Γράφει ο Γιάννης Πετσαλάκης* 

Πέρα όμως από την οικονομική κρίση, έχουν γίνει σημαντικά βήματα για την καλύτερη εξυπηρέτηση και προστασία των καταναλωτών ασφαλιστικών προϊόντων.

Η εφαρμογή του πλαισίου για την κεφαλαιακή επάρκεια και φερεγγυότητα (Solvency II) των ασφαλιστικών επιχειρήσεων παρέχει στον καταναλωτή τη δυνατότητα να πληροφορείται και να αξιολογεί τις ασφαλιστικές επιχειρήσεις.

Η προστασία των προσωπικών δεδομένων (GDPR) είναι σε ισχύ από τον Μάιο του 2018.

Η νέα οδηγία για την ασφαλιστική διαμεσολάβηση και τα δίκτυα διανομής (IDD).

Η ενίσχυση των συστημάτων εταιρικής διακυβέρνησης και διαχείρισης κινδύνων.

Η ενσωμάτωση καινοτόμων τεχνολογιών, η οποία έχει σταδιακά ξεκινήσει να εφαρμόζεται, αλλά χρειάζεται αναμφίβολα η περαιτέρω αξιοποίησή τους, καθώς και ο ψηφιακός μετασχηματισμός, αποσκοπούν στο να παρέχουν ταχύτητα στην εξυπηρέτηση και εξαιρετική εμπειρία στον πελάτη.

Τα παραπάνω δεν θα ήταν εφικτά χωρίς τον επαγγελματισμό, την ανάπτυξη των δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού των ασφαλιστικών εταιριών και την αναβάθμιση των δικτύων πωλήσεων των ασφαλιστικών προϊόντων.

Αναφορικά με τα οικονομικά στοιχεία, η παραγωγή του κλάδου το 2017 ήταν αυξημένη κατά περίπου 0,5% σε σύγκριση με το 2016. Η οριακή αυξητική τάση φαίνεται ότι θα ισχύσει και τα επόμενα έτη, χωρίς όμως η αγορά να γνωρίσει τη ραγδαία ανάπτυξη που αναμένεται και να κλείσει την ψαλίδα που τη χωρίζει με την ευρωπαϊκή ασφαλιστική αγορά, όπου η παραγωγή ασφαλίστρων ανέρχεται σε 7,2% του ΑΕΠ (κατά κεφαλήν ασφάλιστρα €2.030), σε σχέση με το περίπου 2,2% (κατά κεφαλήν €360) στη χώρα μας.

Από την άλλη πλευρά οι 6.500 περίπου εργαζόμενοι στον κλάδο αντιμετωπίζουν τη συνεχιζόμενη αδιαλλαξία των εργοδοτών, οι οποίοι αρνούνται από το 2012 να υπογράψουν Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, μολονότι τα κέρδη των ασφαλιστικών εταιριών βαίνουν αυξανόμενα.

Εξάλλου, το φαινόμενο της «ενοικιαζόμενης» εργασίας με ιδιαίτερα χαμηλά αμειβόμενους εργαζόμενους αυξάνει, δημιουργώντας ανισορροπία και ανασφάλεια στο εργασιακό περιβάλλον για τους υπαλλήλους των εταιριών του κλάδου.

Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι ο κλάδος της ιδιωτικής ασφάλισης μπορεί και πρέπει να λειτουργεί σαν συμπληρωματικός της κοινωνικής και δεν μπορεί να τον υποκαταστήσει σε κανένα βαθμό.

Αυτό που ζητάμε όμως από το κράτος είναι να θεσπίσει φορολογικά ή άλλα κίνητρα, έτσι ώστε σε περίπτωση φυσικών καταστροφών να ελαχιστοποιηθεί το ποσό συμμετοχής του στην αποκατάσταση της ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών και μακάρι κάποια στιγμή να υπάρξει υποχρέωση ασφάλισης της ακίνητης ιδιωτικής περιουσίας, όπως άλλωστε συμβαίνει σε αρκετές πιο προηγμένες ασφαλιστικά χώρες.

Προσαρμοζόμενος στις ανάγκες του πελάτη αλλά και διαρκώς εξελισσόμενος, ο ελληνικός ασφαλιστικός κλάδος έχει αποδείξει ότι μπορεί και θα συνεχίσει να βρίσκεται πάντα δίπλα στον ασφαλισμένο και να αποτελεί τη «σταθερά» που εκείνος αναζητά στο σύγχρονο διαρκώς αναπροσαρμοζόμενο περιβάλλον.

*Ο Γιάννης Πετσαλάκης είναι Πρόεδρος Συλλόγου Υπαλλήλων ΑΕΕΓΑ Η ΕΘΝΙΚΗ

Από το ειδικό ένθετο Οικονομία που κυκλοφορεί με τον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]