ΑΝ και όλα τα κόμματα μιλούν, θεωρητικά, για συμπράξεις και συμμαχίες, μήπως και καταφέρουν κάποια στιγμή να ορθώσουν πολιτικό ανάστημα απέναντι στην πολυετή κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Ν.Δ., στην πράξη αποδεικνύεται πως δεν μπορούν ούτε να συγκατοικήσουν οι αντίπαλες φράξιες μέσα σε αυτά.

ΤΟ είδαμε με τις αλλεπάλληλες διασπάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με τις διαρκείς διαφοροποιήσεις στελεχών έως σήμερα. Στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να μην υπήρξαν ρήγματα, αλλά φαίνεται πως η συμβίωση του Νίκου Ανδρουλάκη με τους υπόλοιπους διεκδικητές της προεδρίας είναι, τουλάχιστον, προβληματική.

ΠΟΙΟΣ είναι ο λόγος; Προφανώς και η δίχως φρένο πτώση στις δημοσκοπήσεις. Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην τρίτη θέση, κάτω από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, με ποσοστά γύρω στο 12%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταρρεύσει στην έκτη θέση, με ποσοστά γύρω στο 6%. Και, ως γνωστόν, η πολιτική φτώχεια φέρνει γκρίνια.

ΒΕΒΑΙΑ, η πολιτική φτώχεια δεν ήρθε χωρίς λόγο. Ασχολούνται διαρκώς με τη νομή της κομματικής εξουσίας και τις καρέκλες. Επιμένουν σε μια αντιπολιτευτική τακτική λαϊκισμού και μίσους κατά της κυβέρνησης. Και, το σημαντικότερο, δεν διαθέτουν αξιόπιστο πρόγραμμα, ώστε να προτείνουν εναλλακτικές λύσεις απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Μπορεί να βρισκόμαστε δύο χρόνια πριν από τις εθνικές εκλογές, αλλά τίποτα δεν δείχνει πως θα ξεφύγουν από τη μιζέρια. Και αυτό θα αποτυπωθεί με πάταγο στις κάλπες.