Γράφει ο Γιώργος Κουμπαράκης

Συγκάτοικοι και οι δύο στη νότια πλευρά της Ευρώπης και συνοδοιπόροι στη φτώχεια συνοδοιπόροι και στην ανάγκη για στήριξη από προγράμματα διάσωσης, ή, για να καταλαβαινόμαστε, από Μνημόνια.

Τα προγράμματα αυτά διάσωσης ή Μνημόνια είχαν ως στόχο και για τις δύο χώρες την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας των εθνικών οικονομιών τους και την επιστροφή τους στις αγορές, από τις οποίες βρισκόντουσαν αποκλεισμένες. Πώς θα επιτυγχανόταν ο στόχος αυτός; Μέσα την εφαρμογή ενός πακέτου μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.

Παρότι το «φάρμακο» χορηγήθηκε και στους δύο ασθενείς μόνον ο ένας από τους δύο κατόρθωσε μέχρι το 2017 να ανακτήσει τις δυνάμεις του και να σταθεί και πάλι στα πόδια του. Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στις δύο χώρες και ο λόγος που στη μια λειτούργησε το «φάρμακο» ενώ στην άλλη όχι ήταν και παραμένει η διαφορετική προσέγγιση στο θέμα της εφαρμογής των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.

Το αποτέλεσμα αυτής της διαφορετικής μεταρρυθμιστικής αντίληψης των δύο χωρών ήταν ότι η χώρα με μεγάλη μεταρρυθμιστική διάθεση κατάφερε να ολοκληρώσει επιτυχώς το πρόγραμμα στήριξης και να εξέλθει της κρίσης ένα χρόνο νωρίτερα και η άλλη, λόγω των αντιμεταρρυθμιστικών χειρισμών της κυβέρνησης που βρίσκεται ακόμη και σήμερα που μιλάμε στο τιμόνι της χώρας, να χρειαστεί επιπλέον Μνημόνια και βλέπουμε.

Για τη χώρα που τα κατάφερε η ενίσχυση της παραγωγικής βάσης και η εξωστρέφεια έγιναν συντελεστές ανάπτυξης και δημιουργίας νέων διατηρήσιμων και καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας. Οι έμμεσοι φόροι στη χώρα που τα κατάφερε είναι εμφανώς μικρότεροι (14,9% έναντι 17,3%). Επίσης χαμηλότερο είναι το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών στη χώρα που τα κατάφερε (για τον εργαζόμενο 11% έναντι 16% στην Ελλάδα και για τον εργοδότη 23,75% έναντι 26,06%).

Η μεταρρυθμιστική διάθεση της χώρας που τα κατάφερε συνέβαλε καθοριστικά στη βελτίωση του επενδυτικού κλίματος προσελκύοντας επενδύσεις, οι οποίες έγιναν σε μεγάλο βαθμό με αφορμή τη μεταρρυθμιστική επιτυχία της χώρας.

Εάν μπορεί να βγει κάποιο συμπέρασμα από όλη αυτή την ιστορία αυτό είναι πως η χώρα που τα κατάφερε αποδεικνύει στην πράξη πως η διαφορετική λογική και πολιτική προσέγγιση στο ίδιο ζήτημα μπορεί να παράξει διαφορετικά αποτελέσματα.

Το όνομα της χώρας που τα κατάφερε, Πορτογαλία ενώ της άλλης που συνεχίζει να εμμένει στη λάθος λογική αγνοώντας επιδεικτικά το ότι όταν δεν παραδέχεσαι ένα λάθος είναι μεγαλύτερο λάθος ακόμη και από το ίδιο το λάθος και της χώρας αυτής που προσπαθεί μέσω αυτής της λάθος λογικής να τα καταφέρει, δεν χρειάζεται να σας το πω, το γνωρίζετε ήδη!

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]