Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Την Τετάρτη παρέδωσε την Τράπεζα Πειραιώς, τη μεγαλύτερη τράπεζα της Ελλάδας, μητρική εταιρία ενός μεγάλου χρηματοοικονομικού οργανισμού. Κυρίαρχη στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα κατέχοντας το 30% της αγοράς.
Ο Μιχ. Σάλλας, με στρατηγική εξαγορών και αποροφήσεων, δείχνοντας τόλμη και αποφασιστικότητα, έκανε κινήσεις, που δεν κατόρθωσαν να παρακολουθήσουν, έως σήμερα, οι ανταγωνιστές του. Γιγαντώθηκε η τράπεζα, καθώς προέβλεπε, με ευθυκρισία και διορατικότητα, την πορεία της ελληνικής οικονομίας, προστατεύοντας τις καταθέσεις των πολιτών και επενδύοντας τολμηρά στην καινοτομία.
Η Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία θα καταγράψει ότι η παρουσία του στο τιμόνι της Πειραιώς συμπορεύτηκε με την αναπτυξιακή πορεία της ελληνικής οικονομίας, καθώς εκείνος προχώρησε μπροστά από την εποχή του. Το παραδέχονται κι εκείνοι που τον πολέμησαν -φανερά ή κρυφίως- παίζοντας σήμερα αλόγιστα με την ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος της χώρας.
2014 και 2024, ομοιότητες και διαφορές
Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου υπέσκαψε την έξοδο της Ελλάδας στην ανάπτυξη περνώντας της τις χειροπέδες των capital controls. Υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο χαρίζοντας τις ελληνικές τράπεζες στα ξένα κεφάλαια, έως το τέλος του Σεπτέμβρη. Ποια ευρωπαϊκή κυβέρνηση παρέδωσε τον έλεγχο της εθνικής οικονομίας της αμαχητί στα ξένα συμφέροντα;
Ο αφελληνισμός του τραπεζικού συστήματος, η παράδοσή τoυ «σε funds που θέλουν να ρεφάρουν» είναι ανήκεστος βλάβη που θα πληρώνεται από γενεά σε γενεά. Εκ των υστέρων τα λάθη δεν αναγνωρίζονται. Πόσω μάλλον όταν ο εθνικός πλούτος βγαίνει στο σφυρί όσο όσο, με μόνο τίμημα να κρατηθεί το μόρφωμα της ακροαριστεροδεξιάς κυβέρνησης στην εξουσία.
Η παραχώρηση των τραπεζών στα funds, που ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση ονόμαζε «νεκροθάφτες», «κοράκια», «αιμοδιψή αρπακτικά», συνάδει με την πανηγυριώτικη ηθικολογία της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου «για τη νίκη της εναντίον των συστημικών τραπεζών». Χωρίς αιδώ και με άγνοια κινδύνου δεν αντιλαμβάνεται ότι υπέχει και ποινικές ευθύνες για τη διάλυση της οικονομίας.
Το σύνθημα «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη», με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ υφάρπαξε τις ψήφους των αφελών δανειοληπτών, ήταν ζήτημα τιμής για την ευαισθησία του Σάλλα. Οπως και οι απολύσεις προσωπικού. Τώρα, όχι μόνο «τα σπίτια πάνε στους ξένους τραπεζίτες αλλά και οι τράπεζες». Οι κόκκινες γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ για τα «κόκκινα» δάνεια ξέβαψαν σε ροζ.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μιχάλης Σάλλας παλεύει -και θα παλεύει- για την Ελλάδα, με βαθύ και ανυπόκριτο πατριωτισμό. Από τα δεκαεπτά του, που έδωσε τον καλό αγώνα εναντίον της δικτατορίας, έως σήμερα, με την ευψυχία που τον διακρίνει, επιλέγοντας αυτός την έξοδό του. Δείτε την εξέλιξη της Τράπεζας Πειραιώς ως το προσωπικό του στοίχημα. Δείτε την, ως τον αγώνα ενός ανθρώπου που δεν καταδέχτηκε ποτέ «ξένα αναστηλώματα». Ανέβηκε μόνος τη δύσκολη κλίμακα των εκλεκτών.
Θέλει εντιμότητα, ευψυχία και άκρα αξιοπρέπεια να προσφέρεις, ακόμη κι αν χρειαστεί εσύ να κλείσεις πίσω σου την πόρτα του δημιουργήματός σου. Να απέλθεις χαμογελαστός, ήρεμος και ευθυτενής, χωρίς να φανεί σε συνεργάτες και φίλους η συγκίνησή σου. Προπάντων να δείξεις την αφοσίωσή σου για το έργο όπου έδωσες τα πάντα. Ο Μιχάλης Σάλλας το έπραξε με την ακεραιότητα του οραματιστή. Οι πολέμιοι; Σήμερα Θα διαβούν και αύριο θα ξεχαστούν. Γιατί…
Φαίνονται τώρα των φιλοπόνων ανδρών τα έργα.
Ανδρέας Κάλβος