Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Η δημοτικότητα του Αλέξη Τσίπρα είχε εκτοξευθεί στο 87% και η καταλληλότητά του στο 73%. Δεν θυμόμαστε ποτέ, στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, να είχε πολιτικός τόσο ευρεία κοινωνική στήριξη. Οι θετικές γνώμες για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. είχαν μετρηθεί στο 81% και οι αρνητικές μόλις στο 11% ενώ οκτώ στους δέκα ερωτηθέντες είχαν εγκρίνει τότε τους χειρισμούς της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.

Η κυβέρνηση Τσίπρα περνούσε το μήνα του μέλιτος και οι πολίτες δεν είχαν αντιληφθεί ότι η «περήφανη διαπραγμάτευση» θα εξελισσόταν σε Βατερλώ για τη χώρα και σε οικονομικό εφιάλτη για τους ίδιους.

Την περασμένη Παρασκευή το Action 24 παρουσίασε έρευνα της εταιρίας Rass, τα αποτελέσματα της οποίας επίσης έχουν ιστορικό ενδιαφέρον. Μέσα σε τρία χρόνια η δημοτικότητα του πρωθυπουργού έχει καταρρεύσει, όπως και τα ποιοτικά στοιχεία της κυβέρνησής του.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο λαοφιλής Τσίπρας του 2015 κατατάσσεται τώρα έκτος στην κατάταξη της δημοτικότητας ξεπερνώντας σε δημοφιλία μόνο τον Πάνο Καμμένο και τον Νίκο Μιχαλολιάκο. Οι αρνητικές γνώμες των πολιτών για τον πρωθυπουργό ανέρχονται στο 67%, που είναι επίσης αρνητικό ρεκόρ για εν ενεργεία ένοικο του Μαξίμου.

Σε ό,τι αφορά το κριτήριο της καταλληλότητας ο κ. Τσίπρας από το 73% του 2015 έχει προσγειωθεί απότομα στο 22% χάνοντας μέσα σε τρία χρόνια 50 ποσοστιαίες μονάδες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης τον κερδίζει σχεδόν με διπλάσιο σκορ (40% με 22%) ενώ καταγράφεται και ως δημοφιλέστερος πολιτικός με 41,4%.

Η κατάρρευση έχει την εξήγησή της. Οι πολίτες αισθάνονται εξαπατημένοι από τις υποσχέσεις του κ. Τσίπρα και θέλουν να τον τιμωρήσουν εκλογικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε ποσοστό 75% πιστεύουν ότι, ακόμη κι αν λήξει το Μνημόνιο τον Αύγουστο, η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν θα βελτιωθεί.

Δεν πιστεύουν πλέον σε τίποτα τον πρωθυπουργό και η δυσπιστία τους έχει παγιωθεί δημιουργώντας μη αναστρέψιμες συνθήκες για τον ΣΥΡΙΖΑ. Για το λόγο αυτό η παράσταση νίκης της Ν.Δ. παραπέμπει σε βεβαιότητα της κοινής γνώμης για την επικράτησή της στις επόμενες εκλογές.

Ωραίες οι υποσχέσεις του 2015 αλλά όταν αποδείχθηκαν ψεύτικες γύρισαν σαν μπούμερανγκ στον κ. Τσίπρα που τις χρησιμοποίησε για να φτάσει στην εξουσία και θα τη χάσει εξαιτίας τους.

Ο δάσκαλός μας, Χρήστος Πασαλάρης

Δεκέμβριος 1994, πρώτες μου εβδομάδες στο οικονομικό τμήμα του Ελεύθερου Τύπου.

Υστερα από ένα πρωτοσέλιδο αποκλειστικό μου ρεπορτάζ δέχομαι έναν πραγματικό λίβελο από νεόκοπη ανταγωνιστική εφημερίδα. Με το θάρρος που μου έδινε το δίκιο μου αλλά και τη γνώση ότι ο διευθυντής μας νοιάζεται πραγματικά για τους συντάκτες του χτύπησα την πόρτα του Χρήστου Πασαλάρη, που ήταν πάντα ανοιχτή, στον δεύτερο όροφο του κτιρίου του Ελεύθερου Τύπου, στους Τράχωνες. Πήγαινα για πρώτη φορά στο γραφείο του.

«Κύριε διευθυντά, είδατε αυτό το δημοσίευμα που με θίγει, πρέπει να απαντήσετε», του είπα και ο Πασαλάρης προσπάθησε να με ηρεμήσει.

«Δυστυχώς, στο σινάφι μας οι επιτυχίες πολλές φορές ξυπνούν ανάποδα αντανακλαστικά, θα γράψω κάτι αύριο αλλά πρέπει να έχεις γερό στομάχι για την καριέρα σου», απάντησε και έφυγα από το γραφείο του. Το επόμενο πρωινό, έτρεξα στο περίπτερο, αγόρασα τον Ελεύθερο Τύπο και πράγματι διάβασα ένα σχόλιο με την υπογραφή του Χρήστου Πασαλάρη με το οποίο όχι απλώς με κάλυπτε αλλά απέκρουε πλήρως την επίθεση που είχα δεχθεί. Το σχόλιό του με φούσκωσε από υπερηφάνεια. Πήγα στο γραφείο του για να τον ευχαριστήσω. Μόλις με είδε, προσπέρασε αμέσως τις ευχαριστίες και με αυστηρό ύφος ζήτησε να του φέρω «πρώτο θέμα» για το φύλλο του Σαββάτου, γιατί ακόμη δεν είχε. Του απάντησα ότι ψάχνω ένα ρεπορτάζ και θα το φέρω. Οταν έφευγα από το γραφείο του σαν να τον είδα να χαμογελά. Από τότε, κάθε φορά που τον έβλεπα δεν τον προσφωνούσα «διευθυντή» αλλά «δάσκαλο». Αντίο, λοιπόν, δάσκαλε και μην ανησυχείς, κάθε σου κουβέντα έχει σφηνωθεί στην καρδιά και το μυαλό μας.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]