Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Και τα δύο στερούνται στοιχειώδους σοβαρότητας, ωστόσο προσφέρονται για μια «ευγενή άμιλλα» πολιτικής φαιδρότητας. Ου μην και ανευθυνότητας, η οποία χαρακτηρίζει διαρκώς την πολιτική της κυβέρνησης για τη δημόσια τάξη, από τα πρώτα της βήματα.

Ουδέποτε έκρυψε αυτή η κυβέρνηση τη συμπάθειά της για τις «συλλογικότητες», γι’ αυτό και τους χάρισε απλόχερα την εμφανή ανοχή της. Τα «παιδιά» όμως αποθρασύνθηκαν. Βλέποντας κορυφαίους θεσμικούς παράγοντες, κορυφαίους υπουργούς και πλήθος κυβερνητικών βουλευτών να απλώνουν προστατευτικό δίχτυ κατανόησης και ανοχής στην παραβατική συμπεριφορά τους, κλιμακώνουν το «αντάρτικο πόλης», που παίζουν.

ΔΕΝ είναι ίδιες όλες οι «συλλογικότητες». Αλλες είναι γόνοι εύπορων οικογενειών των βορείων προαστίων, που «παίζουν επανάσταση». Αλλες έχουν πιο συμπαγή ιδεολογική και ταξική συγκρότηση και επιδίδονται εκπαιδευμένα σε ακτιβισμούς. Και άλλες, οι πιο επικίνδυνες, βρίσκονται εντός ή στις παρυφές της σύγχρονης τρομοκρατίας. Το περίεργο είναι ότι η κυβερνητική πολιτική δεν έχει διαβάθμιση στην αντιμετώπισή τους. Ολοι αντιμετωπίζονται σαν να είναι «δικά μας παιδιά», που ενίοτε «μπορεί και να το παρακάνουν».

Μέσα στο σκοτάδι αυτής της ισοπεδωτικά «προστατευτικής συμπεριφοράς» γίνονται περίεργες «συναντήσεις». Συναντιούνται ακροδεξιές και ακροαριστερές «αντισυστημικές» επιδιώξεις. Συνεργάζεται το πολιτικό-τρομοκρατικό έγκλημα με το ποινικό. Το βέβαιο είναι ότι στο «σκοτάδι του προστατευτισμού» που έχει δημιουργήσει η κυβερνητική πολιτική υπάρχει ένα μεγάλο πήγαινε-έλα εραστών της ποικιλώνυμης ανομίας. Και ταυτοχρόνως υπάρχει και μια απροκάλυπτα προνομιακή μεταχείριση του «φαρμακοχέρη» της 17 Νοέμβρη Δ. Κουφοντίνα, η οποία όσο κι αν η κυβέρνηση προσποιείται το αντίθετο, αποτελεί μήνυμα από μόνη της.

ΤΟ ΑΚΡΩΣ επικίνδυνο, πέραν της γενικευμένης ανασφάλειας που επικρατεί, είναι ότι αυτό το πήγαινε-έλα συναντιέται, απροσχημάτιστα μερικές φορές με τρέχουσες δικαστικές εξελίξεις. Η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, με αφορμή τη βόμβα που τοποθετήθηκε χθες έξω από το σπίτι του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, δεν δίστασε να πει πως «έχει αποδειχθεί ότι τέτοιες ενέργειες που επιχειρούν να επηρεάσουν τη δικαστική συνείδηση είναι ατελέσφορες». Οι δικαστικοί δηλαδή ομιλούν ανοιχτά για «ενέργειες» που «επιχειρούν να επηρεάσουν τη δικαστική συνείδηση».

