Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα 

Από βήματος Βουλής, ο πρωθυπουργός είπε ότι «η κυβέρνηση θα μείνει στη συλλογική μνήμη των Ελλήνων ως αυτή που τήρησε όλες τις υποσχέσεις της». Αυτή η αποστροφή στην αγόρευση Αλέξη Τσίπρα έδωσε τη δυνατότητα στους δημοσιογράφους να θυμήσουν στους πολίτες ότι αν ποτέ αποδοθεί Νόμπελ εξαπάτησης ψηφοφόρων, τότε αδιαμφισβήτητα η σουηδική Ακαδημία έχει χρέος να το αποδώσει στην κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου.

Ομως ο ορυμαγδός των αντιδράσεων που ακολούθησε τόσο στην αρθρογραφία όσο και πολιτική γελοιογραφία -με κορυφαίο τον Χατζόπουλο- δεν απέτρεψε τους κυβερνώντες από ανάλογες προπαγανδιστικές «κορώνες».

Η εκπρόσωπος της κυβέρνησης Γεροβασίλη επανέλαβε την εκδοχή Τσίπρα στην εφημερίδα «Αγορά»: «Η κυβέρνηση», δήλωσε, «έχει τηρήσει το προεκλογικό της πρόγραμμα και έχει υπερκαλύψει κάθε της υποχρέωση». Δεν αρκέστηκε σε αυτό το ψέμα που βγάζει το μάτι των πολιτών. Και προχώρησε: «Τα μέτρα βρίσκονται πλέον πίσω μας». Δυστυχώς, για την εκπρόσωπο, ο ΕΝΦΙΑ είναι μπροστά μας και ακόμη πιο μπροστά «ο κόφτης»…

Ο Γκαίμπελς, τον Οκτώβρη 1925, εξέδωσε το περιοδικό Εθνικοσοσιαλιστικές Επιστολές (Nationalsozialistische Briefe). Η αρθρογραφία του χαρακτηρίστηκε ως κομμουνιστική. Ο ίδιος εκπροσωπούσε την «αριστερή» πτέρυγα του κόμματος, με τις σοσιαλιστικές -παρά εθνικιστικές- απόψεις, που εξέφραζε. Προωθούσε τη γερμανική συμμαχία με τη Σοβιετική Ενωση, με κοινό στόχο την καταπολέμηση του καπιταλισμού. Η αριστεροακροδεξιά αντιμνημονιακή συμμαχία ακολούθησε ενενήντα χρόνια αργότερα. Ο Γκαίμπελς χαρακτήριζε τον Λένιν ως εθνικό απελευθερωτή της Ρωσίας και τον εαυτό του ως Γερμανό κομμουνιστή.

Ομως, μετά τη μελέτη των κεφαλαίων Οργάνωση και Προπαγάνδα, στο βιβλίο «Ο Αγών μου» του Χίτλερ και τη συνάντησή τους στη διάσκεψη της Βαμβέργης (Bamberger Führertagung, 14 Φεβρουαρίου 1926), έγινε πιστός και ένθερμος οπαδός του.

Στις 27 Απριλίου 1930 ορίστηκε από τον Χίτλερ επικεφαλής της προπαγάνδας του Ράιχ. Ηταν αρμόδιος,για τον Τύπο, τις κινηματογραφικές ταινίες, τη ραδιοφωνία και την εθνική παιδεία. Οργάνωνε μαζικές εκδηλώσεις και ως ομιλητής συνοδευόταν από φρουρούς και σημαιοφόρους, προκαλώντας ενθουσιασμό και φανατισμό. Ομως, επειδή ήταν αδύνατον να μιλάει παντού, δημιούργησε τμήμα ομιλητών, οι οποίοι υπό αυστηρή επιτήρηση αντιπροσώπευαν τον Γκαίμπελς επαναλαμβάνοντας ακριβώς τους δικούς του λόγους.

Πέρασαν ογδόντα έξη έτη. Αλλά και εν έτει 2016, πάσα υπόθεση δεκτή…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου