Με άλλα λόγια, όπως δείχνει και η μέχρι σήμερα ακολουθούμενη πρακτική, ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να διογκώνει το δημόσιο τομέα, εγκλωβίζοντας σε ένα καθεστώς ιδιότυπης πολιτικής ομηρίας χιλιάδες ανέργους, με υψηλά προσόντα όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση ή και με χαμηλότερα σε άλλες, στην προσπάθειά του να αποκομίσει πιθανά εκλογικά οφέλη από τους ίδιους και τις οικογένειές τους.

Η πρακτική αυτή επιλέγεται τώρα, εν όψει εκλογών, μετά τους διορισμούς συγγενών και κομματικών φίλων σε θέσεις μετακλητών στο Μαξίμου και γραφεία υπουργών και διοικητών οργανισμών, που ξεκίνησαν από τις αρχές της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και είχαν ως στόχο τη δημιουργία στρατιάς ημετέρων στο κράτος.

Ομως, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι όλες οι προσλήψεις γίνονταν αξιοκρατικά, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν μπορεί μόνο το Δημόσιο να απορροφά τους χιλιάδες ανέργους που βρίσκονται σε αναζήτηση εργασίας. Αυτό είναι λάθος που βλάπτει και την οικονομία, αλλά και τους ίδιους τους άνεργους πτυχιούχους που αναγκάζονται κάθε χρόνο να φεύγουν στο εξωτερικό, ψάχνοντας στην ξενιτιά τις ευκαιρίες που δεν μπορεί να τους προσφέρει η πατρίδα μας, η οποία με τη σειρά της χάνει τα καλύτερα μυαλά.

Και η ανακοίνωση των φετινών βάσεων εισαγωγής στα πανεπιστήμια αυτό το νόημα θα έπρεπε να έχει. Οτι δηλαδή και το κράτος θα πρέπει να εξασφαλίζει ίσες ευκαιρίες στους νέους που μπαίνουν στις σχολές με πολλά προσόντα και χιλιάδες όνειρα, αλλά και η οικονομία είναι ανάγκη να μεγαλώσει με επενδύσεις προκειμένου να ανοίξουν θέσεις εργασίας και στον ιδιωτικό τομέα που σήμερα έχει γονατίσει από την υπερφορολόγηση και να δημιουργηθούν εισοδήματα. Δεν μπορεί οι άνεργοι να περιμένουν μόνο το Δημόσιο.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]