Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Συνοψίζοντας, χωρίς να κάνουμε μαθήματα ιστορίας, ο Πύρρος, βασιλιάς της Ηπείρου, πολέμησε τους Ρωμαίους επί ιταλικού εδάφους με σκοπό να επεκταθεί προς δυσμάς. Είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που οι Έλληνες κερδίζουμε τους Ρωμαίους στο πεδίο της μάχης. Συγκεκριμένα το 279 π.Χ. στην μάχη του Άσκλου, στην δεύτερη μάχη στην Ιταλία, ο Πύρρος νικά τον ρωμαϊκό στρατό έχοντας, όμως, σημαντικές απώλειες.

Σύμφωνα με τον Ιερώνυμο οι Ρωμαίοι έχασαν στην μάχη 6.000 άνδρες ενώ οι Ηπειρώτες 3.500. Ο Πύρρος, όμως, παρά την στρατιωτική επιτυχία του, έβλεπε πως δεν είχε στρατηγικές νίκες, γι αυτό όταν και του έδωσαν συγχαρητήρια, αυτός απάντησε, όπως μας μεταδίδει ο Πλούταρχος, «Εάν νικήσουμε σε άλλη μια μάχη τους Ρωμαίους, θα καταστραφούμε εντελώς» (ἂν ἔτι μίαν μάχην Ῥωμαίους νικήσωμεν, ἀπολούμεθα παντελῶς).

Γιατί τα θυμίζουμε, όλα αυτά τώρα; Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να μην έχει καμμία σχέση με τον νου του Πύρρου και το μεγαλείο του, πέτυχε όμως μία Πύρρειο νίκη το βράδυ της Τετάρτης στην Βουλή λαμβάνοντας ψήφο εμπιστοσύνης. Συγκεκριμένα η κυβέρνηση έλαβε 151 ψήφους αποτελούμενη από ένα κόμμα 145 βουλευτών και ακόμη έξι προθύμων οι οποίοι έδωσαν την θετική τους ψήφο.

Με την ανακοίνωση του αποτελέσματος οι βουλευτές στα έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ ξέσπασαν σε χειροκροτήματα γιατί συνεχίζουν να είναι στην εξουσία και φυσικά να απολαμβάνουν τα βουλευτικά προνόμια. Γνωρίζοντας πως την επομένη των εκλογών όποτε κι αν αυτές γίνουν οι μισοί από αυτούς θα πάνε σπίτι τους είναι δικαιολογημένη η ευδαιμονία τους.

Τι γίνεται, όμως, με τον Αλέξη Τσίπρα; Ο πρωθυπουργός, όσο κι αν αξιοποίησε το επικοινωνιακό του χάρισμα, δεν μπόρεσε να αποφύγει να πέσει στην παγίδα που ο ίδιος έστησε. Δικαιολόγησε την ύπαρξη της κυβέρνησής του παραθέτοντας περιπτώσεις από το παρελθόν όπου κυβερνήσεις στηρίχθηκαν από βουλευτές εκτός του κυβερνώντος κόμματος. Απέκρυψε, όμως, την ουσία.

Ο Αλέξης Τσίπρας μάζεψε αδέσποτα και απόκληρους άλλων κομμάτων, όπως κάνει χρόνια τώρα για να καταφέρει να έχει μια μονοκομματική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ποτέ ξανά στην μεταπολιτευτική πορεία της χώρας δεν είχαμε μία τέτοια περίπτωση. Ακόμα και στα μνημονιακά χρόνια όποτε και οι κυβερνήσεις συνεργασίας έκαναν την εμφάνισή τους, δύο ή τρία κόμματα με προγραμματική συμφωνία και κόκκινες γραμμές στις θέσεις τους, στελέχωναν μία κυβέρνηση με σκοπό την πλήρη εκπροσώπηση της βούλησης του έθνους.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει μία μειοψηφική κυβέρνηση που πιάνει την πλειοψηφία χάρις στον καιροσκοπισμό ορισμένων οι οποίοι μάλιστα δεν διεγράφησαν από το κόμμα που αποστάτησαν για να μην χάσει τα προνόμια του πολιτικού αρχηγού ο Πάνος Καμμένος.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δίκιο. Έχουμε μία κυβέρνηση-κουρελού χωρίς συνεργασία εταίρων αλλά γραικυλισμό προθύμων. Συγχαρητήρια σε όσους έβαλαν την καρέκλα πάνω από την Μακεδονία.

ΥΓ. Και για να προλάβουμε, ο Πάνος Καμμένος είναι ο πρώτος διδάξας του καρεκλοκενταυρισμού. Τα τελευταία του τερτίπια έρχονται μετά της αδείας του Αλέξη Τσίπρα φυσικά.

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι ο διευθυντής του EleftherosTypos.gr