Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ωστόσο, υπάρχουν κάποια νέα δεδομένα τα οποία δείχνουν ότι ο πρωθυπουργός -περίπου αναγκαστικά- έχει εγκαταλείψει την ιδέα να γίνουν οι εκλογές τον Οκτώβριο και επανεξετάζει τη σκέψη για τριπλές εκλογές στις 26 Μαΐου. Οι πληροφορίες κάνουν λόγο για νέες σκέψεις. Να γίνουν, δηλαδή, οι εθνικές εκλογές μία εβδομάδα νωρίτερα, στις 19 Μαΐου, μαζί με τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών και την επόμενη Κυριακή να γίνουν μαζί οι ευρωεκλογές και ο δεύτερος γύρος των αυτοδιοικητικών.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ εμφανίζει κάποια πλεονεκτήματα: Να διεκδικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ το μέγιστο δυνατόν ποσοστό, χωρίς να έχει προηγηθεί άλλη μεγάλη ήττα. Κάτι που ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι οδηγεί σε νέα μεγαλύτερη ήττα. Από την άλλη στο Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζουν ότι αν προηγηθούν οι ευρωεκλογές των εθνικών εκλογών, είναι πολύ δύσκολο να διατηρηθεί ο συνήθως «χαλαρός» χαρακτήρας τους και θα μετατραπούν σε κορυφαία μάχη με αμιγώς πολιτικά χαρακτηριστικά. Αντιθέτως, αν ακολουθήσουν τις εθνικές εκλογές, όπου θα έχει «εκτονωθεί» η συσσωρεμένη δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ελπίζει σε μια πιο «χαλαρή» και λιγότερο τιμωρητική ψήφο, ούτως ώστε μια Κυριακή μετά την ήττα στις εθνικές εκλογές, να έχει να επιδείξει μια καλύτερη επίδοση. Κάτι τέτοιο μπορεί να είναι η αφετηρία και η βάση της προσπάθειας άμεσης αποδόμησης της νέας κυβέρνησης. Με απώτερο στόχο τη «δεξιά παρένθεση» λόγω της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας το 2020. Αυτός είναι και ο λόγος που η κυβέρνηση δεν δεσμεύεται ότι θα ψηφίσει ξανά τον Μάρτιο υπέρ της αναθεώρησης του άρθρου 32, ώστε να αποσυνδεθεί η διάλυση της Βουλής από την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Θέλει τουλάχιστον, μέχρι να πάρει τις οριστικές αποφάσεις της, να έχει όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά. Εστω κι αν αυτοδιασύρεται, αποκηρύσσοντας τη δική της πρόταση.

ΟΜΩΣ, ΟΣΟ «μαδάνε τη μαργαρίτα» στο Μέγαρο Μαξίμου για την επιλογή του χρόνου διεξαγωγής των εκλογών, προστίθενται νέα δεδομένα. Οι μετρήσεις, που σύμφωνα με πληροφορίες παίρνει στα χέρια του ο Αλ. Τσίπρας, δεν είναι καλές. Η παροχολογία και το «φιλολαϊκό αφήγημα» των τελευταίων ημερών (αύξηση κατώτατου μισθού, «λύση» για την α’ κατοικία, επιδόματα, προσλήψεις κ.λπ.) δεν αλλάζουν την εικόνα ούτε κλείνουν την ψαλίδα. Αντιθέτως, οι Πρέσπες «καίνε» ακόμα και, όπως φαίνεται, θα συνεχίσουν να καίνε, η επιδείνωση της κατάστασης στην πραγματική οικονομία δημιουργεί κι άλλους δυσαρεστημένους και «κοψοχέρηδες», ενώ το «ηθικό στραπάτσο» που έπαθε ο πρωθυπουργός με το σχηματισμό της «κυβέρνησης-κουρελούς» και το θεσμικό διασυρμό που προκάλεσε με τη «δανεική» ψήφο εμπιστοσύνης, φαίνεται ότι τον φθείρουν κι άλλο. Ενώ τα 56 μέχρι στιγμής θύματα της γρίπης ξυπνάνε μνήμες από το Μάτι και αποδεικνύουν την ανικανότητα της κυβέρνησης να διαχειριστεί προβλήματα και κρίσεις. Ακόμα και ο προχθεσινός ανασχηματισμός διήρκησε μόλις λίγες ώρες και «έσβησε» επικοινωνιακά.

ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ τα «μεγάλα όπλα» τύπου Novartis αποδεικνύονται… νεροπίστολα, τη στιγμή που «φουντώνουν» υποθέσεις επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ, που αναδίδουν έντονη οσμή σκανδάλων. Δημιουργώντας την αίσθηση ότι «σε 4 χρόνια έκαναν όσα έκαναν οι άλλοι σε 40 χρόνια». Ολα τα δεδομένα που έχει στα χέρια του ο πρωθυπουργός δεν προϊδεάζουν για «καλύτερες μέρες», αλλά για συνεχή και μη αντιστρέψιμη επιδείνωση. Σε αυτό το πλαίσιο εγκαταλείπεται ο Οκτώβριος και όπως έλεγε παλιό κι έμπειρο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, «αν δεν φοβόμασταν ότι ο Μητσοτάκης θα αλλάξει τον εκλογικό νόμο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, ίσως θα έπρεπε να σκεφτούμε πάλι τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο». Οπως φαίνεται όμως, μέχρι να αποδώσει το μάδημα της μαργαρίτας, στο Μ. Μαξίμου ψάχνουν το «χρυσό συνδυασμό», ο οποίος δεν οδηγεί σε κάποιο θησαυρό, αλλά στη μικρότερη δυνατή ήττα, η οποία είναι προϋπόθεση για την μη πρόωρη πολιτική συνταξιοδότηση του Τσίπρα.

ΤΑ ΑΔΕΙΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ…

ΑΦΟΡΜΗ ΗΤΑΝ το βιογραφικό της νέας υφυπουργού Εσωτερικών (Μακεδονίας-Θράκης) Ελ. Χατζηγεωργίου (φωτό). Στο οποίο διαβάζει κανείς τι άλλο έχει κάνει πέραν του πτυχίου Γαλλικής Φιλολογίας και των κομματικών αξιωμάτων που κατείχε: «Στον ελεύθερο χρόνο της σκέφτεται και δρα μαζί με άλλους κι άλλες, με στόχο να καταφέρουν να αλλάξουν την πόλη τους, τη χώρα και τον κόσμο ολόκληρο. Περπάτησε στην Πράγα, τη Γένοβα και σε πολλούς άλλους κινηματικούς σταθμούς ανά την υφήλιο» κ.λπ., κ.λπ. Η σκέψη τρέχει αναγκαστικά πίσω. Στο 2014 της προετοιμασίας της μεγάλης επέλασης και στο 2015 της ανατροπής. Ποιοι ήταν;

ΑΡΧΙΚΑ το μέγεθος του προβλήματος δεν φάνηκε σε όλο του το μεγαλείο. Ηταν ο ενθουσιασμός ή ο αιφνιδιασμός από τη μεγάλη ανατροπή. Το «καλό παιδί, που τουλάχιστον δεν είναι σαν τους άλλους» και η εποχή του «πόσο χειρότερα να γίνουν τα πράγματα». Εποχή εντυπώσεων και όχι σκέψης και κριτικής ματιάς. Μέχρι που άρχισαν να φαίνονται με δραματικό, αλλά και προσβλητικό για τον πολίτη, τρόπο «ποιοι είναι και τι είναι».

