Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ας περάσουμε όμως στα σοβαρά. Η χθεσινή μεταμεσονύκτια απόφαση του Eurogroup σηματοδοτεί το τέλος των μνημονίων για τους δανειστές οι οποίοι δικαίως πανηγυρίζουν, καθώς τερματίσθηκε η υποχρέωση δανεισμού της Ελλάδας, ενώ ήδη έχουν εξασφαλίσει με δεσμεύσεις, που μοιάζουν με ζουρλομανδύα, όπως εύστοχα τις χαρακτήρισε το πρακτορείο Bloomberg, την παράταση της λιτότητας για τα επόμενα χρόνια.

Δυστυχώς το μνημόνιο δεν τερματίζεται για τους πολίτες, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των προπαγανδιστών του Μαξίμου. Οι μειώσεις των συντάξεων κατά 18% θα ισχύσουν από τον Δεκέμβριο, η αύξηση των φόρων μέσω του αφορολογήτου ορίου θα ισχύσει από 2020, ενώ η οικονομία θα πρέπει να καταγράφει υψηλά πλεονάσματα έως και 5,2% μέχρι το 2022 και ετησίως κατά 2,2% έως και το 2060.

Η εποπτεία θα είναι ενισχυμένη όπως αναφέρουν οι εκπρόσωποι των δανειστών και ορισμένα μέτρα ελάφρυνσης όπως η επιστροφή κερδών από τα ελληνικά ομόλογα θα εξαρτάται από την επίτευξη συγκεκριμένων δημοσιονομικών στόχων.

Και εάν πάλι κάτι δεν πάει καλά, Βρυξέλλες και Βερολίνο έχουν δέσει τον Τσίπρα με τη δημιουργία του υπερταμείου και την ενεχυρίαση της κρατικής περιουσίας για 25 δισεκατομμύρια ευρώ.

Σε ό,τι αφορά τα μέτρα για το χρέος έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

1) Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τη 10ετή επιμήκυνση των δανείων του EFSF ύψους περίπου 100 δισεκατομμυρίων. Τον Νοέμβριο του 2012 είχε αποφασισθεί 15ετής παράταση. Επομένως χθες ουσιαστικά επαναβεβαιώθηκαν οι αποφάσεις του 2012. Αντίστοιχα και η 10ετής περίοδος χάριτος για τους τόκους ήταν ένα μέτρο από το πακέτο του Νοεμβρίου του 2012.

2) Ο κ. Τσίπρας θριαμβολογεί επειδή το 2019 θα ξεκινήσει η επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ και άλλων κεντρικών τραπεζών ύψους 4,8 δισεκατομμυρίων, που θα εκταμιευθούν σε τέσσερις ετήσιες δόσεις. Ωστόσο το μέτρο αυτό είχε αποφασισθεί το 2012, οι εκταμιεύσεις ξεκίνησαν το 2013, αλλά διεκόπησαν το 2015 λόγω της περήφανης διαπραγμάτευσης Τσίπρα-Βαρουφάκη.

3) Το αφήγημα της «καθαρής εξόδου» αποσύρθηκε. Η Ελλάδα, σε αντίθεση με τις άλλες χώρες που βγήκαν από τα μνημόνια, δεν μπορεί να καλύψει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες από τις αγορές και για τον λόγο αυτό δημιουργείται ένας «κουμπαράς» από αδιάθετα δανείων ύψους 24,1 δισεκατομμυρίων που θα σπάει κάθε φορά που πρέπει να πληρώσουμε παλαιότερα ομόλογα.

4) Ομοίως εξαφανίσθηκε το περίφημο «γαλλικό κλειδί» που θα συνέδεε την ανάπτυξη με τις πληρωμές για το δημόσιο χρέος.

5) Το δημόσιο χρέος έχει εκτιναχθεί κατά 25 δισεκατομμύρια την τελευταία τριετία και το 2022 θα διαμορφωθεί στο 167% του ΑΕΠ όταν το καλοκαίρι του 2014 υπολογιζόταν στο 117%. Η διαφορά των πενήντα μονάδων ΑΕΠ ισοδυναμεί με ένα βουνό χρέους.

6) Τα 15 δισ. ευρώ της δόσης θα παραμείνουν ως απόθεμα για μελλοντικά δάνεια και τίποτε απολύτως δεν θα κατευθυνθεί στην πραγματική οικονομία. Η ρευστότητα στην αγορά δεν θα ενισχυθεί, απλώς η χώρα δανείζεται από τώρα για τα μελλοντικά της δάνεια!

Στα χρόνια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η Ελλάδα έχασε πάνω από 12 μονάδες ΑΕΠ (σχεδόν 23 δισ.) λόγω της διολίσθησης της οικονομίας στην ύφεση, οι πολίτες φορτώθηκαν με δύο ακόμη μνημόνια και αχρείαστα μέτρα πολλών δισεκατομμυρίων, ενώ συνολικά ο λογαριασμός των ζημιών ξεπερνά τα 100 δισ.

Το χειρότερο είναι ότι η λιτότητα θα ενταθεί από τον Δεκέμβριο και καλό είναι ο πρωθυπουργός να επιλέγει σκουρόχρωμες γραβάτες. Πάντως όσο το Μαξίμου συγκρούεται με την πραγματικότητα προσπαθώντας να πείσει τους πολίτες ότι τα πράγματα βελτιώνονται τόσο περισσότερο θα απομονώνεται στη γυάλα.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]