Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Η περίπτωση του «χρυσού» ελαιόλαδου που πουλήθηκε σε δημοπρασία στην Ολλανδία από την κρητική Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση «Επτάστικτος» είναι σπάνια αλλά όχι μοναδική. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις συνεταιρισμών ή νεοφυών επιχειρήσεων που αντιμετώπισαν την παραγωγή, τυποποίηση και εμπορία του ελαιόλαδου με όρους και προδιαγραφές του 21ου αιώνα. Που προχώρησαν πέρα από τον τενεκέ με το χύμα λάδι, που είδαν τις ευκαιρίες ανάπτυξης που κρύβει ένα πανάρχαιο προϊόν της Ελλάδας.

Η «Επτάστικτος» δημιουργήθηκε από παραγωγούς του Νομού Λασιθίου που αποφάσισαν να ενωθούν και με αρχικό κεφάλαιο 2.500 ελαιόδεντρα, πολλά εκ των οποίων μετρούν χιλιάδες χρόνια ζωής, αλλά και άλλες καλλιέργειες, δημιούργησαν ένα μικρό μεγάλο κόσμο.

Σήμερα τυποποιούν προϊόντα όπως λάδι, μαρμελάδες και σιρόπι χαρουπιού ενώ από τον Μάρτιο του 2016 ξεκίνησαν και πρόγραμμα καταγραφής των υπεραιωνόβιων ελαιόδενδρων αρχίζοντας από τα χωριά του Δήμου Ιεράπετρας. Και πώς έφτασαν στην Ολλανδία; Αποφάσισαν ως φόρο τιμής στον Ολλανδό γεωπόνο Παύλο Κούπερ, που έζησε και πέθανε στην Κρήτη, να προσφέρουν στο Ιστορικό Αγροτικό Μουσείο της χώρας μια συλλεκτική συσκευασία ελαιόλαδου από τις υπεραιωνόβιες ελιές τους για να βγει σε δημοπρασία. «Εντυπωσιάστηκαν όταν κατάλαβαν οι Ολλανδοί ότι είχαν στα χέρια τους μια συσκευασία λαδιού που προέρχεται από δέντρα που είναι παλαιότερα από την ίδια τους τη χώρα», λέει στο NeaKriti το μέλος της «Επτάστικτος» Μανόλης Καλύβας.

Φανταστείτε να υπήρχαν πολλές «Επτάστικτοι» σε όλη τη χώρα και όχι μόνο για το λάδι, αλλά για τη φέτα, για τον κρόκο Κοζάνης, για το κρασί, για τη μαλοτήρα, για το μέλι, για τη μαστίχα Χίου. Δηλαδή υπάρχουν, αλλά δεν είναι αρκετά.

Χθες ο πρωθυπουργός μιλώντας στα μέλη του Αγροτικού & Γαλακτοκομικού Συνεταιρισμού Καλαβρύτων, που είναι ένα από τα παλαιότερα και πλέον επιτυχημένα παραδείγματα-υποδείγματα συνεταιρισμού, τόνισε τη σημασία των συμπράξεων ανάμεσα στον αγροτικό κόσμο έτσι ώστε να ενισχυθούν οι μικροί παραγωγοί. Δεν θα μπορούσε κανείς να διαφωνήσει, αρκεί βέβαια να βοηθήσει η Πολιτεία με έργα και όχι με λόγια. Για να πάψουμε πια να είμαστε χύμα.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]