Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, η δικαστική διερεύνηση για τα πολιτικά πρόσωπα παίρνει χρόνια, γιατί με αυτό τον τρόπο «μπολιάζεται» στην κοινή γνώμη η εμπλοκή στελεχών του ενός ή του άλλου κόμματος.

ΑΣ αφήσουμε, λοιπόν, στην άκρη -για λίγο- τα πολιτικά πρόσωπα και ας ασχοληθούμε με αποδεδειγμένα σκάνδαλα τα οποία αφορούν σε εμπλοκή είτε εταιριών είτε φυσικών προσώπων. Και ας ξεκινήσουμε από το σκάνδαλο της Novartis. Πώς το είχε χαρακτηρίσει ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης; «Το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους»! Προφανώς, κάτι παραπάνω θα ξέρει ο κ. Παπαγγελόπουλος.

ΣΥΜΦΩΝΑ με τα στοιχεία των δικαστικών ερευνών, στο σκάνδαλο της Novartis εμπλέκονται περίπου 4.000 γιατροί, οι οποίοι με διάφορους τρόπους προωθούσαν φάρμακα της εταιρίας λαμβάνοντας για την «εξυπηρέτηση» αυτή είτε χρήματα είτε άλλα «δώρα» όπως χλιδάτα ταξίδια. Αλήθεια, τι γίνεται με αυτή την έρευνα; Κανείς δεν γνωρίζει. Και πιθανότατα κανείς δεν θα μάθει ποτέ. Γιατί, στην πραγματικότητα προφανώς καμία κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται να διαλευκάνει το σκάνδαλο. Ολους τους ενδιαφέρει η πολιτική πλευρά του σκανδάλου.

ΚΑΙ αλήθεια οι υπόλοιπες φαρμακευτικές εταιρίες δεν ακολουθούσαν ή δεν ακολουθούν ακόμα την ίδια «τακτική» για να προωθήσουν τα σκευάσματά τους; Για ποιο λόγο δεν έχει ξεκινήσει μια μεγάλη δικαστική έρευνα για όλες τις φαρμακευτικές; Και πώς φτάσαμε στο σκάνδαλο Novartis;

ΟΙ Αμερικανοί έβαλαν στο στόχαστρο την πολυεθνική που έχει ως έδρα την Ελβετία, γιατί κάποια στιγμή αύξησε τόσο πολύ την «πίτα» της στην αγορά των ΗΠΑ, που προκαλούσε σημαντική ζημιά στις αμερικανικές φαρμακευτικές εταιρίες. Τα ίδια είχαν γίνει και με τη Siemens παλαιότερα. Τα ίδια συμβαίνουν τώρα και με πολλές ακόμα εταιρίες που έχουν μπει στο στόχαστρο των αμερικανικών αρχών. Από την κινεζική Huawei έως αρκετές αυτοκινητοβιομηχανίες. Για να κατανοούμε για ποιον λόγο παίρνουν δημοσιότητα κάποια σκάνδαλα. Τα οποία όντως είναι σκάνδαλα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι και οι υπόλοιπες εταιρίες των αντίστοιχων κλάδων δεν δραστηριοποιούνται με την ίδια τακτική, δηλαδή, κάνοντας lobbying με «μίζες»! Αρα το «αμερικανικό ζήτημα» δεν είναι η «κάθαρση», αλλά η προστασία εταιριών συμφερόντων των ΗΠΑ.

ΑΣ επιστρέψουμε, τώρα, στα δικά μας. Πιθανότατα για το πραγματικό σκάνδαλο των φαρμακευτικών εταιριών δεν θα λογοδοτήσουν ποτέ ούτε οι εταιρίες ούτε βέβαια οι εμπλεκόμενοι γιατροί. Τα ίδια έγιναν και με τη Siemens. Η συμφωνία της προηγούμενης την οποία είχε καταγγείλει και υποτίθεται πως θα άλλαζε η σημερινή κυβέρνηση έχει μείνει ίδια και απαράλλαχτη. Στα σκάνδαλα των εξοπλιστικών έχουν καταδικαστεί πολιτικοί, αλλά οι εταιρίες που έδιναν τις μίζες δεν ενοχλήθηκαν ποτέ ούτε από τη Δικαιοσύνη ούτε από τις κυβερνήσεις. Και κάποιοι μεσάζοντες όπλων καταδικάστηκαν σε πολυετείς καθείρξεις με αναστολή! Για τα σκάνδαλα των δημοσίων έργων δεν άνοιξε μύτη, αφού οι εργολάβοι έγιναν «κολλητάρια» του σημερινού καθεστώτος. Οι λίστες Λαγκάρντ, Μπόργιανς κ.λπ. ξαναθάφτηκαν.

ΑΥΤΑ είναι τα αποτελέσματα της πολυδιαφημισμένης κάθαρσης και της υποτιθέμενης μάχης κατά της διαπλοκής του ΣΥΡΙΖΑ. Πολύ φασαρία για το τίποτα. Πολύ σανός χωρίς ούτε ευρώ κέρδος για το κράτος. Το μόνο που απασχολεί το Μαξίμου είναι να ασκηθούν διώξεις σε πολιτικά πρόσωπα της αντιπολίτευσης εν όψει προεκλογικής περιόδου. Ολα τα άλλα ας… αρχειοθετηθούν!

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου