Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Αν άκουσε αλλά δεν κατάλαβε η Μέρκελ ή αν έκανε πως δεν κατάλαβε γιατί έτσι τη συνέφερε εκείνη τη στιγμή, δεν έχει και πολλή σημασία. Σημασία έχει αν ο Τσίπρας αντιλήφθηκε την παγίδα, ή ακόμα χειρότερα, αν το περίμενε αλλά παρόλα αυτά προχώρησε για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους, δηλαδή προεκλογικούς. Η γερμανική σχολή πειθαρχίας δεν αφήνει περιθώρια για τακτικισμούς και η Ελλάδα θα έπρεπε να το έχει καταλάβει εδώ και καιρό. Δεν είναι θέμα προσώπων, είναι θέμα πολιτικής. Ακόμα και λευκή κόλλα να υπέγραφε ο Δημήτρης Βίτσας και να άνοιγε τα σύνορα για όλους τους πρόσφυγες που δεν θέλουν Γερμανία, Ιταλία και Αυστρία μαζί και πάλι ο Σολτς θα έβαζε μπροστά την Μπουντεσταγκ.

«Οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται», είναι μια φράση που ακούμε συνέχεια τον τελευταίο καιρό. Οσο όμως και αν θέλουμε να ανατραπούν συμφωνίες που επιβαρύνουν υπέρμετρα και άδικα μεγάλες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι συνταξιούχοι και οι νησιώτες, δύσκολα θα το πετύχουμε. Διότι έχουν πέσει οι υπογραφές. Και ο Σολτς έχει συνυπογράψει κάτι με τους Γερμανούς συνάδελφους του: Οτι οποιαδήποτε αλλαγή στην εφαρμογή του ελληνικού προγράμματος θα πρέπει να περάσει από την Επιτροπή Προϋπολογισμού της γερμανικής Βουλής. Το ποσό δεν είναι μεγάλο. Μόλις 28 εκατομμύρια ευρώ που μπροστά στα δισ. των μέτρων που θα εφαρμόσουμε φαίνονται… ψιλολόγια. Θα βρει ο Τσακαλώτος τα ισοδύναμα, όπως και οι Γερμανοί βουλευτές θα εγκρίνουν στο τέλος την ολιγόμηνη παράταση του μειωμένου ΦΠΑ. Αυτό που δεν πρόκειται να βρεθεί είναι «συμφωνία προθύμων Ευρωπαίων» να λάβουν μέρος στον προεκλογικό αγώνα της Ελλάδας.

Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]