ΚΙ ΟΛΩΣ τυχαίως αυτές δεν εκδηλώνονται σε ανύποπτες στιγμές. Συμβαίνουν όταν κρίνεται κάποια σοβαρή υπόθεση. Κι όλως τυχαίως τα πρόσωπα που είναι στόχοι τέτοιων ενεργειών έχουν στοχοποιηθεί προηγουμένως από το γνωστό μιντιακό σύστημα, το οποίο βρίσκεται σε διαρκή και απευθείας σύνδεση με τα «υπόγεια». Είναι το ίδιο «σύστημα» που δεν ντράπηκε να υποστηρίξει τη θεσμική αθλιότητα του «δόγματος Πολάκη-Ρασπούτιν».

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ πλέον, για όποιον δεν θέλει να εθελοτυφλεί, προκύπτει αβίαστο: Είναι τυχαία η «σκοτεινιά» της ανομίας που έχει δημιουργηθεί και συνεχώς διευρύνεται; Και πόσο αυτή η θολούρα εξυπηρετεί την εφαρμογή του «δόγματος Πολάκη-Ρασπούτιν»; Ετσι θα πάει η χώρα σε εκλογές; Κι αν κάποιοι έτσι το σχεδιάζουν, έχουν σκεφτεί άραγε τι είδους αντιδράσεις μπορεί να προκαλέσει αυτή η επιδίωξή τους; Ή αυτό επιδιώκουν;

Σοσιαλδημοκρατία με… Καμμένο

Για λίγες μέρες ο Α. Τσίπρας ντύθηκε σοσιαλδημοκράτης και πήγε στο Βερολίνο, στο Παρίσι και το Παλέρμο. Πήγε και εκθείασε το «καθαρό μυαλό» του, την προσήλωσή του στα ευρωπαϊκά ιδεώδη και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Επιστρέφοντας, γύρισε σε μια χώρα που ξέρει ότι επιβαρύνθηκε αφάνταστα από το «θολωμένο μυαλό» του, που έφερε την Ελλάδα με το ένα πόδι εκτός ευρώ, με κλειστές τις τράπεζες για πάνω από τρία χρόνια και μ’ ένα αχρείαστο φέσι 100 δισ.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, αφού μίλησε για ανθρώπινα δικαιώματα, έπεσε πάνω στη Μόρια, η οποία συνεχίζει να είναι το παγκόσμιο όνειδος της χώρας. Γυρίζοντας στα πάτρια εδάφη κι αφού είχε εκθειάσει στα σοσιαλδημοκρατικά φόρα την ευρωπαϊκή υπευθυνότητα, είχε ραντεβού με την πολιτική του Μαυρογιαλούρου, τις χάντρες και τα καθρεφτάκια που είναι έτοιμος να «μοιράσει» στην προσπάθειά του να αποφύγει την εκλογική συντριβή.

Εδώ η εικόνα έχει ξεκαθαρίσει. Και το 63% που πίστεψε το παραμύθι του πρωθυπουργού έχει βγάλει τα συμπεράσματά του. Εξω όμως υπάρχει ακόμα μια «θολούρα» και μια ασυγκράτητη διάθεση να ξεχάσουν. Τα «Go back μάνταμ Μέρκελ», τη «γερμανική μπότα», τον «Ολαντρέου», τα «νταούλια» κι όλα όσα γελοιοποίησαν τη χώρα μας κι έφεραν σε αδιέξοδο την Ε.Ε. Το τι θα κάνει το παραπαίον SPD είναι δική του υπόθεση.

Ομως το τι θα ξεχαστεί και τι όχι, θα το αποφασίσει ο ελληνικός λαός με την ψήφο του. Αυτός είναι ο μόνος αρμόδιος να τραβήξει τη διαχωριστική γραμμή, για το τι συγχωρείται και τι δεν συγχωρείται. Μέχρι τότε κάποιοι μπορούν να μιλούν για Σοσιαλδημοκρατία με Π. Καμμένο, ΑΝ.ΕΛ., Μεγαλοοικονόμου και Παπακώστα…

«Αξέχαστες» επιλογές με τον φόβο της συντριβής

Σε γόρδιο δεσμό εξελίσσεται για τον ΣΥΡΙΖΑ η υποψηφιότητα που θα υποστηρίξει στο Δήμο Αθηναίων. Ο πρωθυπουργός μπορεί να προανήγγειλε μια υποψηφιότητα «που δεν ξέρει να χάνει», αλλά στο Μ. Μαξίμου γνωρίζουν καλά ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές (περιφέρειες και οι 3 μεγάλοι δήμοι) μπορούν να οδηγήσουν σε εκλογικό Βατερλώ.

