Βεβαίως, οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τη Βενεζουέλα έχουν παρουσιαστεί με αλλεπάλληλα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα του Ελεύθερου Τύπου για τις συχνές επισκέψεις του στενού συνεργάτη του κ. Τσίπρα, Ν. Παππά, στο Καράκας, τα ταξίδια με τον Αρτέμη Αρτεμίου και τις διακοπές σε εξωτικά νησιά.

Σήμερα, μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα από τα ελάχιστα ευρωπαϊκά κόμματα, το οποίο υποστηρίζει το καθεστώς του προέδρου της Βενεζουέλας Μαδούρο, που έχει φυλακίσει ηγέτες της αντιπολίτευσης, διώκει τη γενική εισαγγελέα της χώρας και έχει οδηγήσει σε ασιτία τον τοπικό πληθυσμό.

Αλλά μετά τον Μαδούρο και ο Μοράλες φαίνεται ότι συνιστά το νέο πρότυπο για τον κ. Τσίπρα, γιατί, όπως είπε, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας αποτελεί μια ένεση αισιοδοξίας και ελπίδας ότι ο «επαναστατικός» ρεαλισμός της κυβέρνησης της Αριστεράς μπορεί να προχωρήσει τον 21ο αιώνα.

Είναι σαφές ότι ο κ. Τσίπρας, ο οποίος έχει φέρει τη χώρα μας πολλά χρόνια πίσω, όχι μόνο στον τομέα της οικονομίας, αλλά και στη θεσμική θωράκιση και εντέλει στην ποιότητα της δημοκρατίας μας, ψάχνει να βρει πρότυπα στη Λατινική Αμερική.

Ομως η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες και στην Ενωμένη Ευρώπη και δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με τριτοκοσμικές αντιλήψεις και πολιτικές καθεστωτικές πρακτικές τύπου Μαδούρο ή με τη Βολιβία του κατώτατου μισθού των 150 ευρώ.

Ας μην αναζητά, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας τα πρότυπά του σε χώρες της Λατινικής Αμερικής. Τουλάχιστον για όσους μήνες ακόμα θα είναι πρωθυπουργός της χώρας μας. Αλλωστε η πολιτική ρήση του εθνάρχη Καραμανλή ότι ανήκουμε στη Δύση είναι εξαιρετικά επίκαιρη ακόμα και σήμερα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου