Γράφει ο Πάνος Αμυράς

Στην πορεία η προσπάθεια νοθεύθηκε από την αύξηση των δημοσίων δαπανών με αποτέλεσμα η ελληνική οικονομία να πετυχαίνει ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά με την παραγωγική βάση να συρρικνώνεται και τις εισαγωγές να υποκαθιστούν τα εγχώρια προϊόντα. Η συνέχεια είναι γνωστή.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η Ιρλανδία δεν ακολουθεί τις σωστές αρχές της οικονομίας προκειμένου να πετυχαίνει αναπτυξιακά θαύματα. Ακόμη και όταν μπήκε στο Μνημόνιο, λόγω της ασυδοσίας των τραπεζιτών της που είχαν τζογάρει στα στεγαστικά δάνεια της αμερικανικής αγοράς, οι Ιρλανδοί διαφύλαξαν το βασικό τους όπλο που ήταν οι χαμηλοί φορολογικοί συντελεστές για τις επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα μέσα σε 3 χρόνια να βγουν από την «πρέσα των δανειστών και των τοκογλύφων».

Χθες το Δουβλίνο ανακοίνωσε ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας το 2015 δεν ήταν απλώς 7,8%, αλλά πάνω από 23% λόγω της μεταφοράς πολυεθνικών εταιριών στην ιρλανδική επικράτεια. Στην Ελλάδα η ύφεση φέτος αναμένεται να κλείσει στο 1%, πολύ χειρότερα δηλαδή από τις αρχικές εκτιμήσεις.

Η σύγκριση είναι θλιβερή γιατί μεταφράζεται σε χαμένες θέσεις εργασίας και εισοδήματα. Κι όμως, η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει η Ιρλανδία του Νότου. Η ευκαιρία χάθηκε το 2014 όταν η οικονομία είχε μπει μπροστά, η διεθνής συγκυρία ήταν ευνοϊκή, αλλά τράκαρε με τους ατζαμήδες οδηγούς Τσίπρα και Βαρουφάκη. Το 2015 η ελληνική οικονομία θα μπορούσε να πετύχει αναπτυξιακούς ρυθμούς άνω του 3% ώστε να ανοίξει ο δρόμος για νέες επενδύσεις, προσφυγή του Δημοσίου στις αγορές και δυνατότητα μείωσης της φορολογίας.

Αλλωστε και ο Αντώνης Σαμαράς ήταν υπέρ της μείωσης των φόρων, την οποία είχε ήδη ξεκινήσει με την εισφορά αλληλεγγύης και τον ΕΝΦΙΑ. Ομως πέσαμε στην περήφανη διαπραγμάτευση που έκλεισε τις τράπεζες και έστειλε επιχειρηματίες και επαγγελματίες στη γειτονική Σόφια.
Τώρα έχουμε καταφέρει να έχουμε φόρους Σκανδιναβίας, εισοδήματα Βουλγαρίας και τριτοκοσμικό κράτος.

Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΜΕ ΤΗ SIEMENS

Η επ’ αόριστον αναβολή της δίκης για τις προμήθειες του ΟΤΕ από τη Siemens αποτελεί κόλαφο για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που είχε ως σημαία την καταπολέμηση της διαφθοράς και την τιμωρία των ενόχων. Οι κρατικές υπηρεσίες δεν μπορούσαν να μεταφράσουν το κατηγορητήριο τους τελευταίους 18 μήνες που κυβερνά ο κ. Τσίπρας και η έδρα του δικαστηρίου δεν είχε άλλη επιλογή από το να αναβάλει την εκδίκαση της υπόθεσης.

Το Μαξίμου αντέδρασε με ορισμένα non papers, όμως η ζημιά έχει γίνει. «Χαμένοι στη μετάφραση» αποδείχθηκαν και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι του ΣΥΡΙΖΑ, που φαίνεται ότι έμαθαν εύκολα τα κόλπα της εξουσίας.

ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΟΙΣ

Τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών σχετικά με την πορεία των ληξιπρόθεσμων χρεών προς την εφορία αποτυπώνουν πλήρως την αδυναμία των φορολογουμένων να παρακολουθήσουν τις διαρκώς αυξανόμενες υποχρεώσεις τους προς το κράτος.

Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές τον Μάιο αυξήθηκαν κατά 1 δισεκατομμύριο ευρώ και μάλιστα σε ένα μήνα κατά τον οποίο δεν είχε ξεκινήσει η διαδικασία υποβολής των φορολογικών δηλώσεων εισοδημάτων, αλλά ούτε και η είσπραξη του ΕΝΦΙΑ. Σε έναν ουδέτερο φορολογικά μήνα οι πολίτες δεν ανταποκρίθηκαν και ανέβασαν τα χρέη τους κατά 1 δισ.! Η συνέχεια προμηνύεται δύσκολη όταν θα πρέπει να πληρωθούν φόροι εισοδήματος και ακινήτων από ανύπαρκτα εισοδήματα. Αλλά είπαμε, ο ΣΥΡΙΖΑ προτίμησε να μεγαλώσει το κράτος από το να μειώσει τους φόρους…

Διαβάστε περισσότερα στον Ελεύθερο Τύπο που κυκλοφορεί