Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Δεν μας ξενίζει που ενοχλούνται -όπως φαίνεται στα σχόλια των εντεταλμένων μέσων- για τον απλό λόγο ότι ο στόχος Τσίπρα είναι να «καταπιεί« το Κίνημα Αλλαγής, μη και σώσει τα προσχήματα.
Αλλά είναι απορίας άξιον πώς καταφέρεται κατά της όποιας Δεξιάς, ενώ τέσσερα χρόνια είναι αγκαλίτσα με τον Καμμένο… Κι είναι κωμικό να καταγγέλλει… στους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες ότι το Κίνημα Αλλαγής στα εθνικά θέματα συμπλέει με την αξιωματική αντιπολίτευση, όταν ο ίδιος παρέδωσε εξωτερική πολιτική και άμυνα στη δεξιά Καμμένου…
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
Κι αν ο Καμμένος την ασκούσε ως συνέχεια της εξωτερικής πολιτικής, στα τελευταία πενήντα χρόνια, θα υπήρχε τουλάχιστον μπούσουλας. Ομως ο Καμμένος στην Αμερική πρότεινε τον αποκλεισμό του Πούτιν από τα Βαλκάνια και στη Ρωσία πρότεινε κοινή πολιτική για τα Βαλκάνια. Εννοείται ότι τον αντιμετωπίζουν σαν τον Καραγκιόζη-διπλωμάτη –του Ευγένιου Σπαθάρη– αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η ζημία, που προκαλεί στην αξιοπιστία της χώρας, είναι μικρή.
Πολλά τα κοινά Τσίπρα-Καμμένου, αλλά ένα μας διαφεύγει: Ο μεν Τσίπρας υποδύεται τον sui generis αριστερό, ο δε Καμμένος ενδύεται de coloribus τον δεξιό…
Ποιο δρόμο της αριστεράς πορεύεται ο kolotumba ΣΥΡΙΖΑ; Ποια η ιδεολογική σχέση του με το προγονικό ΚΚΕ εσ. του Μπάμπη Δρακόπουλου, της Ασπας Παπαθανασοπούλου ή του Τάσου Βουρνά; Τι το κοινό με τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ, επί προεδρίας Μαρίας Δαμανάκη ή Νίκου Κωνσταντόπουλου; Δεν φτάνω καν στον Αλέκο Αλαβάνο, όπου η αγνωμοσύνη του Αλέξη με ξεπερνάει.
Ενοχλείται ο Τσίπρας, επειδή η Γεννηματά αντιστέκεται στο να φορέσει και την τήβεννο της Σοσιαλδημοκρατίας, εμπλουτίζοντας τη συλλογή, που έχει στην ντουλάπα του: Από το αμπέχωνο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ως τα λούσα των «γερμανοτσολιάδων». Και βάζει τους Σοσιαλδημοκράτες να τη μαλώνουν, που δεν τον… παίζει! Χρειάζεται το Κίνημα Αλλαγής ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ; Εκανε λάθος στη… νονά!
Στο ποίημα Δημήτριος, ο Καβάφης δίνει την εικόνα Τσίπρα:
…. Επήγε
κ’ έβγαλε τα χρυσά φορέματά του,
και τα ποδήματά του πέταξε
τα ολοπόρφυρα. Με ρούχ’ απλά
ντύθηκε γρήγορα και ξέφυγε.
Κάμνοντας όμοια σαν ηθοποιός
που όταν η παράστασις τελειώσει,
αλλάζει φορεσιά κι απέρχεται.
«Χρυσά φορέματα» φοράει στην Ευρώπη, αλλά κι εδώ, συναγελαζόμενος με τους οικείους ολιγάρχες. “Ρούχα απλά» φοράει με αυτούς που καταδίκασε σε πενία, υποκρινόμενος ότι είναι ένας από αυτούς… Σαν ηθοποιός.
Ομως, νυν, καιρός του απέρχεσθαι… ό,τι και να φορέσει.
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]