οριστικά το αντιλαϊκό μέτρο της μείωσης του αφορολόγητου ορίου.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να αποφύγει την ψήφιση της συγκεκριμένης τροπολογίας για να μπορεί να αναπτύσσει την παροχολογία της χωρίς την αφαίρεση των προγραμματισμένων εσόδων από τη μείωση του αφορολόγητου ορίου, από το λεγόμενο υπερπλεόνασμα για το 2020 και τα επόμενα χρόνια.

Ανάλογου επιπέδου είναι και η υποτιθέμενη καταβολή 13ης σύνταξης ή 13ου μισθού στους δημοσίους υπαλλήλους. Σε αυτή τη φάση η κυβέρνηση επιχειρεί να βαφτίσει, για λόγους προεκλογικού εντυπωσιασμού, κάποιο μελλοντικό ισχνό χριστουγεννιάτικο βοήθημα σαν 13η σύνταξη ή 13ο μισθό.

Η κοροϊδία είναι πολύ χοντρή ιδιαίτερα για τους νέους συνταξιούχους και όσους είδαν το εφάπαξ, τις επικουρικές συντάξεις τους και το ΕΚΑΣ να ψαλιδίζονται ή να εξαφανίζονται. Αφού τους ρήμαξαν οικονομικά, τους υπόσχονται μια δήθεν 13η σύνταξη χωρίς να τους επιστρέψουν πρώτα αυτά που τους πήραν.

Ρεκόρ ακρίβειας σε τρόφιμα, καύσιμα

Ενα άλλο προεκλογικό τέχνασμα της κυβέρνησης είναι η υπόσχεση για ελάφρυνση στον ΦΠΑ με μείωση του κανονικού συντελεστή 24% ή με μετατάξεις προϊόντων και υπηρεσιών από τον κανονικό (24%) στον μειωμένο συντελεστή (13%). Οι υποσχέσεις αυτές εμπλουτίζονται με «δεσμεύσεις» για μείωση στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης της βενζίνης και του πετρελαίου κίνησης.

Ολα τα παραπάνω είναι σταγόνα στον ωκεανό, αν σκεφτούμε ότι η κυβέρνηση Τσίπρα είναι αυτή που αύξησε τον ΦΠΑ στην εστίαση, τον ΦΠΑ στα τρόφιμα, τους συντελεστές ΦΠΑ και τους Ειδικούς Φόρους Κατανάλωσης στα καύσιμα, με αποτέλεσμα να έχει η Ελλάδα το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στους έμμεσους, καταναλωτικούς φόρους σαν ποσοστό επί του ΑΕΠ.

Κανείς λογικός άνθρωπος δεν έχει αντίρρηση να περιορίσει κάπως ο κ. Τσίπρας τα πρόσθετα φορολογικά βάρη που επέβαλε αλλά σίγουρα δεν πρόκειται για… παροχές. Εάν, τελικά, κινηθεί η κυβέρνηση στην κατεύθυνση που περιγράφει, απλά θα περιορίσει κάπως, στο τέλος της τετραετίας, τη φορολογική ζημιά που έκανε στο λαϊκό εισόδημα.

Ανάλογου επιπέδου είναι και οι υποσχέσεις για μείωση του ΕΝΦΙΑ -το 2015 ο κ. Τσίπρας είχε υποσχεθεί την άμεση κατάργησή του-, οι οποίες διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς να μειώνονται τα υπερβολικά φορολογικά βάρη στην ακίνητη περιουσία.

Περιμένοντας τις 120 δόσεις

Εδώ και καιρό η κυβέρνηση προπαγανδίζει τη ρύθμιση των ασφαλιστικών και φορολογικών οφειλών σε 120 δόσεις.

Δεν πρόκειται, φυσικά, για παροχή αλλά για μια προσπάθεια προσωρινού διακανονισμού του ιδιωτικού χρέους, το οποίο διπλασιάστηκε επί Τσίπρα σπάζοντας κάθε ρεκόρ.
Μόνο τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο ξεπερνούν το 100% του ΑΕΠ, ενώ δημιουργούνται νέα ληξιπρόθεσμα χρέη με ρυθμό 10 δισ. ευρώ τον χρόνο. Οσο για τα ασφαλιστικά χρέη, έχουν ξεπεράσει τα 35 δισ. ευρώ.

Το πιθανότερο είναι ότι η ρύθμιση των 120 δόσεων, εάν τελικά υπάρξει, θα είναι πολύ πιο αυστηρή απ’ ό,τι διαφημίζεται. Ηδη οι αρμόδιοι κάνουν λόγο για ρύθμιση… έως 120 δόσεις, ενώ δημιουργούν σκόπιμη σύγχυση για τους κανόνες που θα ισχύσουν για τα ασφαλιστικά και τα φορολογικά χρέη. Η διαχείριση της υπερχρέωσης των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, που προκάλεσε με την πολιτική της η κυβέρνηση Τσίπρα, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παροχή όσο «δημιουργική» και να είναι η προπαγάνδα της κυβέρνησης.

Η κυβερνητική παροχολογία είναι στις περισσότερες περιπτώσεις χωρίς παροχές, γεγονός που προκαλεί την αρνητική αντίδραση των περισσότερων πολιτών. Θεωρούν ότι έχουν να κάνουν με μία ακόμη επιχείρηση πολιτικής εξαπάτησης.

Ο Γιώργος Κύρτσος είναι ευρωβουλευτής με την ΝΔ

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής