Γράφει ο Χρήστος Η. Χαλαζιάς

Εμβρόντητος ο ελληνικός λαός αναρωτιέται: Μα, καλά, …πού είναι η πνευματική ηγεσία της χώρας; Πού είναι οι «ταγοί» αυτού του έθνους, που χιλιάδες χρόνια έμπαιναν μπροστάρηδες ενάντια στην αυθαιρεσία, στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας; Βέβαια σήμερα δεν έχει καταλυθεί -με την κυριολεξία του όρου- με στρατιωτικό πραξικόπημα η Δημοκρατία, αλλά με οικονομικό.

Εχουν όμως κλονιστεί επικίνδυνα τα βασικά στηρίγματά της. Εχουν ισοπεδωθεί ηθικές, κοινωνικές αξίες και δημοκρατικά δικαιώματα του λαού. Εχει διαβρωθεί η πολιτική, και οι «πρωταγωνιστές» της, από την οικονομική – τραπεζική ελίτ: Εχουν κακοποιηθεί βάναυσα αξιώματα και θεσμοί. Η διαφθορά και η σήψη μάς πνίγουν. Η νεολαία μας διδάσκεται από τους πολιτικούς πρωταγωνιστές να θεωρεί τη «μίζα» υπέρτατο σκοπό και τους επωνύμους μοιχούς… λεβέντες και μάγκες. Και οι φυσικοί «ηγέτες» τι κάνουν; Πού είναι -πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις- οι πανεπιστημιακοί, ακαδημαϊκοί μας δάσκαλοι – που αντί να διδάσκουν τη νεολαία, κυνηγούν μια δεύτερη καρέκλα αμειβόμενης επιτροπής του Δημοσίου ή τα ευρωπαϊκά προγράμματα; Οταν συνταγματολόγοι, που είναι υποχρεωμένοι να διδάσκουν την τήρηση του Συντάγματος, γίνονται υπουργοί και το καταλύουν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου ή εξευτελίζουν τις γυναίκες που κάνουν το αρχαιότερο επάγγελμα της ανθρωπότητας δίνοντας στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες τους.

Σήμερα η πλειοψηφία των διανοουμένων έχει «καταπιεί» τη γλώσσα της, γιατί αισθάνονται ασφαλείς μόνο όταν φορούν το καπέλο του προοδευτικού… και φοβούνται μήπως η αγανάκτηση μπροστά στις αθλιότητες της οικονομικής νομενκλατούρας τους κάνει να χαρακτηριστούν αντιευρωπαϊστές και δεν τους δώσουν κάποιο βραβείο.

Σήμερα όλοι ζούμε τη δεινότερη και πιο πολύπλευρη κρίση που γνώρισε η χώρα μας. Η κρίση αυτή δεν γεννήθηκε από την ελληνική κοινωνία (του «όλοι μαζί τα φάγαμε») ή την οικονομία (παράγουμε λιγότερα από όσα καταναλώνουμε). Την προκάλεσε η πολιτική ελίτ των τελευταίων πενήντα ετών. Στα φαινόμενα αυτά θα έπρεπε να είχαν αντιδράσει εγκαίρως κατεξοχήν όσοι θέλουν να ανήκουν στην πνευματική ηγεσία του τόπου. Δυστυχώς όμως στο χώρο αυτό παρουσιάστηκε η εξαγορά «συνειδήσεων» μέσω των κρατικοδίαιτων επιτροπών ή χρησιμοποιήθηκαν με σημαντικές αμοιβές ως συμβουλάτορες κυβερνήσεων ή ως ειδικοί καθηγητές για να παραχαράσσουν την πολιτιστική ιστορική ταυτότητα.

Σήμερα ίσως είναι η μοναδική στιγμή οι πνευματικοί του τόπου να πάρουν το μολύβι και το χαρτί και να βγουν στους δρόμους: α) Να καταγγείλουν τις παραβιάσεις του ευρωπαϊκού Δικαίου και των συνθηκών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. β) Να καταγγείλουν τα ελληνόφωνα μέσα ενημέρωσης, για να προστατευτούν οι πολίτες. γ) Τα μέσα ενημέρωσης να επιβραβεύουν τους ανθρώπους του μόχθου ως πρότυπα και όχι τους τυχάρπαστους τύπος της μίας βραδιάς δημοσιότητας. δ) Να αγωνιστούν στο να αποκτήσουμε καλύτερη εκπαίδευση, να διδαχθούμε σωστά την πολιτιστική μας Ιστορία, και όχι από ιστορικά εγχειρίδια ψευδοσυγγραφέων και δήθεν προοδευτικών ιστορικών. Να υπενθυμίσουν τις ευθύνες του πολιτικού προσωπικού και της Πολιτείας απέναντι στους πολίτες.

Μόνο όταν η πνευματική ηγεσία είναι ανεξάρτητη και ελεύθερη, μακριά από τα κρατικά κονδύλια, θα μπορέσουμε ως χώρα να δούμε καλύτερες μέρες.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]