Γράφει ο Δημοσθένης Δαββέτας

Είναι όμως έτσι; Λύνουμε τόσο απλά έως απλοϊκά, τόσο εύκολα, γρήγορα και ίσως επικίνδυνα το θέμα δύο συγκεντρώσεων με εντυπωσιακό παλμό και πλήθος; Παραγνωρίζουμε ότι σε αυτόν τον παθιασμένο κόσμο που συγκεντρώθηκε υπήρχαν όλες οι ηλικίες, όλα τα κοινωνικά στρώματα κι όλες οι κομματικές αποχρώσεις;

Αμφισβητούμε ότι παρά τη συχνά ανήθικη προπαγάνδα «διανοουμένων», φανατικών του «πολιτικά ορθού» και της «πολυπολιτισμικής θεολογίας», οι Ελληνες πολίτες ανταποκρίθηκαν με τον πιο ενθουσιώδη και γεμάτο παλμό τρόπο στην ανάγκη να διαδηλώσουν άφοβα, εντυπωσιακά και οργανωμένα; Μήπως οι φωνές των συγκεντρωμένων έχουν στο βάθος το ίδιο αίτημα με αυτές των ευρωπαϊκών χωρών; Οταν φωνάζουν Γάλλοι ή Ιταλοί ή Ισπανοί κ.λπ., μήπως, παρά τις φαινομενικές αντιθέσεις τους, υπάρχει ένας κοινός τόπος που τους ενώνει;

Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο κοινός ευρωπαϊκός τόπος; Από τις έως τώρα στατιστικές προκύπτει ότι το κυρίαρχο ζήτημα είναι αυτό της ταυτότητας. Μιλώντας για το τέλος της ιστορίας, ο Αμερικανός φιλόσοφος Φουκουγιάμα άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Ετσι ήρθε στη συνέχεια το τέλος των παραδόσεων, της ανθρωπιστικής παιδείας, των συνόρων, του έθνους, της θρησκείας και των πολιτισμικών μνημών. Οι πολυπολιτισμικοί πρωταγωνιστές και (χούλιγκαν;) της παγκοσμιοποίησης ξύπνησαν το πάθος των χωρών  όσον αφορά την ταυτότητά τους. Ετσι έγινε και στην Ελλάδα.

Το τεράστιο αυτό πλήθος ξεσηκώθηκε εναντίον της απειλής ταυτότητάς του. Πολλοί πίστεψαν ότι με προτάσεις αγορών θα ξεπερνιόταν η όποια οικονομική κρίση. Επεσαν έξω. Η κρίση ήταν και είναι εξίσου βαθιά κρίση ταυτότητας. Κι όχι καθαρά χρηματοπιστωτική όπως μονίμως την παρουσίαζαν. Θεώρησαν ότι οι λαοί είναι απλά ζωάκια, κατοικίδια, γατιά ή σκύλοι, που αρκεί να τους δώσεις μόνο κάτι να φάνε για να ησυχάσουν.

Ομως οικονομία δίχως ταυτότητα, οικονομία δίχως πολιτισμό δεν νοείται. Λάθεψαν όλοι αυτοί οι πονηροί απάτριδες όταν πίστεψαν ότι οι Ελληνες δεν θα αντιδρούσαν στην ιστορική τους κλοπή. Απειλήθηκε η ταυτότητά τους. Και ξύπνησαν τα αντίστοιχα αντανακλαστικά τους. Θα έπρεπε να μελετήσουν, οι έχοντες μόνο το χρήμα ως «ταυτότητα», καλύτερα τον Αριστοτέλη, που έλεγε ότι οικονομία είναι πάνω απ’ όλα η ορθή διαχείριση του οίκου.

Κι αυτό σημαίνει πολιτισμός. Δίχως αυτό το στοιχείο δεν μιλούμε πια για οικονομία αλλά για α-πολίτιστη επίθεση εναντίον της ταυτοτικής ρίζας της χώρας μας. Και αυτό, ευτυχώς, φαίνεται ότι δεν το δέχονται οι Ελληνες . Το «Οχι» τους είναι ξεκάθαρο.

Ο Δημοσθένης Δαββέτας είναι καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]