Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Δείγματα και των δύο κατηγοριών –ιδίως της δεύτερης– συναντάμε καθημερινά στον δρόμο μας. Αυτή όμως η σπάνις είναι που κάνει τους ανθρώπους της πρώτης ομάδας να ξεχωρίζουν και να γίνονται φωτεινά παραδείγματα.

Μην αμφιβάλλετε πως η ελληνική κοινή γνώμη θα ήταν πολύ πιο φορτισμένη και η θέση της κυβέρνησης αισθητά δυσχερέστερη αν οι γονείς του ανθυπολοχαγού Αγγελου Μητρετώδη και του λοχία Δημήτρη Κούκλατζη δεν αντιμετώπιζαν την περιπέτεια των παιδιών τους με περισσή ψυχραιμία και ταπεινότητα. «Ο γιος μου μπήκε στον στρατό στα 18. Ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για τη δουλειά ή τον χρόνο υπηρεσίας», είπε ανάμεσα σε άλλα η Σοφία Κούκλατζη. Οσο για τον πατέρα Νίκο Μητρετώδη, στάθηκε στο υψηλό ηθικό του γιου του και του συστρατιώτη του, αφήνοντας να εννοηθεί πως ο ίδιος και η γυναίκα του οπλίζονται με υπομονή για τη μακρά περιπέτεια.

Τουλάχιστον οι δύο ελληνικές οικογένειες ελπίζουν να δουν κάποια στιγμή τα παιδιά τους. Η μητέρα του Γάλλου χωροφύλακα Αρνό Μπελτράμ ξέρει πως δεν θα τον ξαναδεί, κι εντούτοις επιδεικνύει το ίδιο ψυχικό μεγαλείο: «Οταν άκουσα ότι σκότωσαν έναν χωροφύλακα στο Τρεμπ την Παρασκευή ήξερα πως είναι ο γιος μου», είπε χθες το πρωί η Νικόλ Μπετράμ στο ραδιόφωνο του RTL: «Ετσι ήταν από μικρός ο Αρνό: αφοσιωμένος στο καθήκον, αλτρουιστής, με έγνοια για τους άλλους και αγάπη στην πατρίδα».

Η μητέρα του 45χρονου ένστολου, που πήρε εθελοντικά τη θέση μιας γυναίκας ομήρου και τελικά δολοφονήθηκε από τον 25χρονο τζιχαντιστή Ραντουάν Λακτίμ σε σούπερ μάρκετ, ξεκαθάρισε ότι δεν μισεί τον φονιά του γιού της – απλώς τον περιφρονεί. «Ο Αρνό δεν θα ήθελε να λυγίσουμε, αλλά να γίνουμε λίγο πιο ανθρώπινοι, λίγο πιο ανεκτικοί». Από τέτοιους γονείς, τέτοια παιδιά…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]