ΕΩΣ ΚΑΙ τη μεγάλη διάσπαση του καλοκαιριού του 2015 -μετά το δημοψήφισμα-φιάσκο και τη μεγαλύτερη κωλοτούμπα του αιώνα με το 3ο Μνημόνιο- ήταν η περίοδος του Βαρουφάκη, της Κωνσταντοπούλου, του Λαφαζάνη, του Λεουτσάκου και βεβαίως, κυρίως του αυταπατημένου Αλ. Τσίπρα. Μετά ήρθε η σειρά της «νέας γενιάς», της «δρακογενιάς». Καρανίκας, Πολάκης, Νοτοπούλου, Σβίγκου, γραμματέας ράπερ, Πετσίτης, Ηλιόπουλος και μια σειρά βουλευτών, οι οποίοι επί 4 χρόνια περιφέρουν την άγνοιά τους στα βουλευτικά έδρανα και στα τηλεοπτικά πάνελ. Ημιμάθεια, έλλειψη εργασιακής εμπειρίας, «λίγες» σπουδές, πολύ μπλα-μπλα, θεωρίες εκ του προχείρου και εκθέσεις ιδεών των πρώτων τάξεων του Λυκείου.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ήρθε το πιο κάτω. Οι άνθρωποι που στελέχωσαν μεγάλες ΔΕΚΟ, σημαντικούς οργανισμούς και κρίσιμα κρατικά πόστα. «Κόπι πάστε», που θα έλεγε και ο υπουργός-οδηγός καραβανιού. Η μεγάλη πλειοψηφία, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι «μια πολιτική κοψιά», χωρίς επαγγελματικό παρελθόν, χωρίς ιδιαίτερα και μετρήσιμα προσόντα -πέραν των καταλήψεων, των αφισοκολλήσεων και της σκέψης στον ελεύθερο χρόνο δηλαδή- και φανατικοί πολέμιοι της αριστείας. Το γιατί είναι απλό. Εκτός από τις ανωτέρω ελάχιστες εξαιρέσεις, οι πολλοί ήταν επί δεκαετίες στο περιθώριο, μη αντέχοντας την αριστεία, την εργατικότητα, τον προωθητικό ανταγωνισμό και τη δημιουργική σύγκριση.

«ΑΔΕΙΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ» συγκρότησαν το σύστημα εξουσίας της «πρώτη φορά Αριστερά». Που δεν θα μπορούσαν ποτέ να κάνουν κάτι καλύτερο. Που δεν ήξεραν, αλλά δεν θέλησαν να μάθουν κιόλας. Που δεν ήταν δυνατόν να φέρουν έστω περισσότερο πολιτισμό στο δημόσιο βίο.

302 προσλήψεις στην ΕΥΠ…

Από θλιβερό ρεκόρ σε ακόμα πιο θλιβερό ρεκόρ πηγαίνει η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να πατήσει γερά στο «βαθύ» κράτος. Οι 302 υπάλληλοι που θα προσληφθούν στην ΕΥΠ είναι η μεγαλύτερη «φουρνιά» που έχει υπάρξει σε αυτή την κρίσιμη υπηρεσία. Το αμέσως προηγούμενο ρεκόρ ήταν οι 220 υπάλληλοι που είχαν προσληφθεί επί Γ. Βουλγαράκη και οι 200 επί Π. Παυλόπουλου. Οι 302 του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν μακράν την καλύτερη επίδοση…

…με φωτογραφικό τρόπο

Η προκήρυξη για την πρόσληψη των 302 υπαλλήλων στην ΕΥΠ, εκτός από το «προσόν» της γνώσης της «μακεδονικής γλώσσας (νοτιοσλαβικής)», το οποίο μάλιστα μοριοδοτείται για 56 εξ αυτών, έχει κι άλλες «κρυφές χάρες». Οπως επισημαίνουν συνδικαλιστές του χώρου, «πρόκειται για φωτογραφική προκήρυξη, από την οποία λείπουν μόνο τα ονόματα αυτών που θα προσληφθούν».

Η προκήρυξη αυτή εντάσσεται στην οργανωμένη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, λίγο πριν από την αποχώρηση από τη διακυβέρνηση της χώρας, να αφήσει πίσω του «κομματική οπισθοφυλακή». Και μάλιστα σε όλες τις ευαίσθητες υπηρεσίες του κράτους.

Υπάρχει εισαγγελικό ενδιαφέρον; 

Ψηφίστηκε από τη Βουλή η σύμβαση για την επέκταση της εκμετάλλευσης του «Ελ. Βενιζέλος», μετά την παρέμβαση της Κομισιόν, με την οποία το αρχικό ευτελές τίμημα των 483 εκατ., που είχε δεχθεί η κυβέρνηση, έγινε… 1 δισ. και 115 εκατ.! Δηλαδή, 630 εκατ. ευρώ παραπάνω! Κάτι που δέχθηκε αδιαμαρτύρητα η ανάδοχος εταιρία. Και η οποία προφανώς θα δεχόταν με ακόμα μεγαλύτερη… ικανοποίηση το ευτελές τίμημα των μόλις 483 εκατ. Οσο για το πού θα πήγαιναν τα 630 εκατ. -ή έστω μέρος αυτών- αν δεν παρενέβαινε η Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε., πολλές υποθέσεις μπορούν να γίνουν…

Υπάρχει εισαγγελικό ενδιαφέρον;

Ωστόσο, παρότι το θέμα «έκλεισε», παραμένει εντελώς ανοιχτό. Καθώς η έγκριση του ευτελούς τιμήματος των 483 εκατ. για την εκμετάλλευση του «Ελ. Βενιζέλος» για άλλα 20 χρόνια αποφασίστηκε σε διυπουργική σύσκεψη. Και φέρει τις υπογραφές 5 υπουργών. Η έγκριση δόθηκε τον Σεπτέμβριο του 2017 με απόφαση της διυπουργικής επιτροπής αποκρατικοποιήσεων. Η απόφαση έχει τις υπογραφές του υπουργού Οικονομικών Ευκλ. Τσακαλώτου, της Ε. Αχτσιόγλου, του τότε υπ. Ανάπτυξης Δ. Παπαδημητρίου, του Γ. Σταθάκη ως υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας τότε και του Χρ. Σπίρτζη.

Εχει άραγε εισαγγελικό ενδιαφέρον να διερευνηθεί με ποια κριτήρια και γιατί συμφωνήθηκε ένα τόσο χαμηλό τίμημα, το οποίο στη συνέχεια σχεδόν τριπλασιάστηκε, χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία του «θιγόμενου», που βάζει τα χρήματα; Ο νόμος ελέγχει μόνο το αποτέλεσμα ή και την απόπειρα διάπραξης αποτελέσματος, το οποίο ζημιώνει σοβαρά το Ελληνικό Δημόσιο;

Αξίζει άραγε να διερευνηθεί πώς και γιατί η διυπουργική επιτροπή κατέληξε να δεχθεί το ευτελές τίμημα των 483 εκατ.; Αξίζει να εξετασθεί γιατί θεωρήθηκε «έτος αναφοράς» το 2012, που ήταν η χειρότερη χρονιά της κρίσης για το «Ελ. Βενιζέλος» και όχι μεταγενέστερες χρονιές, όπως έκανε η Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε.; Και γιατί έγινε άραγε αυτό; Από ανικανότητα ή από σκοπιμότητα; Δεδομένου ότι λαμβάνοντας ως «έτος αναφοράς» τη χειρότερη χρονιά της κρίσης, το βέβαιο αποτέλεσμα είναι να πέφτει το τίμημα. Από άγνοια ή από σκοπιμότητα έγινε άραγε αυτό, που παραλίγο να κοστίσει στον ελληνικό λαό 630 εκατ.;

Οι νυχτερινές επισκέψεις Μπακογιάννη σε… αστέγους και ναρκομανείς

Δύο μεγάλους πολύωρους νυχτερινούς περιπάτους (streetwork) στο κέντρο της Αθήνας μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας έκανε τις προηγούμενες ημέρες ο Κώστας Μπακογιάννης. Ο πρώτος ήταν μαζί με οργανώσεις οι οποίες βρίσκονται στο πλευρό των περίπου 800 καταγεγραμμένων αστέγων της πόλης που κάθε βράδυ βρίσκουν καταφύγιο για να κοιμηθούν σε στοές και άλλα σημεία όπου προσπαθούν να προστατευθούν όσο μπορούν από το κρύο και τις βροχές.

