Γράφει η Ευανθία Καρρά

Δικαστές για τους φερόμενους ως δολοφόνους της Ελένης στη Ρόδο, ψυχίατροι για τη συμπεριφορά τριών νέων στη σεξουαλική τους ζωή. Στο στόχαστρο βρέθηκε αρχικά η 21χρονη που έκανε το… λάθος (ω, τι λάθος για μια κοπέλα σε αυτή την ηλικία) να συναντηθεί με δύο νεαρούς. Μόνη της. Το βράδυ. Να μπει στο αυτοκίνητο και να πάει στο σπίτι του 21χρονου.

Οι ειδικοί στις συμπεριφορές έβγαλαν συμπεράσματα και χρησιμοποίησαν το… ιατρείο τους. Ποιο ήταν αυτό; Οι τοίχοι τους στα social media. Σύμφωνα με τους ίδιους, η Ελένη δεν ζύγισε τις καταστάσεις, προκειμένου να προστατέψει τον εαυτό της. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Μια κοπέλα που σύμφωνα με τους γονείς της διακρινόταν από αθωότητα και κατά συνέπεια από μία είδους παιδική αφέλεια, μπορούσε να σκεφτεί πως θα την κακοποιούσαν, θα τη χτυπούσαν, θα την πέταγαν από τα βράχια στη θάλασσα; Έχουν άραγε σκεφτεί οι γιατροί των social media αν υπάρχει άνθρωπος που επιθυμεί να τον βιάσουν, να τον δολοφονήσουν; Η απάντηση θέλω να πιστεύω πως είναι δεδομένη και απλή: όχι. Οπότε απλά πρέπει να σωπάσουν!

Σε μία κοινωνία που η βία διαδίδεται μέσω της τηλεόρασης, ακόμα και της τέχνης, τα social media έχουν μετατραπεί στο «βασίλειο» της εκδήλωσής της και άρα της δικαιολόγησής της. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν οδηγήσει τους ανθρώπους που απλά αρέσκονταν στο να ξεστομίσουν τις εξυπνάδες τους σε κοινούς γνωστούς, να κάνουν ηθική αξιολόγηση σε θύματα βιασμού, πίσω από την ασφάλεια της ανωνυμίας που τους προσφέρει το διαδίκτυο. Ο θύτης γι αυτούς έχει δικαιολογίες, είτε έχουν να κάνουν με την εξωτερική εμφάνιση του θύματος είτε με τον χαρακτήρα του.

Οι γιατροί των social media ξεχνούν πως οποιοσδήποτε άνθρωπος στέκεται μπροστά σου, δεν σου δίνει το δικαίωμα να τον βιάσεις, πόσο μάλλον να τον σκοτώσεις. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να κακοποιήσει κανέναν και όσοι το καταφέρνουν χρησιμοποιούν βία. Δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία για τη χρήση βίας και όλοι όσοι ισχυρίζονται πως ένα θύμα βιασμού προκάλεσε, καλά θα κάνουν να σωπάσουν.

Ένας βιαστής δεν έχει άλλοθι και όσοι τον δικαιολογούν, θέλοντας και μη, είναι συνεργοί του

Σαθρά επιχειρήματα όπως η συμπεριφορά των θυμάτων βιασμού, τα ρούχα που φορούν, αλλά και το γενικότερο lifestyle τους αποτελούν για τους… γιατρούς των social media, όπλα στη φαρέτρα για να δικαιολογήσουν την φρικώδη φύση των θυτών.

Είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ζει όπως επιθυμεί, αρκεί να μην προκαλεί κακό σε κανέναν. Το ίδιο δικαίωμα έχουν και όλοι όσοι εκφράζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και όλοι ανεξαιρέτως είναι υποχρεωμένοι να σέβονται τον συνάνθρωπό τους.

Η Ελένη θα μπορούσε να ήταν η μάνα και η αδερφή σου

Στην περίπτωση της Ελένης, η σορός της ήταν ακόμα στο νεκροτομείο όταν κάποιοι έγραφαν πως… τα ήθελε και τα έπαθε. Όχι, δεν ήθελε!

Ελένη συγγνώμη που όλοι εμείς δεν καταφέραμε να σε προστατέψουμε από τη μανία των ανθρώπων που βεβήλωσαν τη μνήμη σου μέσα από το πληκτρολόγιό τους.

Η Ελένη θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε άλλη γυναίκα, να ονομάζεται Μαρία, Άννα, Αντωνία, Ευανθία, Μαρίνα. Θα μπορούσε να είναι 21, 35, 40, 50, 60 ετών. Θα μπορούσε να ήταν η μάνα σου, η αδερφή σου, η θεία σου και η γιαγιά σου. Γιατί ο βιαστής δεν κάνει διακρίσεις. Δικαιολογία καμία δεν είχε, δεν έχει και δεν θα έχει ποτέ.

Η βία παραβιάζει κατάφωρα το δικαίωμα στην ελευθερία και ο βιασμός είναι μία πράξη που στιγματίζει τους ανθρώπους που τη δέχονται για όλη τους τη ζωή. Που προσπαθούν να διώξουν τους δαίμονες από το κεφάλι τους κάνοντας ψυχοθεραπεία και παίρνοντας φάρμακα. Που αρνούνται τη χαρά της σωματικής επαφής, που φοβούνται τη σεξουαλική επαφή, την επαφή που δημιουργεί τη ζωή.

Η κοινωνία της βίας και οι ευθύνες των γονέων

Η βία έχει βρει προσοδοφόρο έδαφος για να κατακλύσει την κοινωνία στη σημερινή εποχή που ο τρόπος ζωής διέπεται από την έλλειψη συναισθηματικής επικοινωνίας των γονιών με τα παιδιά τους.

Παλαιότερα, η επαφή των εφήβων με το σεξ γινόταν μέσω περιοδικών, δηλαδή με φωτογραφίες, γεγονός που εμπεριείχε το στοιχείο του ρομαντισμού και ξύπναγε τη φαντασία. Αυτό είναι και το πρώτο στάδιο επαφής με το σεξ σε μια φυσιολογική κοινωνία, το ρομαντικό. Το δεύτερο είναι το ιδανικό, δηλαδή η επαφή με το συναίσθημα του έρωτα και το τρίτο είναι η πραγματικότητα της σεξουαλικότητας, εκεί είναι που παίρνει και την τελική μορφή της η σεξουαλικότητα του εκάστοτε ατόμου.

Σήμερα, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση γίνεται μέσω της διαδικτυακής πορνογραφίας, με αποτέλεσμα οι έφηβοι να χάνουν τα στάδια του ρομαντικού και του ιδανικού, να τρέχει γρήγορα η φαντασία τους και να θεωρούν πως το σεξ έχει τη μορφή του πορνό. Ταυτόχρονα οι γονείς δεν μιλούν στα παιδιά τους, θεωρώντας τη σεξουαλική επαφή ως θέμα ταμπού. Εν τέλει δημιουργούνται ενήλικες που δικαιολογούν τον βιασμό.

Προς τους κυρίους και τις κυρίες που δικαιολογούν τους βιαστές: το σεξ εμπεριέχει το στοιχείο του παρορμητισμού αλλά δεν προκαλεί πόνο, ούτε σωματικό, ούτε ψυχικό. 

ΥΓ: Σήμερα, το 25% των εφήβων είναι σεξουαλικά ενεργοί και για το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία δεν συζητά κανείς. Αρκούνται σε ζητήματα όπως των Αρχαίων Ελληνικών και των Θρησκευτικών, τη στιγμή που δεν έχουν λυθεί τα αυτονόητα: να μάθουν τα παιδιά για τη διαδικασία που δημιουργεί τη ζωή.