«Αυτές οι πορείες δικαιώνουν την απόφασή μας να επαναλάβουμε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις», δήλωσε, ικανοποιημένος, ο Νετανιάχου, την ώρα που ο υπουργός Αμυνας, Ισραελ Κατς, προέτρεπε τους δυσαρεστημένους κατοίκους της Γάζας να συνεχίσουν να εκφράζονται ελεύθερα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τη Χαμάς, όπως φαίνεται από την ανακοίνωση των παλαιστινιακών «Φατριών της Αντίστασης» -μίας ομπρέλας 17 οργανώσεων περί την κεντρική- είναι ότι «ενοχοποιούν την αντίσταση, δίνοντας συγχωροχάρτι στην κατοχή και παραγνωρίζοντας ότι η σιωνιστική μηχανή εξόντωσης εργάζεται δίχως σταματημό».

Από την άλλη πλευρά, κάποιοι από τους διαδηλωτές της Τετάρτης στη Σετζάγια ορκίζονταν ότι δεν είναι ούτε εχθροί της παλαιστινιακής αντίστασης ούτε δωσίλογοι, αλλά απλοί άνθρωποι που βαρέθηκαν τους πολέμους, την πείνα και τον θάνατο.

Με τη λογική και το συναίσθημα θα έβρισκε κανείς δίκια και στις δύο πλευρές. Από την άλλη, αν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού λιποψυχήσουν, τότε οι Παλαιστίνιοι θα πρέπει σύντομα να ξεχάσουν αυτήν την πατρίδα και να δεχτούν τη μετοίκηση/ξεριζωμό σε μεσανατολικά εδάφη, μακριά από την θάλασσα, που τους προσφέρουν οι Τραμπ-Νετανιάχου.

Το σίγουρο είναι ότι η Χαμάς άντεξε τη λυσσαλέα επίθεση του Ισραήλ και τους 48.000-49.000 νεκρούς, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι αντέχει και μία εσωτερική καταστολή, που θα οδηγήσει μαθηματικά σε εμφύλιο.

Η εφημερίδα «Arab Weekly» αποκάλυψε ότι πίσω από την υπόθεση κρύβεται μία πεζή και καθόλου ηρωική παράμετρος. Οι εκδηλώσεις κατά της Χαμάς σε διάφορα σημεία της Γάζας οργανώνονται κατά κανόνα από αντίπαλες φατρίες, που θεωρούν ότι έχουν «ριχτεί» από την κεντρική εξουσία στο θέμα του διαμοιρασμού της ανθρωπιστικής βοήθειας. Υπό διαφορετικές συνθήκες η Χαμάς θα εξόντωνε τους πρωτεργάτες αυτής της κίνησης, αλλά δεδομένης της κατάστασης είναι υποχρεωμένη να τους ανεχθεί – άγνωστο για πόσο.