Αλλωστε και στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014, τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ «ερχόταν καβάλα στο κύμα της εποχής», οι επιδόσεις που σημείωσε δεν ήταν για πανηγυρισμούς. Πόσω μάλλον τώρα, που βρίσκεται μες τη δύνη της κυβερνητικής φθοράς και της πολιτικής μετάλλαξής του.

Ελλείψει ανταγωνιστικής υποψηφιότητας απέναντι στον Κ. Μπακογιάννη, το Μ. Μαξίμου φλέρταρε με την ιδέα της υποστήριξης είτε του Κ. Μπακογιάννη είτε και του Π. Γερουλάνου. Και οι δυο ιδέες είχαν υποστηρικτές μεταξύ των στενών συνεργατών του πρωθυπουργού.

Με 2 βασικά επιχειρήματα: 1. Και οι δυο κατεβαίνουν ως υπερκομματικοί και είναι μια ευκαιρία να δείξουμε ότι είμαστε έτοιμοι για ανοίγματα 2.Θα αποφύγουμε μια ενδεχόμενη συντριπτική ήττα, βάζοντας μπροστά τους «ξένους» υποψήφιους. Λύση όμως δεν έχει βρεθεί ακόμα, καθώς οι αρνήσεις που δέχεται ο πρωθυπουργός αποδεικνύονται περισσότερες από τις προτάσεις που «παράγει»…

Ολοκληρώθηκε η ήττα Παππά στην ΕΡΤ

Της… απολύτου… μη εγκρίσεως του τέως «καναλάρχη» Ν. Παππά είναι η νέα διοίκηση της ΕΡΤ. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες ο ΥΨΗΠΤΕ, ο οποίος μέχρι πριν λίγες εβδομάδες «έλυνε κι έδενε» στην ΕΡΤ-και όχι μόνο-… έμαθε από τρίτο πρόσωπο την επιλογή των Γ. Δρόσου, Δ. Παπαδημητρίου και Λ. Αρβανίτη για τη νέα διοίκηση της ΕΡΤ.

Οι επιλογές έγιναν απευθείας από το Μ. Μαξίμου, με κεντρικούς πρωταγωνιστές τον Α. Τσίπρα και τον Δ. Τζανακόπουλο, ο οποίος βρίσκεται πλέον σε ανοικτό πόλεμο με τον Ν. Παππά. Ο ΥΨΗΠΤΕ εισέπραξε έτσι την τρίτη σερί ήττα: Δεν έγινε γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ – Δεν αναβαθμίστηκε στον τελευταίο ανασχηματισμό – Εχασε και τον έλεγχο της ΕΡΤ.
Δικαίως «μουρμουρίζει», όπως λένε οι πληροφορίες, καθώς στην ίδια θέση είχε βρεθεί ξανά μόνο μετά το φιάσκο των τηλεοπτικών αδειών…

Απορίες

1.Με 7 γυμναστές-συμβούλους αποσπασμένους στο γραφείο της η κ. Μ. Κόλλια-Τσαρουχά πώς και δεν είναι πιο fit;

2. Με πόσους μητροπολίτες θα μείνει μέχρι την Παρασκευή ο κ. Ιερώνυμος, να υπερασπίζονται τη συμφωνία με τον Α. Τσίπρα; Το φυλλορρόημα είναι καθημερινό λένε…

3. Το κανίς του κανίς είναι λυκόσκυλο ή απλώς κανείς;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]