Ο δεύτερος ήταν σε στέκια ναρκομανών, κυρίως γύρω από την Ομόνοια και τους παράδρομους, όπου κάθε βράδυ εκατοντάδες ουσιοεξαρτημένοι περιφέρονται σαν ζωντανοί-νεκροί. Μαζί του ήταν επίσης άνθρωποι από φορείς που παλεύουν νυχθημερόν για να αντιμετωπιστεί το τεράστιο αυτό πρόβλημα.

Ο Κώστας Μπακογιάννης έκανε πολλά χιλιόμετρα στις δύο αυτές βόλτες στην καρδιά της πόλης, λίγο πριν ανακοινώσει το πρόγραμμά του που θα αφορά και τους αστέγους και τους χρήστες ναρκωτικών, προκειμένου να έχει την καλύτερη δυνατή προσωπική εικόνα. Μια εικόνα που μόνο η προσωπική παρουσία αλλά και οι άνθρωποι οι οποίοι ζουν καθημερινά ένα πρόβλημα μπορούν να δώσουν με κάθε λεπτομέρεια.

Ποιος ήταν ο προξενητής;

Η υπουργοποίηση του «παπανδρεϊκού» Θ. Μωραΐτη (φωτό) δεν τους ξάφνιασε όλους. Πέραν των στενών συνεργατών του πρωθυπουργού που ήταν ενήμεροι των επαφών, ήξερε και ο «προξενητής».
Ο οποίος αρχικά προαλειφόταν να υπουργοποιηθεί ο ίδιος, αλλά στη συνέχεια κρίθηκε ότι θα ήταν «χοντρό κάρφωμα» να έμπαινε στην κυβέρνηση, ενώ είχε ψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών εν μέσω βοής περί συναλλαγών.

Ετσι, στο πλαίσιο του ντιλ για τις Πρέσπες, όπως λένε κάποιες κακές γλώσσες, οι οποίες δεν συμπαθούν ιδιαίτερα αυτή την πιο ελαστική εκδοχή της «ανανεωτικής Αριστεράς», υπουργοποιήθηκε ως «αντάλλαγμα» ο Θ. Μωραΐτης.
Αλλωστε, ο «προξενητής», που πηγαινοέρχεται σε συμμαχίες και πολιτικές συντροφιές, βρίσκεται σε επαφή και με τον Γ. Παπανδρέου. «Παιδί» του οποίου είναι και ο Θ. Μωραΐτης.

ΑΠΟΡΙΕΣ
1. Δηλαδή στον ανασχηματισμό έχασαν οι εκσυγχρονιστές και κέρδισαν οι παπανδρεϊκοί; Ολοι ΠΑΣΟΚ;

2. Ηξερε από τότε που έλεγε ότι «η Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν είναι γραφείο εύρεσης υπουργικών χαρτοφυλακίων» ο Θ. Μωραΐτης ή έμαθε στο δρόμο;

3. Αληθεύει ότι μετά τις γνωστές δηλώσεις Παπαχριστόπουλου το LSE, το Χάρβαρντ, η Οξφόρδη και μερικά άλλα πανεπιστήμια σκέπτονται να κλείσουν;

4. Εχει μείνει κανένας άλλος στενός συνεργάτης του Ακη που να μην τον έχει κάνει υπουργό ο ΣΥΡΙΖΑ;