Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Γιατί μόνον ως χιούμορ εξέλαβα αυτό που μου είπε χθες: Εχει αρχίσει ο σχεδιασμός στο Μαξίμου για τη γιορτή που θα γίνει στο Καλλιμάρμαρο, στις 31 Αυγούστου!
Δεν μου είπε τίνος ιδέα είναι, αλλά μου είπε ότι σκέφτονται να στηθεί λαϊκό πανηγύρι. Επιτέλους! Να παίξουν και τα νταούλια που μας υποσχέθηκε ο Τσίπρας ότι θα τα βαρούσε να χορεύουν οι αγορές. Σημασία έχει ότι κατάφερε να χορεύουμε εμείς ως Αχιλλεύς τον πυρρίχιο πριν παραδώσει τον Πάτροκλο στη νεκρική πυρά. Εμείς του παραδώσαμε το τελευταίο μας ευρώ στη φοροκλοπή του.
-Και τι θα γιορτάσετε; ρώτησα. Την επέτειο του ΟΧΙ που έγινε θριαμβικό ΝΑΙ; Τη λύση συμβίωσης με τον Καμμένο ή την έναρξη της προεκλογικής περιόδου;
-Οχι, την έξοδο από το Μνημόνιο, μου απάντησε, μάλλον εν ευθυμία διατελών.
Του συνέστησα να το ξανασκεφτούν. Σχολεία δεν θα έχουν αρχίσει για να τα κουβαλήσουν. Στρατιώτες ντυμένους ως αρχαίους Ελληνες με χλαμύδες και σανδάλια μάλλον δεν ταιριάζει στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που μυρίζει μπαρούτι. Αλεξιπτωτιστές να πέσουν εν μέσω της τελετής; Θα έχει πολύ γούστο να ρίξουν τον Καμμένο.
Μήπως θα καλέσουν ηθοποιούς να απαγγέλλουν Βαλαωρίτη και τον Γιώργο Νταλάρα να τραγουδήσει το «Να ’τανε το ’21», το ιστορικό ελληνικό τραγούδι -του Σταύρου Κουγιουμτζή, σε στίχους της Σώτιας Τσώτου-, δύσκολο το βλέπω. Δεν τους αρέσουν τα… πατριωτικά.
2014 και 2024, ομοιότητες και διαφορές
Εκείνο όμως που βλέπω είναι ότι η μνημονιακή γιορτή της κυβέρνησης Τσίπρα θα έχει το κάτι τις από την αλήστου μνήμης εορτή, στο Καλλιμάρμαρο, το δεύτερο χρόνο της χούντας, Απρίλη 1969.
Μαθητές και μαθήτριες υποχρεώθηκαν να παρακολουθήσουν τις εκδηλώσεις στο Παναθηναϊκό Στάδιο για την επέτειο. Το Στάδιο ήταν γεμάτο για τις ανάγκες της κινηματογράφησης, αλλά μόλις πήρε το λόγο ο Παπαδόπουλος έγινε «το σώσε». Τα γέλια, τα χειροκροτήματα και τα γιούχα από τις κερκίδες τον έκαναν να βγάλει αφρούς και να διακόψει την ομιλία του.
Τα γράφω αυτά για να προφυλάξω τον πρωθυπουργό. Φυσικά, θα μου πουν ότι θα υπάρχει facecontrol, ώστε να εισέλθουν μόνον οι ΣΥΡΙΖΑίοι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις… Γιατί όταν η οικονομία ασθενεί, όταν θα είναι υπό αυστηρή επιτήρηση ως το 2022, ενώ ο ορίζοντας για βιώσιμο χρέος πάει στο 2050, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. Κι όταν ο μηχανισμός παρακολούθησης της ελληνικής οικονομίας παραμένει, καθαρή έξοδος δεν υπάρχει. Καθαρή όμως διαμαρτυρία για την τριετή εξαπάτηση ενημερώνω ότι θα υπάρξει…
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]