Η χώρα δεν βγήκε από τα Μνημόνια λόγω του Τσίπρα, αλλά αντιθέτως η εκλογή του το 2015 και η τυχοδιωκτική του διαπραγμάτευση παρέτειναν την παραμονή μας σε μνημονιακά προγράμματα και επιβάρυναν το λαό με βαριά μέτρα, που κανείς δεν συζητούσε το 2014.

Σε αυτό το διάστημα η κυβέρνηση κλότσησε τις μεγάλες αναπτυξιακές προκλήσεις που η υπόλοιπη ευρωζώνη αξιοποίησε στο έπακρο, έθεσε τη χώρα εκτός των προγραμμάτων φθηνής χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αναζωπύρωσε με την πολιτική της το κύμα φυγής νέων επιστημόνων και προσπάθησε να θέσει υπό έλεγχο Ανεξάρτητες Αρχές και Δικαιοσύνη.

Η αποδυνάμωση των θεσμών στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ, η λογική της ισοπέδωσης που κυριάρχησε στην Παιδεία και η ανευθυνότητα που επικράτησε στους χειρισμούς για τα μεγάλα εθνικά θέματα είχαν ως τελικό αποτέλεσμα η Ελλάδα να μείνει πίσω και η απογοήτευση να είναι το συναίσθημα που χαρακτήρισε το 2018.

Οι εκλογές, που δεν αποκλείεται να διενεργηθούν τον προσεχή Μάιο, είναι η ευκαιρία για μία νέα αρχή. Για μία πραγματική αλλαγή στον τρόπο διακυβέρνησης, στην οικονομία και στη λειτουργία του κοινωνικού κράτους. Οι πολίτες μπορούν να δώσουν μία ηχηρή απάντηση σε όσους έταξαν μαγικές λύσεις, σε όσους επένδυσαν στο λαϊκισμό και στο μίσος για να αναρριχηθούν στην εξουσία. Να προτάξουν την αλήθεια και την ανάγκη να υπάρχουν μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργούν δουλειές, θα απελευθερώνουν τις δυνάμεις της δημιουργίας που σήμερα ασφυκτιούν και θα προσφέρουν ευκαιρίες σε όλους, και όχι μόνο στους κομματικούς».

Το 2019 δεν θα είναι εύκολη χρονιά, όμως μπορεί να αναχθεί σε έτος καμπής για τον Ελληνισμό, που πλησιάζει προς τα 200 χρόνια από τη συγκρότηση του έθνους και πρέπει να μπει σε ρότα προόδου και δημιουργίας.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]