Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Η ψηφιακή εποχή, η επανάσταση της τεχνητής νοημοσύνης, η είσοδος της ρομποτικής στην αγορά εργασίας ανατρέπουν τα πάντα και οι προνοητικές χώρες επενδύουν από τώρα στη γνώση για να μην χάσουν το τρένο της προόδου.

Το στίγμα της νέας εποχής έδωσε ο καθηγητής του φημισμένου ΜΙΤ Κωνσταντίνος Δασκαλάκης μιλώντας στην κατάμεστη αίθουσα του ΑΠΘ.

Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα οι ειδήσεις για την παιδεία περιστρέφονται γύρω από τους μπαχαλάκηδες των πανεπιστημίων, τις ανοησίες του παραιτηθέντος υφυπουργού Ζουράρι και τις τριμελείς επιτροπές με τα 5-6 μέλη του υπουργού Γαβρόγλου.

Να το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ότι από την κρίση δεν πρόκειται να ξεφύγουμε ποτέ όσο αφήνουμε την παιδεία σε αλμπάνηδες, που ως βασικές προτεραιότητες έχουν να κομματικοποιήσουν πλήρως τα αμφιθέατρα, να ποινικοποιήσουν τη διάκριση και να βρίσκουν άλλοθι για τους βανδαλισμούς στα πανεπιστήμια.

Η παραπαιδεία ανθεί, οι επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών διαρκώς χαμηλώνουν σύμφωνα με τις διεθνείς έρευνες, έννοιες όπως αξιολόγηση δομών, σχολείων και εκπαιδευτικών παραμένουν ταμπού.

Στην υπόλοιπη Ευρώπη επενδύουν στην εκπαίδευση και κάνουν ό,τι μπορούν για να βελτιώσουν το επίπεδο των μαθημάτων και να προσελκύσουν ξένους φοιτητές.

Η Κύπρος έχει αναδειχθεί σε εκπαιδευτικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής και πάνω από 40.000 ξένοι φοιτητές σπουδάζουν στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της κυπριακής κυβέρνησης, κάθε φοιτητής παράγει οικονομικό αποτέλεσμα για τη χώρα που ισοδυναμεί με το αντίστοιχο 80 τουριστών.

Οι συγκρίσεις είναι θλιβερές και δείχνουν ότι η Ελλάδα έχει ακόμη πολλές δυσκολίες μπροστά της. Η παιδεία ακολουθεί το δρόμο της εθνικής παρακμής.

Χωρίς κανένα σχέδιο για το μέλλον, η αντιπαράθεση αναλίσκεται στις… αρλουμπολογίες της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας.

Εδώ και τώρα χρειάζεται η εφαρμογή ενός εθνικού πλάνου για τη σωτηρία του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε την Αμερική, μπορούμε να δούμε τι έχουν κάνει χώρες όπως η Φιλανδία, η Γαλλία και -γιατί όχι- η Κύπρος. Τα κροκοδείλια δάκρυα για τη φυγή του επιστημονικού μας δυναμικού στο εξωτερικό να αντικατασταθούν από συγκεκριμένες πολιτικές για την αναβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Χωρίς άλλες καθυστερήσεις, γιατί όσο ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει το δάσος των εξελίξεων στην εκπαίδευση, εμείς κοιτάζουμε τον Ζουράρι.

Ξεχνούν τα πάντα με μια αργομισθία

Εχει καταντήσει πια ανέκδοτο η επαγγελματική αποκατάσταση στο Δημόσιο των «αγωνιστών» του ΣΥΡΙΖΑ. Ολη η… παρέα του Καρανίκα έχει βολευτεί πια σε υπουργικά γραφεία. Τελευταίο παράδειγμα ένας αγωνιστής του κινήματος «Δεν πληρώνω τα διόδια», ο οποίος διορίσθηκε στο γραφείο του πρωθυπουργού ως ειδικός συνεργάτης! Το 2014 διαδήλωνε κατά των εργολάβων και των… χρυσών συμβάσεων, τώρα δεν έχει πρόβλημα. Θα πληρώνει τα ακριβότερα επί ΣΥΡΙΖΑ διόδια με το κρατικό χρήμα που θα εισπράττει από την αργομισθία. Μέχρι να φύγει ο Τσίπρας από την εξουσία θα έχει διορίσει όλο το «κίνημα». Μόνο ένα ερώτημα. Οι ίδιοι δεν ντρέπονται καθόλου που καλούνται να υπερασπιστούν όσα είχαν καταγγείλει στο παρελθόν; Τόσο φτηνή ήταν η ιδεολογία τους, που ξεπεράσθηκε με μία αργομισθία;

Αυτοσχεδιάζουν και με το Σκοπιανό

Η υπόθεση του Σκοπιανού άνοιξε από την κυβέρνηση χωρίς καμία σοβαρή προεργασία. Οι αυτοσχεδιασμοί τις τελευταίες ημέρες έχουν πάρει διαστάσεις φαρσοκωμωδίας. Ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ. πότε ζητάει δημοψήφισμα, πότε δηλώνει ότι έχει εμπιστοσύνη στον υπουργό Εξωτερικών και πότε καλεί τον κόσμο να συμμετάσχει στα συλλαλητήρια. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος καλεί τη Ν.Δ. να πει την ονομασία που προτείνει, λες και συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις, αλλά την ίδια ώρα αρνείται να ενημερώσει τα κόμματα για τις θέσεις του υπουργείου Εξωτερικών με τις οποίες προσήλθε στις συζητήσεις υπό τον Μάθιου Νίμιτς. Οι επιπολαιότητες αυτές έχουν ένα τελικό αποτέλεσμα: Το Σκοπιανό δύσκολα θα επιλυθεί και πιθανότερο πλέον είναι να μπει ξανά στο ράφι της διπλωματίας.

O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]