Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Ελεγε τότε συγκεκριμένα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ: «Παρατηρούμε να αλλάζει ένας υπουργός και μαζί του να φεύγει μία στρατιά κομματικών στελεχών, προσωπικών φίλων που έχουν διορισθεί σε καίριες θέσεις. Αυτό θα σταματήσει όχι επειδή εμείς δεν έχουμε ανθρώπους να τοποθετήσουμε, αλλά γιατί πρεσβεύουμε μία άλλη αντίληψη για το ρόλο του Δημοσίου».

Η δέσμευση αυτή του κ. Τσίπρα είναι βέβαιο ότι θα ξεγέλασε αρκετούς δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και περίμεναν να αξιοποιηθούν με αντικειμενικά κριτήρια από την κυβέρνηση της Αριστεράς. Αποτέλεσμα ήταν ότι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του δεν άφησαν κομματικό στέλεχος, συγγενή ή φίλο χωρίς να το έχουν διορίσει στο Δημόσιο. Ακόμη και αυτός που είχε πάρει τη συνέντευξη από τον κ. Τσίπρα το 2015 προσελήφθη ως μετακλητός υπάλληλος στο Μαξίμου, ξεχνώντας αυτά που είχε ακούσει προεκλογικά από τον πολιτικό του προϊστάμενο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έσπασε κάθε ρεκόρ στην κομματικοποίηση του κράτους και στην κρατικοποίηση του κόμματος. Ανεπάγγελτοι ή δηλωμένοι εχθροί της καριέρας, όπως είναι ο περίφημος Καρανίκας, απέκτησαν και γραφείο και εξουσία, την οποία μάλιστα δεν παύουν να την ασκούν με κάθε τρόπο. Επαναστάτες και επαναστάτριες του «αμπέχονου» κυκλοφορούν πια με καλοραμμένα σακάκια και ταγιέρ, αλωνίζουν στα υπουργεία, ασκούν διοίκηση παραμερίζοντας τους υπαλλήλους που δήθεν θα αξιοποιούσε η «πρώτα φορά Αριστερά».

Να μην μιλήσουμε καλύτερα για την κομματοκρατία στον Τύπο, όπου στρατιές δημοσιογράφων (κατά κανόνα παλαιοί Πασόκοι που ανακάλυψαν το «φως» της Αριστεράς) έχουν διορισθεί και τοποθετούνται από υπουργείο σε υπουργείο και από δημόσιο φορέα σε κρατικό μέσο ενημέρωσης ανάλογα με τον ανασχηματισμό.
«Μα δεν γινόταν αυτό και στο παρελθόν;», θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί και δεν θα είχε άδικο.

Οχι, σε αυτό το βαθμό, επί ΣΥΡΙΖΑ ο αριθμός των μετακλητών έχει αυξηθεί σημαντικά ενώ η υποκρισία περισσεύει όταν βρίσκουν στασίδι στο Δημόσιο αυτοί που παλαιότερα ξιφουλκούσαν κατά του κομματικού κράτους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του γνώστη των θεμάτων Δημόσιας Διοίκησης, Παναγιώτη Καρκατσούλη, οι μετακλητοί υπάλληλοι από 1.900 που ήταν το 2014 έχουν ξεπεράσει ήδη τις 3.000. Και οι διορισμοί δεν σταματούν. Ιδρύονται διαρκώς υπηρεσίες, φορείς και γραμματείες προκειμένου να διοριστούν οι εναπομείναντες αδιόριστοι φίλοι και να ετοιμάσουν την επανάστασή τους όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί στα έδρανα της αντιπολίτευσης.

Μοναδικοί χαμένοι από αυτό το πανηγύρι ρουσφετιών είναι οι φορολογούμενοι που είδαν τις μισθολογικές δαπάνες του Δημοσίου στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ να αυξάνονται πάνω από 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ, όσο δηλαδή ένας ΕΝΦΙΑ. Μεγάλοι αδικημένοι από τις στρατιές των μετακλητών είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, που είχαν πιστέψει τις υποσχέσεις Τσίπρα για αξιοκρατία και βρέθηκαν στη γωνία πληρώνοντας και αυτοί το λογαριασμό των Μνημονίων του.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τελικώς αποδείχθηκε «προστάτης» των κομματικών του φίλων και όχι των λειτουργών του Δημοσίου.

Η πλειοψηφία της γκαζόζας

Η κυβέρνηση κέρδισε την ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή με 151 «ναι», ωστόσο θα αντιμετωπίζει καθημερινώς την αμφισβήτηση σε κάθε προσπάθεια νομοθέτησης.

Μπορεί να σημειώνονται και κωμικοτραγικά περιστατικά σαν αυτά του βουλευτή που απουσίαζε από την ψηφοφορία στην αρμόδια επιτροπή λόγω γκαζόζας, αλλά πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ θα βασίζεται στην ψήφο των προθύμων από το Ποτάμι και τους ΑΝ.ΕΛ.

Ο κ. Τσίπρας κέρδισε την ψήφο εμπιστοσύνης με Ζουράρι, Παπαχριστόπουλο και Δανέλλη ενώ πέρασε τις Πρέσπες με τους επιπλέον τρεις του Ποταμιού. Με αυτούς θα ασχολείται διαρκώς, αυτοί θα τον στηρίζουν ανάλογα με την περίσταση και καμία φορά και την γκαζόζα τους.

Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου