Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Η πραγματικότητα όμως ήταν διαφορετική και το αγαπημένο στέκι του Νίκου Κοτζιά, στο οποίο λέγεται πως είχε κάνει το τραπέζι στον Πάνο Καμμένο τις ήσυχες μέρες πριν από τις Πρέσπες, πέρασε στην Ιστορία. Οπως ακριβώς και η σχέση των δύο αντρών. Από το μπρα ντε φερ των περασμένων μηνών προσωρινός νικητής αναδείχθηκε ο κυβερνητικός εταίρος, αλλά, όπως όλα δείχνουν, στο τέλος θα χάσουν όλοι.

Ο ΠΡΩΗΝ ΥΠΕΞ συνήθιζε την πρώτη ημέρα κάθε μήνα να στέλνει SMS με ποιήματα στους στενούς συνεργάτες του και στους δημοσιογράφους. Ηταν, αν θέλετε, η προσωπική υπογραφή του, την οποία κράτησε μέχρι τέλους. Με ένα δίστιχο αποχαιρέτησε και την κυβέρνηση. «Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος», επέλεξε, αλλά μάλλον ένας άλλος στίχος του Χριστιανόπουλου θα ταίριαζε περισσότερο: «Ωραία ερμηνεύεις τα τραγούδια, ας δούμε πώς τα καταφέρνεις και στα παρατράγουδα». Πάντως, η παρουσία του Πάνου Καμμένου σε αυτή την ιστορία γειώνει κάθε ποιητική διάθεση, αφού λειτουργεί σαν ταύρος εν υαλοπωλείω, με το μαγαζάτορα Τσίπρα να ξεσκονίζει αδιάφορα τα ασημικά. Μέχρι που στο τέλος της ημέρας θα μείνει με τον ταύρο και με το μαγαζί άδειο…

ΕΝ ΑΡΧΗ ήταν οι σύντροφοι Λαφαζάνης, Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου και τα άλλα τα παιδιά που απείλησαν το ’15 να εκτροχιάσουν το τρένο. Η απάντησή του ήταν «όποιος θέλει να αποδράσει να αποδράσει» και συνέχισε χωρίς αυτούς. Μετά ήταν ο Νίκος Φίλης, που προσπάθησε να περάσει τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ για το μάθημα των Θρησκευτικών, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να ακολουθήσει τη γραμμή του Πάνου Καμμένου και να μη συγκρουστεί με την Εκκλησία. Τώρα ήταν η σειρά του Νίκου Κοτζιά, ο οποίος ήταν πιστός στη γραμμή ΣΥΡΙΖΑ για τη συμφωνία των Πρεσπών, δεν ήταν όμως πιστός στον Καμμένο. Ο Αλέξης Τσίπρας, για μία ακόμα φορά, επέλεξε να κατεβάσει από το τρένο το σύντροφο και όχι το συνεταίρο.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ που είχε μπροστά του ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ξεκάθαρο, κυνικό και διόλου ποιητικό. Ή θα άδειαζε τον Πάνο Καμμένο και θα οδηγείτο σε πρόωρες εκλογές και άρα απώλεια της εξουσίας ή θα άδειαζε τον Νίκο Κοτζιά και θα έπαιρνε παράταση ζωής. Αποφάσισε, λοιπόν, να μην τραβήξει την πρίζα, συντηρώντας με το ζόρι στη ζωή μια κυβέρνηση που μετρά μήνες. Στο διάστημα αυτό θα επιχειρήσει να ανακόψει τις απώλειες, ώστε να χάσει με όσο το δυνατόν μικρότερη διαφορά.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ δεν θα είχαν και πολλή σημασία, αν ήταν μια συνηθισμένη κυβερνητική κρίση με αλλαγές προσώπων, από αυτές που συμβαίνουν συχνά και ακόμα συχνότερα περνούν αδιάφορες. Ομως, αφορούν στην καρδιά της εξωτερικής πολιτικής, θέτοντας τη χώρα στη δίνη μιας πολιτικής κρίσης, που, σε συνδυασμό με την εύθραυστη οικονομία, απειλούν τη σταθερότητά της. Δυστυχώς, αποδεικνύεται ξανά ότι η ομάδα του Μαξίμου χρησιμοποιεί εθνικά θέματα για να εξυπηρετήσει κομματικά συμφέροντα.

Το ένστικτο πολιτικής επιβίωσης του Αλέξη Τσίπρα αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά ισχυρότερο από το ένστικτο διάσωσης της χώρας. Οσο για τον Νίκο Κοτζιά που έβαλε το κεφάλι του στον ντορβά για μια αμφιλεγόμενη συμφωνία, ενώ οι άλλοι σύντροφοι κοίταγαν από μακριά και εκ του ασφαλούς, την κρίσιμη ώρα που χρειάστηκε βοήθεια, αφέθηκε μόνος του. Τι θα κάνει τώρα; Βλέποντας και ΠΡΑΤΤΩντας.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]