Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΜΕ μια πρώτη ανάγνωση, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι καταφέρομαι εναντίον του ΠΑΟΚ και παίρνω θέση υπέρ του Ολυμπιακού. Θα σας απογοητεύσω. Αν η Ελλάδα ήταν ένα φυσιολογικό κράτος, όπου τηρούνται νόμοι και κανόνες και όπου όλοι έχουν ίσα δικαιώματα, τότε καμία από τις μεγάλες ομάδες του ποδοσφαίρου -Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ- δεν θα έπρεπε να παίζει στην πρώτη εθνική, ίσως θα έπρεπε να είχε απαγορευτεί η δραστηριότητά τους ακόμα και στην ερασιτεχνική κατηγορία.

ΑΝ χάσουν κάποιο ματς, τότε χούλιγκαν μπορούν να μπουκάρουν στο γήπεδο, να σπάσουν και να κάψουν ό,τι γουστάρουν. Μπορούν να πετάνε ρολά χαρτί, κουτάκια μπίρας, πέτρες, κομμάτια τσιμέντο ή οτιδήποτε άλλο σκεφτούν. Μπορούν να δίνουν ραντεβού θανάτου -ακόμα και στις κερκίδες- με μαχαίρια, φαλτσέτες, λοστούς και να αλληλοεξοντώνονται.

ΚΑΙ αυτοί οι χούλιγκαν δεν είναι απλά κάτι τρελαμένοι οπαδοί. Πρόκειται για οργανωμένους στρατούς που κάποιοι -με έναν τρόπο που δεν μπορούν ποτέ να ανακαλύψουν οι Αρχές- χρηματοδοτούν. Και ξαφνικά αυτοί οι «χούλιγκαν» βρίσκουν λεφτά για εισιτήρια αγώνων, για μετακινήσεις με λεωφορεία, για αεροπορικά τσάρτερ, για μπάφους και για πρέζα.

ΤΗΝ ίδια ώρα, ιδιοκτήτες ομάδων έχουν την ευχέρεια να στήνουν ματς, να «εκλέγουν» διοικήσεις της αρεσκείας τους στην Ομοσπονδία, να κάνουν λαθρεμπόριο, να σβήνουν παλιά χρέη, να φορτώνουν νέα χρέη. Μπορούν ακόμη και να διαθέτουν χρεοκοπημένες ομάδες, που όμως συνεχίζουν να λαμβάνουν επίσημη αδειοδότηση για να συμμετέχουν στο «κορυφαίο» πρωτάθλημα.

ΟΛΟΙ γνωρίζουν τι συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια. Κι όμως, η Αστυνομία, η Δικαιοσύνη, το κράτος, οι κυβερνήσεις είναι όλοι «τυφλοί». Η διαπλοκή ποδοσφαίρου – πολιτικής είναι τόσο εξόφθαλμη που σοκάρει. Και οι «κολιγιές» αλλάζουν διαρκώς και μαζί τους αλλάζουν οι ισορροπίες και συνήθως και οι βαθμολογίες.

ΥΠΑΡΧΕΙ μόνο κάτι που είναι θετικό και μπορεί να αλλάξει το ελληνικό ποδόσφαιρο στο μέλλον. Η παγκοσμιοποίηση. Όχι, δεν είναι αστείο. Τα σημερινά πιτσιρίκια, μέσω τηλεόρασης, ίντερνετ και playstation, έχουν ινδάλματα -όχι μόνο τον Μέσι που τον γνωρίζουν και οι πέτρες- ένα σωρό μπαλαδόρους που παίζουν ματσάρες σε κάτι σούπερ γηπεδάρες, που είναι ασφυκτικά γεμάτες από κόσμο. Και όταν παίζουν στην «αλάνα» φοράνε τις φανέλες αυτών των μπαλαδόρων, αδιαφορώντας για το αγαπημένο σύνθημα των ελληνικών γηπέδων όπου πάντοτε κάποιοι «γ…».

ΑΥΤΗ η αδιαφορία θα είναι και η μοναδική δίκαιη τιμωρία για τις ομάδες. Ετσι κι αλλιώς τα γήπεδα έχουν αδειάσει. Σε λίγο θα αδειάσουν κι άλλο. Και θα μείνουν μόνο οι παράγοντες και οι στρατοί τους. Να μετρούν τα θύματα του πολέμου τους. Και να πανηγυρίζουν για βαθμούς και τίτλους που δεν έχουν καμία αξία.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]