Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Το πρώτο: Ο Αλέξης Τσίπρας διακατεχόταν από σφοδρή επιθυμία να μιλήσει για τη διαπλοκή, είτε από άγνοια κινδύνου είτε από περίσσευμα θράσους. Δυστυχώς, όταν «φοιτούσε» στην ΚΝΕ, δεν είχε την ευκαιρία να ακούσει τον Χαρίλαο, που συνήθιζε να λέει: «Παιδί μ’, οι π’τάνες μιλάν για ηθική». Αν τον είχε ακούσει, ίσως ούτε τη συζήτηση να προκαλούσε για τη διαπλοκή ούτε να επικαλείτο το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς.

Ισως πιστεύει ότι με μαγικά μπορεί να αλλάξει το πώς οι πολίτες βλέπουν αυτόν και την κυβέρνησή του. Ομως οι μετρήσεις πλέον καταγράφουν σταθερά την απαξίωση των πολιτών για το κλειστό κύκλωμα Μαξίμου, που, δυο χρόνια τώρα, τροφοδοτεί με τα έργα και τις ημέρες του τα ντόπια και τα διεθνή ΜΜΕ.

Η πληρωμένη απάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη «να φέρετε αύριο, προ ημερησίας, συζήτηση στη Βουλή για τη διαπλοκή» έκανε τον πρωθυπουργό από κατήγορο κατηγορουμένο: Και ναι μεν σήκωσε το γάντι, νομίζοντας ότι το χαλί Μαξίμου θα σκεπάσει τις αθλιότητες των εμπίστων του, όμως ήρθε η ώρα ο Μητσοτάκης να εξηγήσει ότι στα δύο χρόνια διακυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου ξεπουλήθηκαν όχι μόνον τα ασημικά, αλλά από τις απαρχές της ανάπτυξης ξεπέσαμε στην άπατη ύφεση. Αραγε σηκώνει ο πρωθυπουργός τα μάτια του να κοιτάξει Σαμαρά ή Βενιζέλο και λοιπούς γερμανοτσολιάδες;

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι ο Α. Τσίπρας αγνοεί τα θέματα της Παιδείας. Δεν έχει όραμα ούτε και στρατηγική. Δεν υπάρχει άλλος σχεδιασμός πλην του Φίλη: ισοπέδωση των πάντων.

Ομως, απ’ όσα έγιναν στη Βουλή, το πιο ανησυχητικό είναι ότι πιστοποιήθηκε η δεινή σύγχυση που διακατέχει τον πρωθυπουργό: Ξέχασε ότι τα παιδιά του δεν φοιτούν στα δημοτικά σχολεία των Πατησίων με τα προσφυγάκια αλλά σ’ ένα από τα πιο ακριβά και αριστοκρατικά σχολεία των Αθηνών: στη Σχολή Χιλλ. Ουδείς ψόγος, αν είχε τη λεβεντιά της Αλέκας Παπαρήγα που, όταν βουλευτής είπε ότι η κόρη της φοιτούσε στο Κολλέγιο, του απάντησε πως η εκπαίδευση του παιδιού της είναι οικογενειακή τους υπόθεση.

Εφτασε η ώρα ο Αλέξης Τσίπρας, φρονίμως ποιών, «να μην τρίβεται στην γκλίτσα του τσοπάνη». Αυτό συνιστούσε στους πολιτικούς αντιπάλους του ο ευπατρίδης Ευάγγελος Αβέρωφ, όταν το θράσος τους ξεπερνούσε τα ανεκτά όρια ακόμη και για την πολιτική.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου